Dorota Gardias w dwunastu punktach o ustawie o POZ
Redaktor: Krystian Lurka
Data: 11.02.2017
Źródło: KL, FZZ
Przewodnicząca FZZ wydała oświadczenie w sprawie projektu ustawy o POZ. Gardias pisze między innymi o tym, że ustawa nie precyzuje zakresów zadań lekarza, pielęgniarki i położnej w POZ. Rodzi to obawy, że projekt powieli zakorzeniony model pielęgniarki pozbawionej samodzielnych zadań i zdolnej wyłącznie do wykonania zleceń lekarskich jako pomoc lekarza.
Dorota Gardias, przewodnicząca Forum Związków Zawodowych:
- Forum Związków Zawodowych przedstawia swoje uwagi do projektu projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej. Przedstawiamy je w dwunastu punktach.
Po pierwsze, pozytywnie należy ocenić próbę opisania zakresu podstawowej opieki zdrowotnej w odrębnym akcie prawnym, choć próba ta budzi wiele zastrzeżeń.
Po drugie, projekt ustawy sygnalizuje kierunek regulacji, jednak pozostawia wiele rozwiązań szczegółowych aktom wykonawczym. Obecne w ustawie rozwiązania są niedopracowane, a ich efekty będzie można ocenić dopiero po wydaniu aktów wykonawczych.
Po trzecie, poważne wątpliwości budzi ograniczenie swobody pacjenta. Chodzi o powierzenie lekarzowi POZ organizacji ambulatoryjnej opieki specjalistycznej w ramach jego budżetu. Rozwiązanie takie w okresie działania Kasy Chorych nie przyniosło pozytywnych rezultatów. Dostępność ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych spadła.
Po czwarte, projekt nie przewiduje współpracy zespołu POZ z aptekami, w ramach koordynowanej opieki farmaceutycznej.
Po piąte, projekt dość obszernie opisuje działalność lekarza POZ, wskazując na jego nadrzędną rolę w zespole POZ. Może stanowić to zagrożenie dla samodzielności zawodu pielęgniarki i położnej.
Po szóste, ustawa nie precyzuje zakresów zadań lekarza, pielęgniarki i położnej w POZ. Rodzi to obawy, że projekt powieli zakorzeniony model pielęgniarki pozbawionej samodzielnych zadań i zdolnej wyłącznie do wykonania zleceń lekarskich jako pomoc lekarza.
Po siódme, jeśli przyjmiemy, że działalność POZ jest oparta na medycynie rodzinnej, to opieka powinna się skupiać przede wszystkim na rodzinie w miejscu zamieszkania. Nie d o przecenienia w tym zakresie jest p raca pielęgniarki, która może koncentrować się na osobie potrzeb ującej opieki i leczenia, na promocji zdrowia, profilaktyce, usprawnianiu (rehabilitacji), opieki w chorobach przewlekłych i nieuleczalnych, jak również jej działania mogą obejmować całą rodzinę lub grupę osób (np. matki z dzieckiem). Mogą to być różne poziomy opieki pielęgniarskiej np. opieka czasowa w przypadku schorzeń ostrych, opieka pielęgniarska dla osób wypisanych ze szpitala, po zabiegach operacyjnych, w schorzeniach przewlekłych, pielęgniarska pomoc telefoniczna.
Po ósme, należy bardzo wyraźnie zaznaczyć, że istnieje ogromny potencjał pielęgniarki POZ, którego projekt ustawy nie dostrzega i nie wykorzystuje. Pielęgniarka z tytułem magistra, specjalistka w dziedzinie pielęgniarstwa, z uprawnieniami do ordynowania leków, środków zaopatrzenia medycznego i wypisywania recept, kierowania na badania zasługuje na lepsze wykorzystanie jej możliwości w systemie POZ. Wymaga to przeniesienia istniejących już zapisów i pomysłów na poziom konkretnych działań, kompetencji i wdrożenia do systemu opieki zdrowotnej oraz zaznajomienia populacji z nowymi usługami. 9. Ustawa powinna zatem określać rolę każdego członka zespołu POZ.
Po dziesiąte, wyszczególniając członków zespołu POZ powinno wykazać się miejsce udzielanych świadczeń. Wskazać należy, iż praca pielęgniarki POZ to przede wszystkim praca w środowisku pacjenta. Czas pracy w gabinecie powinien być wykorzystany na uzupełnienie dokumentacji, planowanie swoich działań, konsultacje z innymi członkami POZ.
Po jedenaste, zasadne jest wpisać w zespół POZ pielęgniarkę współpracującą. Pielęgniarka współpracująca to osoba, która powinna być wpisana w system opieki POZ, aby zapewnić kompleksowość i ciągłość opieki w zakresie POZ. Pielęgniarka współpracująca to pielęgniarka wykonująca zawód u świadczeniodawcy w ramach opieki ambulatoryjnej (stacjonarnej) z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń POZ. Dodatkowym atutem takiej pielęgniarki będzie ukończony kurs specjalistyczny wykonywania szczepień ochronnych, wykonywania i interpretacji EKG, rko, leczenia ran.
Po dwunaste, organizacja pracy i funkcjonowania gabinetów POZ (gabinety lekarskie, zabiegowe, pielęgniarskie, punkty szczepień) narzuca konieczność pacy pielęgniarki stacjonarnie w POZ, aby zapewnić kompleksowość, ciągłość i podnieść jakość opieki. W chwili obecnej takie pielęgniarki są w POZ zatrudniane na różne umowy, lub są to pielęgniarki POZ, które pracują stacjonarnie, w ogromnym stopniu ograniczając się do wykonywania zadań zleconych przez lekarza a praca w środowisku ogranicza się do wykonania iniekcji, co nie służy zapewnieniu należytej jakości opieki nad pacjentami POZ.
