Pracownik mobbingowany

Z badania przeprowadzonego wśród urzędników sądów powszechnych, pracowników ochrony zdrowia i sieci supermarketów, wynika, że mobbing dotyczy osób, które bardzo nisko oceniają swoją satysfakcję z wykonywanej pracy, a osoby z wyższym wykształceniem w mniejszym stopniu są narażone na takie kłopoty. Co z ochroną zdrowia? Mobbing to częściej problem pracowników z większym stażem pracy.

Artykuł Marzanny Stanisławskiej, Anny Jurczak i Elżbiety Grochans z Zakładu Pielęgniarstwa Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie oraz Sławomiry Siudowskiej ze Studenckiego Koło Naukowego Zakładu Pielęgniarstwa Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie:
– Mobbing jest ekstremalnym stresorem społecznym, który występuje w życiu zawodowym. Wywołuje reakcję łańcuchową: jest przyczyną stresu, którego wpływ zmienia zachowania danej osoby [1]. Stres, podobnie jak wypalenie zawodowe w pracy, w związku z przemianami społecznymi, jak również cywilizacyjnymi jest coraz bardziej powszechnym doświadczeniem wśród pracowników. Stres prowadzący do wypalenia zawodowego jest efektem indywidualizacji społeczeństwa, rosnącej liczby narcystycznych jednostek, zainteresowanych własną osobą, dążących do natychmiastowego sukcesu, wiecznie niezadowolonych i wyobcowanych [2]. Zespołem wypalenia nazywa się zespół charakterystycznych objawów, które są następstwem przewlekłego stresu związanego z istotnym i stałym dla danej osoby zajęciem w odniesieniu do pracy zawodowej [3]. Mobbing, stres i wypalenie zawodowe są pojęciami od siebie zależnymi. Mobbing wywołuje stres, natomiast wypalenie zawodowe jest następstwem przewlekłego stresu.

Cel
Celem pracy była analiza występowania i korelacji między zjawiskiem mobbingu, stresu i syndromu wypalenia zawodowego wśród urzędników sądów powszechnych, pracowników w sektorze ochrony zdrowia i sieci supermarketów.

Materiał i metody
Przed przystąpieniem do badań uzyskano opinię Komisji Bioetycznej PUM w Szczecinie umożliwiającą ich przeprowadzenie. W czasie prowadzenia badań przestrzegano zasad zawartych w Deklaracji Helsińskiej. Badania przeprowadzono w 2014 roku na terenie województwa zachodniopomorskiego, w grupie 418 osób w wieku 19–64 lat (średnia wieku 40,39 ± ± 9,92) reprezentujących trzy środowiska pracy: urzędników sądów powszechnych (30,86 proc.), pracowników w sektorze ochrony zdrowia (49,76 proc.) i pracowników sieci supermarketów (19,38 proc.). W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, a techniką badawczą była ankietyzacja. Jako narzędzia badawcze zastosowano trzy standaryzowane kwestionariusze: polską adaptację kwestionariusza Negative Act Qestionnarie (NAQ) do badania mobbingu autorstwa Magdaleny Warszewskiej-Makuch, PSS 10 — Skala Odczuwanego Stresu Zygfryda Juczyńskiego i Niny Ogińskiej-Bulik oraz kwestionariusz wypalenia zawodowego Maslach Burnout Inwentory (MBI) opracowany przez Christinę Maslach. Obliczenia statystyczne i opracowanie wyników wykonano z wykorzystaniem programów Microsoft Word 2013, Microsoft Excel 2013 oraz StatSoft Statistica 10. Zastosowano statystyki opisowe, korelacje nieparametryczne oraz testy istotności różnic. Wnioskowanie statystyczne oparto na wynikach testu H Kruskala-Wallisa dla dwóch grup niezależnych, służącego do stwierdzenia istotności różnic położenia median. Miarą sił i kierunków zależności zmiennych liczbowych był współczynnik korelacji rangowej R Spearmana. Za wyniki istotne statystycznie przyjęto wyliczone prawdopodobieństwo testowe p < 0,05.

