Czy rząd naruszy „zembalowe” ustalenia z pielęgniarkami?
Redaktor: Bartłomiej Leśniewski
Data: 05.09.2017
Źródło: BL, Bartosz Banaszkiewicz
| Tagi: | pielęgniarki, pielęgniarka |
Wygląda na to, że pielęgniarki powinny jeszcze raz usiąść do stołu z kierownictwem resortu. Wprowadzana w życie ustawa o wynagrodzeniach minimalnych w zdrowiu może naruszyć zapisy porozumienia zawartego przez pielęgniarki z poprzednim ministrem zdrowia, Marianem Zembalą.
Sprawia też dodatkowy kłopot w rozliczeniach między szpitalami a NFZ. Jak z tego wybrnąć?
Prezentujemy analizę Bartosza Banaszkiewicza:
- Zgodnie z Ustawą z dnia 8 czerwca 2017 roku o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych („Ustawa”) , świadczeniodawcy zobowiązani są do zmiany wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujący zawód medyczny w sposób ustalony w art. 3 i 7 wskazanej Ustawy. Zgodnie z art. 3 punkt 5 Ustawy świadczeniodawca zobowiązany jest uregulować wzrost wynagrodzenia w drodze porozumienia lub zarządzenia i zapewnić pracownikom wykonującym zawód medyczny w roku 2017 wzrost ich wynagrodzenia zasadniczego o kwotę stanowiącą 10 % kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a wynagrodzeniem zasadniczym tego pracownika. Należy podkreślić, że do 2019 roku w myśl art. 7 Ustawy najniższe wynagrodzenie zasadnicze, o którym mowa powyżej jest ustalane, jako iloczyn współczynników zawartych w Ustawie oraz kwoty 3.900 złotych brutto.
Mając na uwadze powyższe należy wskazać w szczególności na przepis art. 3 ust. 3 Ustawy, który stwierdza że „ustalony w drodze porozumienia albo zarządzenia sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego osoby zajmującej stanowisko pielęgniarki lub położnej uwzględnia wzrost miesięcznego wynagrodzenia danej pielęgniarki albo położnej dokonany na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 137 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych”. Interpretacja tego przepisu jak również treść uzasadnienia do projektu Ustawy wskazuje, iż świadczeniodawca może zaliczyć cześć wynagrodzenia, które jest wypłacane pielęgniarkom i położnym na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej („Rozporządzenie OWU”) w części brakującej do osiągniecia kwoty wynagrodzenia zasadniczego ustalonego na podstawie mechanizmu Ustawy. Aczkolwiek należy w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, iż zapisy powołanego Rozporządzenia OWU stanowią w § 2 ust. 4 pkt 1 i 2, że świadczeniodawca ustalając ze związkami zawodowymi lub samorządem pielęgniarek sposób podziału środków, zobowiązany jest dokonać tego w taki sposób, aby zapewnić średni wzrost wynagrodzenia wraz z innymi składnikami i pochodnymi o 300 zł w przeliczeniu na etat albo równoważnik etatu.
A co za tym idzie, jeżeli świadczeniodawca dokona zaliczenia części wynagrodzenia należnego pielęgniarkom i położnym w ramach procedury określonej Ustawą wówczas naruszy zapisy porozumienia zawartego w oparciu o przepisy Rozporządzenia OWU. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że status środków jakie są przekazywane w ramach procedury zwiększenia wynagrodzeń jest ściśle określony i w związku z tym świadczeniodawca nie może w sposób dowolny, bez jakichkolwiek konsekwencji dysponować pieniędzmi przekazanymi mu przez właściwy miejscowo Oddział NFZ na realizację zawartych porozumień.
Ponadto, należy zauważyć że w przypadku gdy świadczeniodawca przekaże środki otrzymane na podstawie Rozporządzenia OWU złamie najprawdopodobniej zapisy zawartego porozumienia, a co za tym idzie będzie musiał zgodnie z zapisami Rozporządzenia OWU przekazać taką informację do OW NFZ, który m.in. na jego podstawie dokonuje wypłaty środków. W sytuacji wskazanej powyżej, NFZ zgodnie z obecnie obowiązujący przepisami prawa nie będzie miał podstawy prawnej do przekazania środków zagwarantowanych zapisami Rozporządzenia OWU do czasu zawarcia nowego porozumienia lub wydania przez świadczeniodawcę stosownego zarządzenia .
Podsumowując, należy stwierdzić, że przepisy Ustawy w swej istocie faktycznie dają podstawę do zaliczenia części kwoty na zwiększenie wynagrodzenia personelu medycznego (pielęgniarek i położnych), aczkolwiek działalnie takie może w istocie doprowadzić na naruszenia zapisów porozumienia zawartego na podstawie przepisów Rozporządzenia OWU, a w konsekwencji również do sankcji o charakterze finansowym jakie zostały NFZ zagwarantowane w ramach nowelizacji Rozporządzenia OWU.
Mając na uwadze powyższe świadczeniodawca chcąc zaliczyć cześć środków przekazanych na podstawie Rozporządzenia OWU w ramach procedury podwyżkowej opisanej w Ustawie będzie musiał doprowadzić do wypowiedzenia zawartych porozumień i ukształtować strukturę wynagrodzenia pielęgniarek i położnych w oparciu o § 2 ust 5 Rozporządzenia OWU, czyli ustalić autorytarnie strukturę wynagrodzenia, co może w istocie doprowadzić do sporu pomiędzy personelem zatrudnionym u świadczeniodawcy a jego kierownictwem.
