iStock
Podwyżki w ochronie zdrowia – ile, dlaczego i jak finansowane
Autor: Krystian Lurka
Data: 02.06.2023
| Tagi: | podwyżki, finanse, pieniądze, zawody medyczne |
W lipcu zwiększa się minimalne wynagrodzenia w ochronie zdrowia. Kwota przeciętnej pensji brutto w gospodarce narodowej w 2022 roku wyniosła 6346,15 zł – od tej wartości zależna jest wysokość zarobków medyków. O ile wzrosną i w jaki sposób będą finansowane?
W związku ze zwiększeniem się przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej pensja minimalna w podziale na dziesięć grup zawodowych od lipca 2023 roku będzie wynosić od 4124 zł brutto (dla pracowników działalności podstawowej innych niż wykonujących zawód medyczny z wymaganym wykształceniem poniżej średniego) do 9201 zł brutto (dla lekarzy ze specjalizacją).
Szczegóły
Zgodnie z przepisami z 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych w załączniku – tabeli określającej współczynniki pracy – zawarto następujące grupy zawodowe:
1) lekarz albo lekarz dentysta ze specjalizacją – ze współczynnikiem pracy 1,45,
2) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w punktach 1, 3 i 4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim i specjalizacją, pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem magister położnictwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – ze współczynnikiem pracy 1,29,
3) lekarz albo lekarz dentysta bez specjalizacji – ze współczynnikiem pracy 1,19,
4) stażysta – ze współczynnikiem pracy 0,95,
5) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiolog, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w punktach 1–4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim, pielęgniarka, położna z wymaganym wyższym wykształceniem (studia pierwszego stopnia) i specjalizacją albo pielęgniarka, położna ze średnim wykształceniem i specjalizacją – ze współczynnikiem pracy 1,02,
6) fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiolog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w punktach 1–5 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie studiów pierwszego stopnia, fizjoterapeuta, ratownik medyczny, technik analityki medycznej, technik elektroradiolog z wymaganym średnim wykształceniem, pielęgniarka albo położna z wymaganym średnim wykształceniem, która nie ma tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – ze współczynnikiem pracy 0,94,
7) inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w punktach 1–6 z wymaganym średnim wykształceniem oraz opiekun medyczny – ze współczynnikiem pracy 0,86,
8) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem wyższym – ze współczynnikiem pracy 1,
9) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem średnim – ze współczynnikiem pracy 0,78,
10) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem poniżej średniego – ze współczynnikiem pracy 0,65.
Kwota bazowa za 2022 rok, do którego będą się odnosić płace w 2023 roku, wynosiła 6346,15 zł.
W związku z tymi danymi i wskaźnikami, nowa siatka płac od lipca 2023 roku będzie wyglądać następująco:
1) lekarz ze specjalizacją – 9201 zł najniższego wynagrodzenia – więcej o ok. 991 zł dla lekarzy z pierwszym i drugim stopniem specjalizacji,
2) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny wymagający tytułu magistra i specjalizacji, pielęgniarka z tytułem magistra i specjalizacją – 8186 zł – 882 zł,
3) lekarz bez specjalizacji – 7551 zł – 813 zł,
4) lekarz stażysta – 6028 zł – 649 zł,
5) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiologii, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż w punktach 1–4 wymagający tytułu magistra, pielęgniarka, położna wymagająca wyższego wykształcenia (może być licencjat) i specjalizacji albo ze średnim wykształceniem i specjalizacją 6473 zł – 698 zł,
6) fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiologii, inny pracownik medyczny inny niż w grupie 1–5 na stanowisku wymagającym wyższego wykształcenia (też licencjat), a także ratownik medyczny, technik analityki medycznej, technik elektroradiolog z wymaganym średnim wykształceniem, pielęgniarka albo położna z wymaganym średnim wykształceniem, która nie ma tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – 5965 zł – 643 zł,
7) opiekun medyczny albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny wymagający średniego wykształcenia – 5457 zł – 588 zł,
8) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia wyższego – 6346 zł – 684 zł,
9) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia średniego – 4949 zł – 533 zł,
10) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia poniżej średniego – 4124 zł – 444 zł.
Do 31 maja każdego roku w placówkach medycznych należy zawierać porozumienie w sprawie podwyżki stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne.
Zgodnie z ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych powinny one dokonywać podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze będzie niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego (ustalonego jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Główny Urząd Statystyczny), do wysokości co najmniej wynagrodzenia zasadniczego.
Sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego ustalają – w porozumieniu – strony uprawnione w danym podmiocie leczniczym do zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy. Natomiast w podmiocie leczniczym, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, porozumienie powinno zostać zawarte z pracownikiem wybranym przez pracowników podmiotu leczniczego do reprezentowania ich interesów.
Jeśli porozumienie nie będzie zawarte w terminie, sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego ustala, zarządzeniem:
– kierownik podmiotu leczniczego,
– podmiot go tworzący – w przypadku podmiotów leczniczych działających w formie jednostek budżetowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.
Jak będą finansowane podwyżki?
Przypomnijmy – od marca w Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji zbierano dane o wynagrodzeniach w szpitalach i przychodniach, które mają podpisane kontrakty z Narodowym Funduszem Zdrowia, aby na ich podstawie opracować koncepcje pokrycia podwyżek. Na szczegóły dotyczące podwyżek czekali zarządzający, którzy do 31 maja mieli podpisać porozumienia płacowe ze związkami zawodowymi – jednak dopiero w ostatnim dniu maja do Ministerstwa Zdrowia przesłano dokumenty przygotowane przez AOTMiT. Resortowi przekazano trzy rekomendacje w sprawie finansowania lipcowych podwyżek – to urzędnicy z ministerstwa mają zdecydować, który wariant zaakceptować.