Wyniki
Najwyższa średnia nasilenia mobbingu wynosiła 2,43 u pracowników supermarketów, u pracowników ochrony zdrowia średnia wynosiła 1,36, a najniższa średnia wynosiła 0,51 u pracowników sądowych. Największe nasilenie i narażenie na wystąpienie mobbingu wystąpiło wśród pracowników supermarketów. W ochronie zdrowia zjawisko mobbingu dotykało częściej osoby z większym stażem pracy. Analiza struktury grupy badanej oznaczającej ogólny wskaźnik wypalenia zawodowego wykazała, że średnia wynosiła 35,14, z odchyleniem standardowym (SD, standard deviation) 26,44, mediana 29 (tab. 1).



Analiza struktury występowania mobbingu wykazała, że 34,69 proc. badanych sklasyfikowano jako ofiary mobbingu, natomiast u 65,31 proc. objawy nie wystąpiły. Analiza rozkładu zmiennej PSS, oznaczającej stopień nasilenia stresu badanych wyrażonego w skali stenowej (1–10), wykazała, że średnia wyniosła 6,16, SD 1,81, mediana 6.

Analiza zmiennych: wypalenie zawodowe, wyczerpanie emocjonalne, depersonalizacja i poczucie niespełnienia zawodowego względem miejsca pracy wykazała istotne statystycznie różnice (p < 0,05). Pracownicy supermarketów w przypadku każdej zmiennej uzyskali najwyższą średnią (tab. 2).



Przeprowadzona analiza nasilenia zjawiska mobbingu względem miejsca pracy wykazała istotne statystycznie różnice (p < 0,05). Najwyższa średnia nasilenia mobbingu wynosiła 2,43 u pracowników supermarketów, u pracowników ochrony zdrowia — 1,36, natomiast najniższa — 0,51 u pracowników sądowych (tab. 3).



Analiza badań stresu z podziałem na miejsce pracy wykazała istotne statystycznie różnice (p < 0,05). Średnia stresu u pracowników sądowych wynosiła 5,53, w supermarketach — 6,78, a w ochronie zdrowia — 6,01 (tab. 4).



Analiza danych wykazała istotnie statystyczną korelację (p < 0,05) pomiędzy nasileniem mobbingu a wypaleniem zawodowym względem miejsca pracy. Nasilenie zjawiska mobbingu powoduje wzrost wypalenia zawodowego (tab. 5).



Analiza danych wykazała istotnie statystyczną korelację (p < 0,05) pomiędzy wypaleniem zawodowym a nasileniem stresu w wybranych miejscach pracy. Wzrost nasilenia stresu powoduje wzrost nasilenia wypalenia zawodowego (tab. 6).



Analiza danych wykazała istotnie statystyczną korelację (p < 0,05) pomiędzy mobbingiem a stresem względem miejsca pracy. Przy wzroście nasilenia zjawiska mobbingu wzrasta nasilenie stresu (tab. 7).



Analiza wpływu wieku na występowanie mobbingu w zależności od miejsca pracy wykazała różnice istotne statystycznie (p < 0,05) u pracowników sądowych i supermarketów. Minimalny wiek mobbingowanych pracowników sądowych to 21 lat, mediana wynosiła 28, a pracowników supermarketów minimalny wiek to 21 lat, mediana 31. Im starszy wiek respondentów pracujących w sądzie i w supermarkecie, tym mniejsze występowanie zjawiska mobbingu. Analiza występowania mobbingu z uwzględnieniem płci wykazała różnice istotne statystycznie (p < 0,05). Z badań wynika, że mężczyźni (104) częściej stają się ofiarami mobbingu — 44,23 proc., niż kobiety (314) — 31,53 proc.. Analiza występowania mobbingu wśród ankietowanych z podziałem na wykształcenie wykazała różnice istotne statystycznie (p < 0,05). Im wyższe wykształcenie, tym mniejsza szansa na zostanie ofiarą mobbingu.