Przeczytaj także: "Jacek Krajewski o tym, dlaczego Porozumienie Zielonogórskie ma zastrzeżenia do projektu ustawy o POZ".
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia/ i obserwowania konta na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia.
- Forum Związków Zawodowych przedstawia swoje uwagi do projektu projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej. Przedstawiamy je w dwunastu punktach.
Po pierwsze, pozytywnie należy ocenić próbę opisania zakresu podstawowej opieki zdrowotnej w odrębnym akcie prawnym, choć próba ta budzi wiele zastrzeżeń.
Po drugie, projekt ustawy sygnalizuje kierunek regulacji, jednak pozostawia wiele rozwiązań szczegółowych aktom wykonawczym. Obecne w ustawie rozwiązania są niedopracowane, a ich efekty będzie można ocenić dopiero po wydaniu aktów wykonawczych.
Po trzecie, poważne wątpliwości budzi ograniczenie swobody pacjenta. Chodzi o powierzenie lekarzowi POZ organizacji ambulatoryjnej opieki specjalistycznej w ramach jego budżetu. Rozwiązanie takie w okresie działania Kasy Chorych nie przyniosło pozytywnych rezultatów. Dostępność ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych spadła.
Po czwarte, projekt nie przewiduje współpracy zespołu POZ z aptekami, w ramach koordynowanej opieki farmaceutycznej.
Po piąte, projekt dość obszernie opisuje działalność lekarza POZ, wskazując na jego nadrzędną rolę w zespole POZ. Może stanowić to zagrożenie dla samodzielności zawodu pielęgniarki i położnej.
Po szóste, ustawa nie precyzuje zakresów zadań lekarza, pielęgniarki i położnej w POZ. Rodzi to obawy, że projekt powieli zakorzeniony model pielęgniarki pozbawionej samodzielnych zadań i zdolnej wyłącznie do wykonania zleceń lekarskich jako pomoc lekarza.
Po siódme, jeśli przyjmiemy, że działalność POZ jest oparta na medycynie rodzinnej, to opieka powinna się skupiać przede wszystkim na rodzinie w miejscu zamieszkania. Nie d o przecenienia w tym zakresie jest p raca pielęgniarki, która może koncentrować się na osobie potrzeb ującej opieki i leczenia, na promocji zdrowia, profilaktyce, usprawnianiu (rehabilitacji), opieki w chorobach przewlekłych i nieuleczalnych, jak również jej działania mogą obejmować całą rodzinę lub grupę osób (np. matki z dzieckiem). Mogą to być różne poziomy opieki pielęgniarskiej np. opieka czasowa w przypadku schorzeń ostrych, opieka pielęgniarska dla osób wypisanych ze szpitala, po zabiegach operacyjnych, w schorzeniach przewlekłych, pielęgniarska pomoc telefoniczna.
Po ósme, należy bardzo wyraźnie zaznaczyć, że istnieje ogromny potencjał pielęgniarki POZ, którego projekt ustawy nie dostrzega i nie wykorzystuje. Pielęgniarka z tytułem magistra, specjalistka w dziedzinie pielęgniarstwa, z uprawnieniami do ordynowania leków, środków zaopatrzenia medycznego i wypisywania recept, kierowania na badania zasługuje na lepsze wykorzystanie jej możliwości w systemie POZ. Wymaga to przeniesienia istniejących już zapisów i pomysłów na poziom konkretnych działań, kompetencji i wdrożenia do systemu opieki zdrowotnej oraz zaznajomienia populacji z nowymi usługami. 9. Ustawa powinna zatem określać rolę każdego członka zespołu POZ.
Po dziesiąte, wyszczególniając członków zespołu POZ powinno wykazać się miejsce udzielanych świadczeń. Wskazać należy, iż praca pielęgniarki POZ to przede wszystkim praca w środowisku pacjenta. Czas pracy w gabinecie powinien być wykorzystany na uzupełnienie dokumentacji, planowanie swoich działań, konsultacje z innymi członkami POZ.
Po jedenaste, zasadne jest wpisać w zespół POZ pielęgniarkę współpracującą. Pielęgniarka współpracująca to osoba, która powinna być wpisana w system opieki POZ, aby zapewnić kompleksowość i ciągłość opieki w zakresie POZ. Pielęgniarka współpracująca to pielęgniarka wykonująca zawód u świadczeniodawcy w ramach opieki ambulatoryjnej (stacjonarnej) z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń POZ. Dodatkowym atutem takiej pielęgniarki będzie ukończony kurs specjalistyczny wykonywania szczepień ochronnych, wykonywania i interpretacji EKG, rko, leczenia ran.
Po dwunaste, organizacja pracy i funkcjonowania gabinetów POZ (gabinety lekarskie, zabiegowe, pielęgniarskie, punkty szczepień) narzuca konieczność pacy pielęgniarki stacjonarnie w POZ, aby zapewnić kompleksowość, ciągłość i podnieść jakość opieki. W chwili obecnej takie pielęgniarki są w POZ zatrudniane na różne umowy, lub są to pielęgniarki POZ, które pracują stacjonarnie, w ogromnym stopniu ograniczając się do wykonywania zadań zleconych przez lekarza a praca w środowisku ogranicza się do wykonania iniekcji, co nie służy zapewnieniu należytej jakości opieki nad pacjentami POZ.
Przeczytaj także: "Jacek Krajewski o tym, dlaczego Porozumienie Zielonogórskie ma zastrzeżenia do projektu ustawy o POZ".
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia/ i obserwowania konta na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia.