Prawdopodobnie szczegóły zostaną przedstawione 5 czerwca podczas posiedzeniu prezydium Zespołu Trójstronnego do spraw Ochrony Zdrowia.
Przeczytaj także: „Dobre czasy dla sprawnych dyrektorów”.
Szczegóły
Zgodnie z przepisami z 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych w załączniku – tabeli określającej współczynniki pracy – zawarto następujące grupy zawodowe:
1) lekarz albo lekarz dentysta ze specjalizacją – ze współczynnikiem pracy 1,45,
2) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w punktach 1, 3 i 4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim i specjalizacją, pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem magister położnictwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – ze współczynnikiem pracy 1,29,
3) lekarz albo lekarz dentysta bez specjalizacji – ze współczynnikiem pracy 1,19,
4) stażysta – ze współczynnikiem pracy 0,95,
5) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiolog, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w punktach 1–4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim, pielęgniarka, położna z wymaganym wyższym wykształceniem (studia pierwszego stopnia) i specjalizacją albo pielęgniarka, położna ze średnim wykształceniem i specjalizacją – ze współczynnikiem pracy 1,02,
6) fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiolog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w punktach 1–5 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie studiów pierwszego stopnia, fizjoterapeuta, ratownik medyczny, technik analityki medycznej, technik elektroradiolog z wymaganym średnim wykształceniem, pielęgniarka albo położna z wymaganym średnim wykształceniem, która nie ma tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – ze współczynnikiem pracy 0,94,
7) inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w punktach 1–6 z wymaganym średnim wykształceniem oraz opiekun medyczny – ze współczynnikiem pracy 0,86,
8) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem wyższym – ze współczynnikiem pracy 1,
9) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem średnim – ze współczynnikiem pracy 0,78,
10) pracownik działalności podstawowej inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem poniżej średniego – ze współczynnikiem pracy 0,65.
Kwota bazowa za 2022 rok, do którego będą się odnosić płace w 2023 roku, wynosiła 6346,15 zł.
W związku z tymi danymi i wskaźnikami, nowa siatka płac od lipca 2023 roku będzie wyglądać następująco:
1) lekarz ze specjalizacją – 9201 zł najniższego wynagrodzenia – więcej o ok. 991 zł dla lekarzy z pierwszym i drugim stopniem specjalizacji,
2) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny wymagający tytułu magistra i specjalizacji, pielęgniarka z tytułem magistra i specjalizacją – 8186 zł – 882 zł,
3) lekarz bez specjalizacji – 7551 zł – 813 zł,
4) lekarz stażysta – 6028 zł – 649 zł,
5) farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiologii, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż w punktach 1–4 wymagający tytułu magistra, pielęgniarka, położna wymagająca wyższego wykształcenia (może być licencjat) i specjalizacji albo ze średnim wykształceniem i specjalizacją 6473 zł – 698 zł,
6) fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiologii, inny pracownik medyczny inny niż w grupie 1–5 na stanowisku wymagającym wyższego wykształcenia (też licencjat), a także ratownik medyczny, technik analityki medycznej, technik elektroradiolog z wymaganym średnim wykształceniem, pielęgniarka albo położna z wymaganym średnim wykształceniem, która nie ma tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – 5965 zł – 643 zł,
7) opiekun medyczny albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny wymagający średniego wykształcenia – 5457 zł – 588 zł,
8) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia wyższego – 6346 zł – 684 zł,
9) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia średniego – 4949 zł – 533 zł,
10) inny pracownik działalności podstawowej wymagający wykształcenia poniżej średniego – 4124 zł – 444 zł.
Do 31 maja każdego roku w placówkach medycznych należy zawierać porozumienie w sprawie podwyżki stawek wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne.
Zgodnie z ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych powinny one dokonywać podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze będzie niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego (ustalonego jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie, ogłoszonego przez Główny Urząd Statystyczny), do wysokości co najmniej wynagrodzenia zasadniczego.
Sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego ustalają – w porozumieniu – strony uprawnione w danym podmiocie leczniczym do zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy. Natomiast w podmiocie leczniczym, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, porozumienie powinno zostać zawarte z pracownikiem wybranym przez pracowników podmiotu leczniczego do reprezentowania ich interesów.
Jeśli porozumienie nie będzie zawarte w terminie, sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego ustala, zarządzeniem:
– kierownik podmiotu leczniczego,
– podmiot go tworzący – w przypadku podmiotów leczniczych działających w formie jednostek budżetowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.
Jak będą finansowane podwyżki?
Przypomnijmy – od marca w Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji zbierano dane o wynagrodzeniach w szpitalach i przychodniach, które mają podpisane kontrakty z Narodowym Funduszem Zdrowia, aby na ich podstawie opracować koncepcje pokrycia podwyżek. Na szczegóły dotyczące podwyżek czekali zarządzający, którzy do 31 maja mieli podpisać porozumienia płacowe ze związkami zawodowymi – jednak dopiero w ostatnim dniu maja do Ministerstwa Zdrowia przesłano dokumenty przygotowane przez AOTMiT. Resortowi przekazano trzy rekomendacje w sprawie finansowania lipcowych podwyżek – to urzędnicy z ministerstwa mają zdecydować, który wariant zaakceptować.
Prawdopodobnie szczegóły zostaną przedstawione 5 czerwca podczas posiedzeniu prezydium Zespołu Trójstronnego do spraw Ochrony Zdrowia.
Przeczytaj także: „Dobre czasy dla sprawnych dyrektorów”.