Dyskusja
Miejsce pracy jest jednym z najważniejszych środowisk, w których funkcjonuje człowiek. Mobbing, obok wypalenia zawodowego, jest jednym z najsilniej skorelowanych ze stresem zjawisk w miejscu pracy. Chroniczny stres, połączony z negatywnymi rozwiązaniami organizacyjnymi, stanowi trzon wypalenia zawodowego. Pomimo licznych publikacji na temat zjawiska mobbingu i syndromu wypalenia zawodowego, należy systematycznie przypominać o ich przyczynach, pracownikom o objawach, a pracodawcom o skutkach [4–6]. Zasadniczym przedmiotem analiz było określenie występowania i zależności między mobbingiem, stresem i wypaleniem zawodowym wśród urzędników sądów powszechnych, pracowników w sektorze ochrony zdrowia i sieci supermarketów. Najbardziej obszerne badania nad skalą zjawiska mobbingu zostały przeprowadzone przez Europejską Fundację na Rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (European Foundation for the Improvemend in Living and Working Conditions). Badania trwały od września do listopada 2005 roku, objęły 31 krajów i przeprowadzono je metodą sondażu diagnostycznego z techniką ankietowania. W badaniach wzięło udział 29 980 respondentów. W świetle przeprowadzonych wyników badań średnio około 5 proc. badanych deklarowało zetknięcie z mobbingiem w pracy. Znacznie wyższe wskaźniki były w przypadku Finlandii (17 proc.), Holandii (12 proc.), Szwecji (11 proc.), Francji i Wielkiej Brytanii (9 proc.) [7].

Z badań przeprowadzonych przez CBOS w Polsce w 2002 roku na reprezentatywnej próbie 1047 Polaków 17 proc. badanych było szykanowanych. Mobbing dotykał w 10 proc. kobiety i w 7 proc. mężczyzn [8, 9]. Pospiszyl podaje, że najwyższe ryzyko mobbingu w krajach Unii Europejskiej kształtuje się następująco: administracja i służby mundurowe — 14 proc., edukacja, służba zdrowia, hotelarstwo, gastronomia, transport, komunikacja — 12 proc., handel — 9 proc., nieruchomości — 7 proc., przemysł wytwórczy i górnictwo — 6 proc.. Zjawisko mobbingu dotyczyło częściej kobiet 55 proc., niż mężczyzn 45 proc. [10].

Z analizy badań własnych wynika, że wśród ankietowanych dotkniętych zjawiskiem mobbingu było 34,69 proc.. Uzyskane wyniki nie potwierdzają, że mobbing częściej dotyka kobiet — 31,53 proc., w badanej grupie częściej mobbingowani byli mężczyźni — 44,23 proc.. W latach 2009–2010 przeprowadzono szerokie badania w polskich sklepach i supermarketach. Wyniki badań wykazały łamanie praw pracowników supermarketów. Problem dotyczył w większości kobiet, które stanowiły 90 proc. osób zatrudnionych w supermarketach [11].

Miedzik w 2007 roku przeprowadziła badania na temat mobbingu w Polsce wśród 1003 pracowników zatrudnionych w różnych sektorach gospodarki. Z przeprowadzonych badań wynikało, że 18,7 proc. respondentów doświadczyło działań mobbingowych w miejscu pracy. Wśród mobbowanych przeważały kobiety (59,6 proc.), posiadające wykształcenie wyższe (49,4 proc.) i będące mieszkańcami dużych miast (35,1 proc.) [12]. Z badań własnych wynika, że nasilenie zjawiska mobbingu wśród badanych środowisk względem miejsca pracy wykazało różnice istotne statystycznie (p < 0,05).

Najwyższy współczynnik narażenia na mobbing dotyczył pracowników supermarketów. Wyniki z 2007 roku uzyskane w badaniach prowadzonych przez Główny Urząd Statystyczny pokazują, że wśród sektorów najbardziej narażonych na mobbing znalazły się nie tylko ochrona zdrowia, pomoc społeczna i administracja publiczna z sektora publicznego, ale również transport i przetwórstwo przemysłowe [5].

