BCC: Polityka lekowa to także przemysł farmaceutyczny
Redaktor: Kamila Gębska
Data: 24.11.2015
Źródło: KG,bcc.org.pl
Przedsiębiorcy oczekują rządowego programu rozwoju krajowego przemysłu farmaceutycznego, stanowiącego integralną część „Polityki lekowej państwa”.
Zdaniem BCC przez ostatnie lata Ministerstwo Zdrowia uważało, że taki dokument jest zbędny. Resort twierdził, że wystarczy ustawa o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. W ocenie BCC było to błędne rozumowanie. Strategia polityki lekowej musi funkcjonować w ramach ogólnej polityki zdrowotnej państwa i być określona w Narodowym Programie Zdrowia na lata 2016-2020.
Przedsiębiorcy podkreślają, że polityka lekowa to nie tylko refundacja. To także przemysł farmaceutyczny. Ich zdaniem precyzyjne określenie instrumentów polityki lekowej i uaktualnienie jej priorytetów uporządkuje wiele kwestii i pozwali obrać cele w perspektywie długoterminowej m.in. wskaże, co należy się pacjentowi w ramach publicznych pieniędzy oraz jaka jest rola przemysłu farmaceutycznego.
Obowiązująca ustawa refundacyjna ani w kwestii obniżenia współpłacenia pacjentów za zlecaną przez lekarzy farmakoterapię, ani w kwestii rozszerzania dostępności do nowoczesnych, innowacyjnych leków nie spełnia wymogów polityki lekowej.
Reasumując:
1. Branża farmaceutyczna powinna być postrzegana przez obecny rząd, jako ważna gałąź przemysłu i koło zamachowe polskiej gospodarki. Konieczne jest przyjęcie rządowego dokumentu pt. „Polityka lekowa państwa”, uwzględniającego zmiany demograficzne starzejącego się społeczeństwa oraz określającego priorytety zarówno z punktu widzenia pacjentów, lekarzy, aptekarzy, hurtowników jak i przemysłu farmaceutycznego krajowego oraz zagranicznych producentów leków.
2. Jednym ze strategicznych celów polityki lekowej powinno być zapewnienie spójnych i stabilnych warunków dla rozwoju polskiego przemysłu farmaceutycznego będącego gwarancją bezpieczeństwa lekowego obywateli. Dobrą podstawą do podjęcia prac w tym zakresie jest opracowany przez ekspertów Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową, we współpracy z Polskim Związkiem Pracodawców Przemysłu Farmaceutycznego, „Program rozwoju krajowego przemysłu farmaceutycznego do roku 2030”. Rodzimy przemysł zapewnia pacjentom ciągłość dostaw leków tańszych (średnio o 20 proc. od importowanych). Przemysł farmaceutyczny generuje 1 proc. PKB, zatrudnia około 22 tys. pracowników i tworzy ponad 100 tys. miejsc pracy poprzez powiązania surowcowo-materiałowe z innymi firmami przede wszystkim w regionach o dużym bezrobociu. Krajowe firmy produkują znacznie tańsze leki generyczne ratujące życie i zdrowie.
3. Polskie firmy farmaceutyczne są coraz bardziej innowacyjne. Wyzwaniem dla przemysłu farmaceutycznego w Polsce jest produkcja leków onkologicznych i biotechnologicznych. Z tych też względów branża potrzebuje rządowej strategii rozwoju, jako znaczącej części polityki lekowej państwa uwzględniającej udział w niej zagranicznych producentów leków obecnych na rynku polskim.
4. Poważnej debaty interesariuszy z obszaru ochrony zdrowia na forum Rady Dialogu Społecznego wymaga reforma systemu usług farmaceutycznych i zmiana sposobu postrzegania przez państwo problemów polskiej farmacji, bezpieczeństwa lekowego obywateli oraz zabezpieczenia stałej dostępności do leków ratujących życie. Debata taka w duchu dialogu powinna odbyć się z udziałem krajowych i zagranicznych producentów leków. Zabezpieczyć powinna tym podmiotom udział w procesie stanowienia prawa, także na szczeblu UE.
