Wpływ BMI biorcy nerki na przeżycie po przeszczepie oraz funkcję narządu
Autor: Andrzej Kordas
Data: 19.05.2015
Źródło: Body mass index and outcome in renal transplant recipients: a systematic review and meta-analysis; Jeffrey A Lafranca1, Jan NM IJermans1, Michiel GH Betjes2 and Frank JMF Dor1*; BMC Medicine; Volume 13
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Kwestia tego czy pacjenci z nadwagą lub otyłością w schyłkowej fazie przewlekłej niewydolności nerek są odpowiednimi kandydatami do transplantacji nerki jest dyskutowana od dłuższego czasu. Celem metaanalizy ,której autorami są Jeffrey A Lafranca i wsp., było podsumowanie dotychczasowych badań oceniających wpływ BMI biorców nerki na wyniki tego sposobu leczenia nerkozastępczego.
Do analizy włączono wyniki 56 badań, obejmujących dane 209 000 biorców nerki. Oceniano wpływ BMI biorców na czas przeżycia, metabolizm oraz aspekty chirurgiczne. Grupę badaną podzielono na dwie podgrupy tj. pacjentów z niskim wskaźnikiem BMI (<30) oraz wysokim wskaźnikiem BMI (>30).
Na podstawie zgromadzonych danych wykazano statystycznie istotne korzyści w przypadku osób, u których współczynnik BMI wynosił poniżej 30. W grupie tej wykazano znamiennie mniejszą śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny, znamiennie rzadsze występowanie opóźnionego podjęcia funkcji przez przeszczepioną nerkę, znamiennie rzadsze występowanie ostrego odrzucenia przeszczepionego narządu, znamiennie dłuższe 1-,2- oraz 3-letnie przeżycie przeszczepionej nerki (odpowiednio RR = 0.97, 0.95, and 0.97), istotnie dłuższe 1-,2-,3-letnie przeżycie pacjentów (odpowiednio RR = 0.99, 0.99, and 0.99), istotnie rzadsze zakażenie rany oraz rozwijanie się cukrzycy po transplantacji (NODAT – ang. New Onset Diabetes Mellitus After Transplantation).
Poza tym pacjenci ze współczynnikiem BMI poniżej 30 statystycznie krócej przebywali w szpitalu (średnio 2.31 dni), a sam zabieg przeszczepienia nerki trwał w ich przypadku znacznie krócej (tj. 0.77 godziny). Powikłania takie jak nadciśnienie tętnicze oraz przepuklina w obrębie rany operacyjnej występowały w tej grupie istotnie rzadziej.
Badanie pokazało jak wiele istotnych korzyści mogą odnieść biorcy nerki ze współczynnikiem BMI poniżej 30. Dotyczą one zarówno przeżycia pacjentów po przeszczepieniu nerki jak i funkcji samego przeszczepionego narządu.
Postuluje się zatem, aby pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek z BMI powyżej 30, zredukowali swoją masę ciała przed przeszczepieniem nerki. Optymalnie byłoby, aby proces ten rozpocząć już kilka lat przed przewidywaną transplantacją. W przypadku nieskuteczności leczenia polegającego na zmianie trybu życia, należy rozważyć u tych chorych przeprowadzenie operacji bariatrycznych. Pacjenci z wysokim wskaźnikiem BMI nie powinni być jednakże dyskwalifikowani z zabiegu transplantacji nerki wyłączenie na tej podstawie. W ich przypadku zabieg operacyjny oraz dalsze leczenie powinno odbywać się w ośrodkach o najwyższej referencyjności.
Na podstawie zgromadzonych danych wykazano statystycznie istotne korzyści w przypadku osób, u których współczynnik BMI wynosił poniżej 30. W grupie tej wykazano znamiennie mniejszą śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny, znamiennie rzadsze występowanie opóźnionego podjęcia funkcji przez przeszczepioną nerkę, znamiennie rzadsze występowanie ostrego odrzucenia przeszczepionego narządu, znamiennie dłuższe 1-,2- oraz 3-letnie przeżycie przeszczepionej nerki (odpowiednio RR = 0.97, 0.95, and 0.97), istotnie dłuższe 1-,2-,3-letnie przeżycie pacjentów (odpowiednio RR = 0.99, 0.99, and 0.99), istotnie rzadsze zakażenie rany oraz rozwijanie się cukrzycy po transplantacji (NODAT – ang. New Onset Diabetes Mellitus After Transplantation).
Poza tym pacjenci ze współczynnikiem BMI poniżej 30 statystycznie krócej przebywali w szpitalu (średnio 2.31 dni), a sam zabieg przeszczepienia nerki trwał w ich przypadku znacznie krócej (tj. 0.77 godziny). Powikłania takie jak nadciśnienie tętnicze oraz przepuklina w obrębie rany operacyjnej występowały w tej grupie istotnie rzadziej.
Badanie pokazało jak wiele istotnych korzyści mogą odnieść biorcy nerki ze współczynnikiem BMI poniżej 30. Dotyczą one zarówno przeżycia pacjentów po przeszczepieniu nerki jak i funkcji samego przeszczepionego narządu.
Postuluje się zatem, aby pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek z BMI powyżej 30, zredukowali swoją masę ciała przed przeszczepieniem nerki. Optymalnie byłoby, aby proces ten rozpocząć już kilka lat przed przewidywaną transplantacją. W przypadku nieskuteczności leczenia polegającego na zmianie trybu życia, należy rozważyć u tych chorych przeprowadzenie operacji bariatrycznych. Pacjenci z wysokim wskaźnikiem BMI nie powinni być jednakże dyskwalifikowani z zabiegu transplantacji nerki wyłączenie na tej podstawie. W ich przypadku zabieg operacyjny oraz dalsze leczenie powinno odbywać się w ośrodkach o najwyższej referencyjności.
