Statyny – potencjalny sprzymierzeniec w walce z MASLD

Naukowcy przeprowadzili analizę kohortową, której celem była ocena długoterminowego wpływu stosowania statyn na kluczowe parametry kliniczne u pacjentów z MASLD, takie jak: śmiertelność, występowanie powikłań wątrobowych (LRE) oraz dynamika stwardnienia wątroby.

W badaniu uczestniczyło 7988 pacjentów (mediana czasu obserwacji: 4,6 roku, mediana wieku: 57 lat) z wyjściową wartością pomiaru sztywności wątroby (LSM) wynoszącą 5,9 kPa (IQR: 4,6–8,2). Warunkiem włączenia do badania było wykonanie co najmniej dwóch elastografii metodą VCTE (vibration-controlled transient elastography). W momencie rozpoczęcia obserwacji 40,5 proc. pacjentów przyjmowało statyny, a u 17 proc. stwierdzono obecność kompensowanej zaawansowanej choroby wątroby (cACLD).

Progresję stwardnienia definiowano jako wzrost LSM o ≥20 proc. dla cACLD oraz wzrost z wartości wyjściowej <10 kPa do ≥10 kPa lub dowolny wzrost LSM dla pacjentów bez cACLD. Regresję stwardnienia zdefiniowano natomiast jako redukcję LSM z ≥10 kPa do <10 kPa lub spadek LSM o ≥20 proc. dla cACLD.

Analiza wykazała, że stosowanie statyn było istotnie związane z:

• niższym ryzykiem śmiertelności (skorygowane ryzyko: 0,233; 95 proc., CI: 0,127–0,426);
• niższym ryzykiem wystąpienia powikłań wątrobowych (skorygowane ryzyko: 0,380; 95 proc., CI: 0,268–0,539);
• spowolnieniem progresji stwardnienia wątroby zarówno w grupie pacjentów z cACLD (HR: 0,542), jak i bez cACLD (HR: 0,450);
• brakiem istotnego statystycznie wpływu na regresję wzmożonej sztywności wątroby.

Otrzymane wyniki są obiecujące, jednak potrzebne są dalsze badania, aby w pełni zrozumieć mechanizmy działania statyn w wątrobie i zoptymalizować ich stosowanie w leczeniu MASLD.