5. Nie ulega wątpliwości, że ustawa refundacyjna była i jest jedną z najbardziej istotnych reform ostatnich lat polskiej służby zdrowia. Jej podstawową wadą jest w wielu przypadkach przeregulowanie określane mianem nieproporcjonalności. System refundacyjny wymaga zmian, na który pośrednio wskazuje również najnowszy Raport OECD „Health at Glane 2015”. W zakresie wydatków na leki per capita Polska z 326 dolarami plasuje się poniżej średniej wydatków w krajach OECD wynoszącej 515 dolarów, a ponad 30 proc. pacjentów nie stać na wykupienie zapisanych przez lekarza leków.
Przedsiębiorcy podkreślają, że polityka lekowa to nie tylko refundacja. To także przemysł farmaceutyczny. Ich zdaniem precyzyjne określenie instrumentów polityki lekowej i uaktualnienie jej priorytetów uporządkuje wiele kwestii i pozwali obrać cele w perspektywie długoterminowej m.in. wskaże, co należy się pacjentowi w ramach publicznych pieniędzy oraz jaka jest rola przemysłu farmaceutycznego.
Obowiązująca ustawa refundacyjna ani w kwestii obniżenia współpłacenia pacjentów za zlecaną przez lekarzy farmakoterapię, ani w kwestii rozszerzania dostępności do nowoczesnych, innowacyjnych leków nie spełnia wymogów polityki lekowej.
Reasumując:
1. Branża farmaceutyczna powinna być postrzegana przez obecny rząd, jako ważna gałąź przemysłu i koło zamachowe polskiej gospodarki. Konieczne jest przyjęcie rządowego dokumentu pt. „Polityka lekowa państwa”, uwzględniającego zmiany demograficzne starzejącego się społeczeństwa oraz określającego priorytety zarówno z punktu widzenia pacjentów, lekarzy, aptekarzy, hurtowników jak i przemysłu farmaceutycznego krajowego oraz zagranicznych producentów leków.
2. Jednym ze strategicznych celów polityki lekowej powinno być zapewnienie spójnych i stabilnych warunków dla rozwoju polskiego przemysłu farmaceutycznego będącego gwarancją bezpieczeństwa lekowego obywateli. Dobrą podstawą do podjęcia prac w tym zakresie jest opracowany przez ekspertów Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową, we współpracy z Polskim Związkiem Pracodawców Przemysłu Farmaceutycznego, „Program rozwoju krajowego przemysłu farmaceutycznego do roku 2030”. Rodzimy przemysł zapewnia pacjentom ciągłość dostaw leków tańszych (średnio o 20 proc. od importowanych). Przemysł farmaceutyczny generuje 1 proc. PKB, zatrudnia około 22 tys. pracowników i tworzy ponad 100 tys. miejsc pracy poprzez powiązania surowcowo-materiałowe z innymi firmami przede wszystkim w regionach o dużym bezrobociu. Krajowe firmy produkują znacznie tańsze leki generyczne ratujące życie i zdrowie.
3. Polskie firmy farmaceutyczne są coraz bardziej innowacyjne. Wyzwaniem dla przemysłu farmaceutycznego w Polsce jest produkcja leków onkologicznych i biotechnologicznych. Z tych też względów branża potrzebuje rządowej strategii rozwoju, jako znaczącej części polityki lekowej państwa uwzględniającej udział w niej zagranicznych producentów leków obecnych na rynku polskim.
4. Poważnej debaty interesariuszy z obszaru ochrony zdrowia na forum Rady Dialogu Społecznego wymaga reforma systemu usług farmaceutycznych i zmiana sposobu postrzegania przez państwo problemów polskiej farmacji, bezpieczeństwa lekowego obywateli oraz zabezpieczenia stałej dostępności do leków ratujących życie. Debata taka w duchu dialogu powinna odbyć się z udziałem krajowych i zagranicznych producentów leków. Zabezpieczyć powinna tym podmiotom udział w procesie stanowienia prawa, także na szczeblu UE.
5. Nie ulega wątpliwości, że ustawa refundacyjna była i jest jedną z najbardziej istotnych reform ostatnich lat polskiej służby zdrowia. Jej podstawową wadą jest w wielu przypadkach przeregulowanie określane mianem nieproporcjonalności. System refundacyjny wymaga zmian, na który pośrednio wskazuje również najnowszy Raport OECD „Health at Glane 2015”. W zakresie wydatków na leki per capita Polska z 326 dolarami plasuje się poniżej średniej wydatków w krajach OECD wynoszącej 515 dolarów, a ponad 30 proc. pacjentów nie stać na wykupienie zapisanych przez lekarza leków.
