Kuchciński odwołał posiedzenie Komisji Zdrowia w sprawie 6 proc. PKB
Autor: Krystian Lurka
Data: 14.03.2019
| Tagi: | Marek Kuchciński |
Informacja o planowanym na czwartek posiedzeniu dotarła już nawet do części gości Komisji Zdrowia, a mimo to spotkanie odwołano. Dlaczego? Bo marszałek Marek Kuchciński nie wyraził zgody na zwołanie posiedzenia. Koniec, kropka.
Podczas posiedzenia sejmowej Komisji Zdrowia posłowie opozycji i goście chcieli spytać się ministra zdrowia o zapisy ustawy gwarantującej wzrost nakładów na zdrowie i o to, dlaczego w trakcie prac nad projektem ustawy nie poinformowano, że podstawą obliczania odsetka wydatków na zdrowie będzie PKB sprzed dwóch lat.
Magdziarz i ministerialna matematyka
Na początku marca w tekście pod tytułem "Ministerialna matematyka" opublikowaliśmy odpowiedź wiceministra Sławomira Gadomskiego na pytanie Piotra Magdziarza z Formedis Medical Management & Consulting dotyczące sposobu obliczania finansowania ochrony zdrowia. - Wynika z niej, że wielkość publicznych nakładów na ochronę zdrowia na 2019 r. jest liczona jako 4,86 proc. PKB, ale... nie z 2019 r., a z 2017 - podkreślił Magdziarz w rozmowie z "Menedżerem Zdrowia".
Zacytowaliśmy odpowiedź wiceministra Gadomskiego w całości.
- Zgodnie z przepisami ujętymi w art. 131c ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1510 z późn. zm.) na finansowanie ochrony zdrowia przeznacza się corocznie środki finansowe w wysokości nie niższej niż 6 proc. PKB, z zastrzeżeniem że wysokość środków finansowych przeznaczonych na finansowanie ochrony zdrowia w latach 2018-2024 nie może być niższa niż: 4,78 proc. PKB w 2018 r., 4,86 proc. w 2019 r., 5,03 proc. w 2020 r., 5,30 proc. w 2021 r., 5,55 proc. w 2022 r., 5,80 proc. w 2023 r. Wartość produktu krajowego brutto, który wykorzystywany jest do wyliczenia wysokości nakładów, zgodnie z przytoczonym wyżej przepisem, ustalana jest z wykorzystaniem dwóch wartości określonych w obwieszczeniu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wydawanym na podstawie art. 5 ustawy z 26 października 2000 r. o sposobie obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto, według stanu na 31 sierpnia. Zgodnie z powyższym przepisem wartość PKB jest ustalana, na potrzeby planowania, na podstawie wartości określonej w obwieszczeniu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok ubiegły. Oznacza to, że podczas prac nad projektem ustawy budżetowej na dany rok budżetowy wykorzystywana jest ostatnia oficjalnie dostępna wartość produktu krajowego brutto wynikająca z obwieszczenia prezesa GUS. Zatem w przypadku planowania na rok 2019 przyjęta została wartość PKB z obwieszczenia prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 14 maja 2018 r. w sprawie pierwszego szacunku wartości produktu krajowego brutto w 2017 r. Jednocześnie pragnę zaznaczyć, że opisany wyżej mechanizm znajduje się w ustawie od początku jego obowiązywania (osiągnięcie 6 proc. w 2025 r.) i nie był w części zasadniczej zmieniany podczas noweli przyspieszającej osiągnięcie 6 proc. PKB do roku 2024. I co istotne, podczas prac nad projektem nowelizacji nie były zgłaszane w tym zakresie żadne uwagi. Warto również wskazać, że zapis o wykorzystaniu wartości określonej w obwieszczeniu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wydawanym na podstawie art. 5 ustawy z 26 października 2000 r. o sposobie obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto znalazł się w porozumieniu z 8 lutego 2018 r. pomiędzy ministrem zdrowia a Porozumieniem Rezydentów, które stanowiło podstawę do nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w tym zakresie. Niezależnie od powyższego, należy podkreślić bardzo istotny fakt, że od kilku lat odnotowywany jest stały nominalny wzrost nakładów na ochronę zdrowia zarówno po stronie budżetu państwa, jak i Narodowego Funduszu Zdrowia – w 2019 r. zabezpieczono o 7,5 mld zł więcej niż w roku 2018 i o prawie 13 mld zł więcej niż w roku 2017. W ramach zwiększonych nakładów z budżetu państwa znaczna część środków przekazywana jest w formie dotacji do Narodowego Funduszu Zdrowia z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń wysokospecjalistycznych, darmowych leków dla osób po 75. roku życia, leczenie osób nieubezpieczonych oraz zakup świadczeń zdrowotnych. Na przykład w 2018 r. zostały przekazane na fundusz zapasowy NFZ dodatkowe środki w wysokości 1,8 mld zł, które będą mogły zostać wykorzystane na świadczenia w roku bieżącym. Możliwość zwiększania nakładów w ciągu roku budżetowego wynika wprost z ustawy, gdyż określone tam wartości referencyjne nakładów stanowią jedynie minimalne limity środków, które w danym roku muszą być zaplanowane na cele ochrony zdrowia. Natomiast przepisy ustawy nie zakazują przeznaczenia na cele zdrowotne środków w kwocie przekraczającej przedmiotowe limity, w przypadku stwierdzenia możliwości wyasygnowania dodatkowych wydatków w ramach dostępnych środków budżetu państwa - odpisał Gadomski.
