Created by Peoplecreations - Freepik.com
Wpływ witaminy D na przebieg choroby Hashimoto
Autor: Alicja Wesołowska
Data: 27.07.2017
Źródło: International Journal for Vitamin and Nutrition Research/Pubmed/AW
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | choroba Hashimoto, tarczyca |
Związek między chorobą Hashimoto a witaminą D wykazały już liczne badania. Teraz naukowcy sprawdzili, jaki wpływ na przebieg choroby może mieć niedobór tego składnika. Wyniki badania opublikowano w International Journal for Vitamin and Nutrition Research.
Celem było oszacowanie stężenia witaminy D u pacjentów z chorobą Hashimoto oraz zbadanie wpływu terapii witaminą D na przebieg choroby.
W badaniu wzięło udział 75 pacjentów z chorobą Hashimoto i 43 zdrowych ochotników. Badacze sprecyzowali, że za niedobór witaminy D uznają sytuację, gdy stężenie 25-hydroksywitaminy D (25(OH)D3) będzie mniejsze niż 20ng/mL. Następnie uczestnikom badania z tak zdefiniowanym niedoborem witaminy D podano 50 000 jednostek of 25(OH)D3, cotygodniowo przez 8 tygodni, zgodnie z wytycznymi Endocrine Society. Uczestników ponownie zbadano po dwóch miesiącach.
Okazało się, że stężenie witaminy D było istotnie niższe u pacjentów z Hashimoto niż u zdrowych ochotników (odpowiednio 9,37±0,69 ng/mL vs 11,95±1,01 ng/mL, p < 0,05). Po terapii witaminą D poziom przeciwciał tarczycowych zmniejszył się u pacjentów z chorobą Hashimoto w stadium eutyreozy. U tych samych pacjentów poprawił się poziom HDL.
Średnie stężenie wolnej tyroksyny (fT4) wynosiło 0,89±0,02 ng/dL u pacjentów z chorobą Hashimoto i 1,07±0,03 ng/dL w grupie kontrolnej (p < 0,001). Średnia objętość tarczycy u badanych z hashimoto wynosiła 7,71±0,44 mL i 5,46±0,63 mL u zdrowych uczestników badania (p < 0,01).
Naukowcy konkludują, że niedobór witaminy D u pacjentów z chorobą Hashimoto jest powszechny. Ale terapia, która wprowadza witaminę D, może spowolnić rozwój niedoczynności tarczycy i zmniejszyć ryzyko chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów. Kluczowe jest przy tym dokładne określenie poziomu witaminy D.
W badaniu wzięło udział 75 pacjentów z chorobą Hashimoto i 43 zdrowych ochotników. Badacze sprecyzowali, że za niedobór witaminy D uznają sytuację, gdy stężenie 25-hydroksywitaminy D (25(OH)D3) będzie mniejsze niż 20ng/mL. Następnie uczestnikom badania z tak zdefiniowanym niedoborem witaminy D podano 50 000 jednostek of 25(OH)D3, cotygodniowo przez 8 tygodni, zgodnie z wytycznymi Endocrine Society. Uczestników ponownie zbadano po dwóch miesiącach.
Okazało się, że stężenie witaminy D było istotnie niższe u pacjentów z Hashimoto niż u zdrowych ochotników (odpowiednio 9,37±0,69 ng/mL vs 11,95±1,01 ng/mL, p < 0,05). Po terapii witaminą D poziom przeciwciał tarczycowych zmniejszył się u pacjentów z chorobą Hashimoto w stadium eutyreozy. U tych samych pacjentów poprawił się poziom HDL.
Średnie stężenie wolnej tyroksyny (fT4) wynosiło 0,89±0,02 ng/dL u pacjentów z chorobą Hashimoto i 1,07±0,03 ng/dL w grupie kontrolnej (p < 0,001). Średnia objętość tarczycy u badanych z hashimoto wynosiła 7,71±0,44 mL i 5,46±0,63 mL u zdrowych uczestników badania (p < 0,01).
Naukowcy konkludują, że niedobór witaminy D u pacjentów z chorobą Hashimoto jest powszechny. Ale terapia, która wprowadza witaminę D, może spowolnić rozwój niedoczynności tarczycy i zmniejszyć ryzyko chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów. Kluczowe jest przy tym dokładne określenie poziomu witaminy D.
