123RF
MAFLD groźna przy marskości wątroby typu B
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 18.07.2023
Źródło: Wang X, Wei S, Wei Y, Wang X, Xiao F, Feng Y, Zhu Q. The impact of concomitant metabolic dysfunction-associated fatty liver disease on adverse outcomes in patients with hepatitis B cirrhosis: a propensity score matching study Eur J Gastroenterol Hepatol. 2023 Aug 1;35(8):889-898. doi: 10.1097/MEG.0000000000002583
Tagi: | MAFLD, marskość wątroby typu B |
U pacjentów z marskością wątroby znaczenie kliniczne metabolicznie zależnej stłuszczeniowej choroby wątroby (MAFLD) nie jest jasne. Chińska ekipa naukowców zbadała związek, który najszybciej się klinicystom nasuwał – pomiędzy MAFLD a niepożądanymi wynikami klinicznymi u pacjentów z marskością wątroby typu B.
Do badania włączono w sumie 439 pacjentów z marskością wątroby typu B. Wykorzystano MRI jamy brzusznej i tomografię komputerową do obliczenia zawartości tłuszczu w wątrobie w celu oceny stłuszczenia. Do wygenerowania krzywych przeżycia zastosowano metodę Kaplana-Meiera. Niezależne czynniki ryzyka dla rokowania zidentyfikowano za pomocą wielokrotnej regresji Coxa. Dopasowanie wyniku skłonności (PSM) zastosowano w celu zmniejszenia wpływu czynników zakłócających. W badaniu tym zbadano związek między MAFLD a śmiertelnością i dekompensacją.
W badaniu większość pacjentów miała niewyrównaną marskość wątroby (n = 332, 75,6 proc.), a stosunek pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby w grupie bez MAFLD do MAFLD wynosił 199:133. W porównaniu z grupą bez MAFLD pacjenci z MAFLD mieli gorszą czynność wątroby, co odzwierciedlało głównie większą liczbę pacjentów C w skali Childa-Pugha oraz wyższą punktację w skali modelu schyłkowej niewydolności wątroby w grupie MAFLD. W sumie 207 niepożądanych zdarzeń klinicznych wystąpiło w całej kohorcie podczas mediany okresu obserwacji wynoszącej 47 miesięcy, w tym 45 zgonów, 28 przypadków raka wątrobowokomórkowego, 23 przypadków początkowej dekompensacji i 111 zaawansowanych dekompensacji.
Wieloczynnikowa analiza Coxa wykazała, że MAFLD był niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu [współczynnik ryzyka (HR) 1,931; 95-proc. przedział ufności (CI) HR 2,645; 95 proc. CI] i dalszej dekompensacji (HR 1,859; 95 proc. CI, HR 1,953; 95 proc. CI). W grupie zdekompensowanej z MAFLD cukrzyca miała większy wpływ na niekorzystne rokowanie niż nadwaga lub otyłość i inne metaboliczne czynniki ryzyka.
Jak zatem widać z wyników badań, u pacjentów z marskością wątroby typu B współistniejący MAFLD może wskazywać na większe ryzyko dalszej dekompensacji funkcji wątroby i zgonu. Co do pacjentów z grupy MAFLD, to u nich cukrzyca może być głównym czynnikiem występowania niepożądanych zdarzeń klinicznych.
Opracowanie: Marek Meissner
W badaniu większość pacjentów miała niewyrównaną marskość wątroby (n = 332, 75,6 proc.), a stosunek pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby w grupie bez MAFLD do MAFLD wynosił 199:133. W porównaniu z grupą bez MAFLD pacjenci z MAFLD mieli gorszą czynność wątroby, co odzwierciedlało głównie większą liczbę pacjentów C w skali Childa-Pugha oraz wyższą punktację w skali modelu schyłkowej niewydolności wątroby w grupie MAFLD. W sumie 207 niepożądanych zdarzeń klinicznych wystąpiło w całej kohorcie podczas mediany okresu obserwacji wynoszącej 47 miesięcy, w tym 45 zgonów, 28 przypadków raka wątrobowokomórkowego, 23 przypadków początkowej dekompensacji i 111 zaawansowanych dekompensacji.
Wieloczynnikowa analiza Coxa wykazała, że MAFLD był niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu [współczynnik ryzyka (HR) 1,931; 95-proc. przedział ufności (CI) HR 2,645; 95 proc. CI] i dalszej dekompensacji (HR 1,859; 95 proc. CI, HR 1,953; 95 proc. CI). W grupie zdekompensowanej z MAFLD cukrzyca miała większy wpływ na niekorzystne rokowanie niż nadwaga lub otyłość i inne metaboliczne czynniki ryzyka.
Jak zatem widać z wyników badań, u pacjentów z marskością wątroby typu B współistniejący MAFLD może wskazywać na większe ryzyko dalszej dekompensacji funkcji wątroby i zgonu. Co do pacjentów z grupy MAFLD, to u nich cukrzyca może być głównym czynnikiem występowania niepożądanych zdarzeń klinicznych.
Opracowanie: Marek Meissner