Z przeprowadzonej analizy piśmiennictwa, zawierającego wyniki badań empirycznych, odnotowano wpływ czynników socjodemograficznych na pojawienie się symptomów zjawiska mobbingu, stresu i wypalenia zawodowego. Wśród najczęściej wymienianych znalazły się: wiek, płeć, wykształcenie, stan cywilny, forma zatrudnienia i staż pracy [13].

Przeprowadzone badania własne wpływu wieku na występowanie mobbingu wykazały różnice istotne statystycznie (p < 0,05) u pracowników sądowych i supermarketów. Wśród pracowników sądowych i supermarketów częściej do czynienia z mobbingiem miały osoby młodsze. Kunecka i wsp. w badaniach wykazały istotne statystycznie zależności w korelacji mobbingu z wiekiem badanych. Najwięcej na zachowania mobbingowe były narażone pielęgniarki z najkrótszym stażem pracy. Autorki potwierdziły również dane literaturowe, że mobbing częściej stosowany był wobec osób z wyższym wykształceniem [14].

Wyniki badań własnych wykazały, że im wyższe wykształcenie, tym mniejsza szansa na zostanie ofiarą mobbingu. Większość doniesień wykazuje, że mobbing dotyka pracowników niezależnie od płci. Doświadczają go zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Niektóre doniesienia wskazują większy odsetek kobiet narażonych na mobbing, nie są to jednak różnice istotne statystycznie. Wiek nie jest czynnikiem różniącym podatność pracowników na stanie się ofiarą mobbingu, lecz coraz częściej ofiarami stają się pracownicy młodsi wiekiem [15–17].

Z analizy badań własnych nasilenia zjawiska mobbingu względem miejsca pracy wykazano różnice istotne statystycznie (p < 0,05). Nasilenie mobbingu było największe u pracowników supermarketów (39,53 proc.), podobna częstotliwość wystąpiła u pracowników ochrony zdrowia (38,46 proc.), natomiast wśród pracowników sądowych wynosiła 17,28 proc.. W badaniach własnych analiza korelacji pomiędzy nasileniem zjawiska mobbingu a nasileniem stresu wykazała różnice istotne statystycznie (p < 0,05).

Wraz ze wzrostem nasilenia stresu, wzrasta nasilenie mobbingu. Naukowcy z Uniwersytetu w Stanach Zjednoczonych w swoich badaniach wykazali, że 29 proc. pracowników odczuwa większy niż przeciętny stres zawodowy [18]. Z analizy badań własnych stresu z podziałem na miejsce pracy wśród respondentów wykazano różnice istotne statystycznie (p < 0,05). Średnia stresu u pracowników supermarketów wynosiła 6,78, w ochronie zdrowia 6,01, a u pracowników sądowych — 5,53. Syndrom wypalenia zawodowego był przedmiotem badań Ogińskiej-Bulik przeprowadzonych w 14 różnych zawodach.

Ogólne wyniki uzyskane przez osoby objęte badaniem wykazały: wyczerpanie emocjonalne — średnia 15,45, depersonalizacja — średnia 6,19, brak poczucia osiągnięć osobistych — średnia 22,45 [19]. Wraz ze wzrostem nasilenia stresu wzrasta nasilenie wypalenia zawodowego, a wzrost zjawiska mobbingu powoduje wzrost wypalenia zawodowego.

Zjawisko mobbingu jest poważnym źródłem stresu w pracy, który ma ujemny wpływ na satysfakcję zawodową oraz na zdrowie psychiczne i fizyczne. Wyniki badań pozwoliły stwierdzić, że mobbing, stres i wypalenie zawodowe stanowią problem w wybranych środowiskach pracy i są to zjawiska szczególnie niebezpieczne. Konsekwencje ponoszą nie tylko sami poszkodowani (m.in. gorszy stan zdrowia psychicznego i mniejsza satysfakcja z pracy), ale również pacjenci/klienci. Mobbing to przede wszystkim problem natury moralnej, będący wynikiem nieprawidłowo rozwiązywanych konfliktów międzyludzkich.