Bartosz Banaszkiewicz
Autor jest ekspertem kancelarii prawnej LSW Leśnodorski, Ślusarek i Wspólnicy
Prezentujemy analizę Bartosza Banaszkiewicza:
- Zgodnie z Ustawą z dnia 8 czerwca 2017 roku o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych („Ustawa”) , świadczeniodawcy zobowiązani są do zmiany wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujący zawód medyczny w sposób ustalony w art. 3 i 7 wskazanej Ustawy. Zgodnie z art. 3 punkt 5 Ustawy świadczeniodawca zobowiązany jest uregulować wzrost wynagrodzenia w drodze porozumienia lub zarządzenia i zapewnić pracownikom wykonującym zawód medyczny w roku 2017 wzrost ich wynagrodzenia zasadniczego o kwotę stanowiącą 10 % kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a wynagrodzeniem zasadniczym tego pracownika. Należy podkreślić, że do 2019 roku w myśl art. 7 Ustawy najniższe wynagrodzenie zasadnicze, o którym mowa powyżej jest ustalane, jako iloczyn współczynników zawartych w Ustawie oraz kwoty 3.900 złotych brutto.
Mając na uwadze powyższe należy wskazać w szczególności na przepis art. 3 ust. 3 Ustawy, który stwierdza że „ustalony w drodze porozumienia albo zarządzenia sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego osoby zajmującej stanowisko pielęgniarki lub położnej uwzględnia wzrost miesięcznego wynagrodzenia danej pielęgniarki albo położnej dokonany na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 137 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych”. Interpretacja tego przepisu jak również treść uzasadnienia do projektu Ustawy wskazuje, iż świadczeniodawca może zaliczyć cześć wynagrodzenia, które jest wypłacane pielęgniarkom i położnym na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej („Rozporządzenie OWU”) w części brakującej do osiągniecia kwoty wynagrodzenia zasadniczego ustalonego na podstawie mechanizmu Ustawy. Aczkolwiek należy w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, iż zapisy powołanego Rozporządzenia OWU stanowią w § 2 ust. 4 pkt 1 i 2, że świadczeniodawca ustalając ze związkami zawodowymi lub samorządem pielęgniarek sposób podziału środków, zobowiązany jest dokonać tego w taki sposób, aby zapewnić średni wzrost wynagrodzenia wraz z innymi składnikami i pochodnymi o 300 zł w przeliczeniu na etat albo równoważnik etatu.
A co za tym idzie, jeżeli świadczeniodawca dokona zaliczenia części wynagrodzenia należnego pielęgniarkom i położnym w ramach procedury określonej Ustawą wówczas naruszy zapisy porozumienia zawartego w oparciu o przepisy Rozporządzenia OWU. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że status środków jakie są przekazywane w ramach procedury zwiększenia wynagrodzeń jest ściśle określony i w związku z tym świadczeniodawca nie może w sposób dowolny, bez jakichkolwiek konsekwencji dysponować pieniędzmi przekazanymi mu przez właściwy miejscowo Oddział NFZ na realizację zawartych porozumień.
Ponadto, należy zauważyć że w przypadku gdy świadczeniodawca przekaże środki otrzymane na podstawie Rozporządzenia OWU złamie najprawdopodobniej zapisy zawartego porozumienia, a co za tym idzie będzie musiał zgodnie z zapisami Rozporządzenia OWU przekazać taką informację do OW NFZ, który m.in. na jego podstawie dokonuje wypłaty środków. W sytuacji wskazanej powyżej, NFZ zgodnie z obecnie obowiązujący przepisami prawa nie będzie miał podstawy prawnej do przekazania środków zagwarantowanych zapisami Rozporządzenia OWU do czasu zawarcia nowego porozumienia lub wydania przez świadczeniodawcę stosownego zarządzenia .
Podsumowując, należy stwierdzić, że przepisy Ustawy w swej istocie faktycznie dają podstawę do zaliczenia części kwoty na zwiększenie wynagrodzenia personelu medycznego (pielęgniarek i położnych), aczkolwiek działalnie takie może w istocie doprowadzić na naruszenia zapisów porozumienia zawartego na podstawie przepisów Rozporządzenia OWU, a w konsekwencji również do sankcji o charakterze finansowym jakie zostały NFZ zagwarantowane w ramach nowelizacji Rozporządzenia OWU.
Mając na uwadze powyższe świadczeniodawca chcąc zaliczyć cześć środków przekazanych na podstawie Rozporządzenia OWU w ramach procedury podwyżkowej opisanej w Ustawie będzie musiał doprowadzić do wypowiedzenia zawartych porozumień i ukształtować strukturę wynagrodzenia pielęgniarek i położnych w oparciu o § 2 ust 5 Rozporządzenia OWU, czyli ustalić autorytarnie strukturę wynagrodzenia, co może w istocie doprowadzić do sporu pomiędzy personelem zatrudnionym u świadczeniodawcy a jego kierownictwem.
Bartosz Banaszkiewicz
Autor jest ekspertem kancelarii prawnej LSW Leśnodorski, Ślusarek i Wspólnicy