Przeczytaj także: "Ministerialna matematyka".
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia i obserwowania kont na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia i LinkedInie: www.linkedin.com/MenedzerZdrowia.
Magdziarz i ministerialna matematyka
Na początku marca w tekście pod tytułem "Ministerialna matematyka" opublikowaliśmy odpowiedź wiceministra Sławomira Gadomskiego na pytanie Piotra Magdziarza z Formedis Medical Management & Consulting dotyczące sposobu obliczania finansowania ochrony zdrowia. - Wynika z niej, że wielkość publicznych nakładów na ochronę zdrowia na 2019 r. jest liczona jako 4,86 proc. PKB, ale... nie z 2019 r., a z 2017 - podkreślił Magdziarz w rozmowie z "Menedżerem Zdrowia".
Zacytowaliśmy odpowiedź wiceministra Gadomskiego w całości.
- Zgodnie z przepisami ujętymi w art. 131c ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1510 z późn. zm.) na finansowanie ochrony zdrowia przeznacza się corocznie środki finansowe w wysokości nie niższej niż 6 proc. PKB, z zastrzeżeniem że wysokość środków finansowych przeznaczonych na finansowanie ochrony zdrowia w latach 2018-2024 nie może być niższa niż: 4,78 proc. PKB w 2018 r., 4,86 proc. w 2019 r., 5,03 proc. w 2020 r., 5,30 proc. w 2021 r., 5,55 proc. w 2022 r., 5,80 proc. w 2023 r. Wartość produktu krajowego brutto, który wykorzystywany jest do wyliczenia wysokości nakładów, zgodnie z przytoczonym wyżej przepisem, ustalana jest z wykorzystaniem dwóch wartości określonych w obwieszczeniu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wydawanym na podstawie art. 5 ustawy z 26 października 2000 r. o sposobie obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto, według stanu na 31 sierpnia. Zgodnie z powyższym przepisem wartość PKB jest ustalana, na potrzeby planowania, na podstawie wartości określonej w obwieszczeniu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok ubiegły. Oznacza to, że podczas prac nad projektem ustawy budżetowej na dany rok budżetowy wykorzystywana jest ostatnia oficjalnie dostępna wartość produktu krajowego brutto wynikająca z obwieszczenia prezesa GUS. Zatem w przypadku planowania na rok 2019 przyjęta została wartość PKB z obwieszczenia prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 14 maja 2018 r. w sprawie pierwszego szacunku wartości produktu krajowego brutto w 2017 r. Jednocześnie pragnę zaznaczyć, że opisany wyżej mechanizm znajduje się w ustawie od początku jego obowiązywania (osiągnięcie 6 proc. w 2025 r.) i nie był w części zasadniczej zmieniany podczas noweli przyspieszającej osiągnięcie 6 proc. PKB do roku 2024. I co istotne, podczas prac nad projektem nowelizacji nie były zgłaszane w tym zakresie żadne uwagi. Warto również wskazać, że zapis o wykorzystaniu wartości określonej w obwieszczeniu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego wydawanym na podstawie art. 5 ustawy z 26 października 2000 r. o sposobie obliczania wartości rocznego produktu krajowego brutto znalazł się w porozumieniu z 8 lutego 2018 r. pomiędzy ministrem zdrowia a Porozumieniem Rezydentów, które stanowiło podstawę do nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w tym zakresie. Niezależnie od powyższego, należy podkreślić bardzo istotny fakt, że od kilku lat odnotowywany jest stały nominalny wzrost nakładów na ochronę zdrowia zarówno po stronie budżetu państwa, jak i Narodowego Funduszu Zdrowia – w 2019 r. zabezpieczono o 7,5 mld zł więcej niż w roku 2018 i o prawie 13 mld zł więcej niż w roku 2017. W ramach zwiększonych nakładów z budżetu państwa znaczna część środków przekazywana jest w formie dotacji do Narodowego Funduszu Zdrowia z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń wysokospecjalistycznych, darmowych leków dla osób po 75. roku życia, leczenie osób nieubezpieczonych oraz zakup świadczeń zdrowotnych. Na przykład w 2018 r. zostały przekazane na fundusz zapasowy NFZ dodatkowe środki w wysokości 1,8 mld zł, które będą mogły zostać wykorzystane na świadczenia w roku bieżącym. Możliwość zwiększania nakładów w ciągu roku budżetowego wynika wprost z ustawy, gdyż określone tam wartości referencyjne nakładów stanowią jedynie minimalne limity środków, które w danym roku muszą być zaplanowane na cele ochrony zdrowia. Natomiast przepisy ustawy nie zakazują przeznaczenia na cele zdrowotne środków w kwocie przekraczającej przedmiotowe limity, w przypadku stwierdzenia możliwości wyasygnowania dodatkowych wydatków w ramach dostępnych środków budżetu państwa - odpisał Gadomski.
Przeczytaj także: "Ministerialna matematyka".
Zachęcamy do polubienia profilu "Menedżera Zdrowia" na Facebooku: www.facebook.com/MenedzerZdrowia i obserwowania kont na Twitterze: www.twitter.com/MenedzerZdrowia i LinkedInie: www.linkedin.com/MenedzerZdrowia.
