Zastosowanie klopidogrelu i kwasu acetylosalicylowego u pacjentów przyjmujących doustne antykoagulanty, poddawanych przezskórnym interwencjom wieńcowym
Autor: Małgosia Michalak
Data: 18.02.2013
Źródło: http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736%2812%2962177-1/fulltext?elsca1=ETOC-LANCET&elsca2=email&elsca3=E24A35F
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
W przypadku konieczności zastosowania wobec pacjenta przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI- percutaneous coronary intervention), jest on zobowiązany do przyjmowania doustnych leków antykoagulacyjnych oraz leków przeciwpłytkowych.
Druga z wyżej wymienionych terapii, polega na stosowaniu kwasu acetylosalicylowego - oraz jeśli istnieją odpowiednie wskazania - klopidogrelu. Niestety terapia skojarzona, oparta na łącznym stosowaniu wyżej wymienionych leków zwiększa ryzyko wystąpienia poważnych krwawień.
Celem niniejszego badania było porównanie skuteczności i bezpieczeństwa terapii przeciwpłytkowej z zastosowaniem wyłącznie klopidogrelu, oraz terapii zawierającej zarówno klopidogrel jak i kwas acetylosalicylowy.
W tym otwartym, randomizowanym, kontrolowanym badaniu wzięło udział 15 ośrodków z Belgii i Holandii. Badanie prowadzono w czasie pomiędzy listopadem 2008 roku, a listopadem 2011 roku. Dorosłych przyjmujących doustne antykoagulanty oraz poddawanych przezskórnym interwencjom wieńcowym przydzielono losowo do jednej z dwóch grup.
W pierwszej z nich pacjenci otrzymywali wyłącznie klopidogrel (terapia dwoma lekami), w drugiej grupie pacjenci jako terapię przeciwpłytkową stosowali zarówno klopidogrel jak i aspirynę (terapia trzema lekami). Pierwotny punkt końcowy stanowił jakikolwiek epizod krwawienia w ciągu pierwszego roku od przeprowadzonej przezskórnej interwencji wieńcowej.
Do badania zakwalifikowano 573 pacjentów. Roczna obserwacja możliwa była w przypadku 279 pacjentów przyjmujących wyłącznie klopidogrel (98,2%) oraz 284 pacjentów otrzymujących klopidogrel oraz aspirynę (98,3%). Średni wiek pacjentów w poszczególnych grupach wyniósł odpowiednio 70,3 lat (SD – 7,0) oraz 69,5 lat (SD – 8,0). Epizody krwawienia wystąpiły u 54 pacjentów (19,4%) w grupie otrzymującej klopidogrel oraz u 126 pacjentów (44,4%) w grupie objętej terapią trzema lekami ([HR] 0,36; 95% CI 0,26—0,50; p<0,0001). W grupie otrzymującej klopidogrel u sześciorga pacjentów (2,2%) wystąpiły mnogie epizody krwawienia, natomiast w grupie otrzymującej zarówno klopidogrel jak i aspirynę powyższe epizody wystąpiły u 34 pacjentów (12,0%). 11 (3,9%) pacjentów z pierwszej grupy wymagało co najmniej jednej transfuzji krwi, w porównaniu do 27 pacjentów (9,5%) z grupy drugiej (OR na podstawie krzywej Kaplana-Meiera 0,39; 95% CI 0,17—0,84; p=0,011).
Podsumowując, zastosowanie klopidogrelu w monoterapii wiąże się ze znamiennie mniejszą częstością występowania powikłań krwotocznych, niż stosowanie terapii skojarzonej opierającej się na klopidogrelu i kwasie acetylosalicylowym. Jednocześnie monoterapia klopidogrelem nie zwiększa częstości występowania epizodów zakrzepowych w tej grupie pacjentów.
Druga z wyżej wymienionych terapii, polega na stosowaniu kwasu acetylosalicylowego - oraz jeśli istnieją odpowiednie wskazania - klopidogrelu. Niestety terapia skojarzona, oparta na łącznym stosowaniu wyżej wymienionych leków zwiększa ryzyko wystąpienia poważnych krwawień.
Celem niniejszego badania było porównanie skuteczności i bezpieczeństwa terapii przeciwpłytkowej z zastosowaniem wyłącznie klopidogrelu, oraz terapii zawierającej zarówno klopidogrel jak i kwas acetylosalicylowy.
W tym otwartym, randomizowanym, kontrolowanym badaniu wzięło udział 15 ośrodków z Belgii i Holandii. Badanie prowadzono w czasie pomiędzy listopadem 2008 roku, a listopadem 2011 roku. Dorosłych przyjmujących doustne antykoagulanty oraz poddawanych przezskórnym interwencjom wieńcowym przydzielono losowo do jednej z dwóch grup.
W pierwszej z nich pacjenci otrzymywali wyłącznie klopidogrel (terapia dwoma lekami), w drugiej grupie pacjenci jako terapię przeciwpłytkową stosowali zarówno klopidogrel jak i aspirynę (terapia trzema lekami). Pierwotny punkt końcowy stanowił jakikolwiek epizod krwawienia w ciągu pierwszego roku od przeprowadzonej przezskórnej interwencji wieńcowej.
Do badania zakwalifikowano 573 pacjentów. Roczna obserwacja możliwa była w przypadku 279 pacjentów przyjmujących wyłącznie klopidogrel (98,2%) oraz 284 pacjentów otrzymujących klopidogrel oraz aspirynę (98,3%). Średni wiek pacjentów w poszczególnych grupach wyniósł odpowiednio 70,3 lat (SD – 7,0) oraz 69,5 lat (SD – 8,0). Epizody krwawienia wystąpiły u 54 pacjentów (19,4%) w grupie otrzymującej klopidogrel oraz u 126 pacjentów (44,4%) w grupie objętej terapią trzema lekami ([HR] 0,36; 95% CI 0,26—0,50; p<0,0001). W grupie otrzymującej klopidogrel u sześciorga pacjentów (2,2%) wystąpiły mnogie epizody krwawienia, natomiast w grupie otrzymującej zarówno klopidogrel jak i aspirynę powyższe epizody wystąpiły u 34 pacjentów (12,0%). 11 (3,9%) pacjentów z pierwszej grupy wymagało co najmniej jednej transfuzji krwi, w porównaniu do 27 pacjentów (9,5%) z grupy drugiej (OR na podstawie krzywej Kaplana-Meiera 0,39; 95% CI 0,17—0,84; p=0,011).
Podsumowując, zastosowanie klopidogrelu w monoterapii wiąże się ze znamiennie mniejszą częstością występowania powikłań krwotocznych, niż stosowanie terapii skojarzonej opierającej się na klopidogrelu i kwasie acetylosalicylowym. Jednocześnie monoterapia klopidogrelem nie zwiększa częstości występowania epizodów zakrzepowych w tej grupie pacjentów.