Wnioski
Występowanie mobbingu jest istotnie powiązane ze stresem oraz wypaleniem zawodowym.

Wykazano, że zjawisko mobbingu dotyka osób, które bardzo nisko oceniają swoją satysfakcję z wykonywanej pracy oraz że osoby z wyższym wykształceniem w mniejszym stopniu są narażone na wystąpienie zjawiska mobbingu.

Piśmiennictwo:
1. Litzke S. M., Schuh H. (red.). Stres, mobbing i wypalenie zawodowe. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2007.
2. Chirkowska-Smolak T. Organizacyjne czynniki wypalenia zawodowego. RPEiS 2009; 4: 257–272.
3. Siemiński M., Nitka-Siemińska A., Nyka W. M. Zespół wypalenia. Forum Medycyny Rodzinnej 2007; 1 (1): 45–49.
4. Erenkfeit K., Dudzińska L., Indyk A. Wpływ środowiska pracy na powstanie wypalenia zawodowego. Med. Środow. 2012; 15 (3): 121–128.
5. Maslach Ch. Wypalenie w perspektywie wielowymiarowej. W: Sęk H. (red.). Wypalenie zawodowe — przyczyny, mechanizmy, zapobieganie. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000: 13–31.
6. Sęk H. Zespół wypalenia zawodowego. Wprowadzenie teoretyczne. W: Sęk H. (red.). Wypalenie zawodowe — psychologiczne mechanizmy i uwarunkowania. Zakład Wydawniczy K. Domke, Poznań 1996: 23–29.
7. Chomczyński P. (red.). Mobbing w pracy z perspektywy interakcyjnej. Proces stawania się ofiarą. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2008.
8. CBOS, komunikat nr 2731, wydany 26 czerwca 2002 r., nr kancelaryjny BS/107/2002.
9. Matuszyński W. O źródłach i sposobach przezwyciężania mobbingu w organizacji. Referat wygłoszony na VIII Ogólnopolskiej Konferencji – Etyka w życiu gospodarczym 13 maja 2004 r. w Łodzi, zorganizowanej przez Salezjańską Wyższą Szkołę Ekonomii i Zarządzania, Łódź 2004. 10. Pospiszyl I. (red.). Patologie Społeczne. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.
11. Kowal J., Pilarek G. Mobbing jako problem etyki w zarządzaniu. Annales. Etyka w życiu gospodarczym 2011; 14 (1): 227–240.
12. Miedzik M. Mobbing — charakterystyka zjawiska na podstawie badań własnych. W: Plomba M. (red.). Człowiek u progu trzeciego tysiąclecia. Oficyna Wydawnicza Impuls. Kraków 2009: 39–48.
13. Miedzik M. Mobbing — charakterystyka zjawiska w Polsce. Polit. Społ. 2008; 3: 31–34.
14. Kunecka D., Kamińska M., Karakiewicz B. Skala zjawiska mobbingu wśród pielęgniarek/pielęgniarzy zatrudnionych w szczecineckich szpitalach. Med. Pr. 2008; 59 (3): 223–228.
15. Delikowska K. Raport z badań na temat działań mobbingowych w miejscu pracy. WRZOS, Społecznik 2004; 7: 5–31. 16. Leymann H. The content and development of mobbing at work. European Journal of Work and Organizational Psychology 1996; 5 (2): 165–184.
17. Hirigoyen M. F. (red.). Molestowanie w pracy. Wydawnictwo „W Drodze”, Poznań 2003.
18. Jabłkowska K., Borkowska A. Ocena nasilenia stresu w pracy a cechy zespołu wypalenia zawodowego u menadżerów. Med. Pr. 2005; 56 (6): 439–444. 19. Lubrańska A. Środowisko pracy a wypalenie zawodowe — analiza wzajemnych relacji na przykładzie badań reprezentantów różnych obszarów aktywności. Folia Psychol 2012; 16: 35–45.

Artykuł opublikowano w „Problemach Pielęgniarstwa” 3/2015.