Wczesna diagnostyka i dostęp do skutecznych i rekomendowanych terapii - kluczem w walce z rakiem piersi
Redaktor: Andrzej Kordas
Data: 17.10.2011
Źródło: Communications & PR Manager Rainer Communication
Działy:
Poinformowano nas
Aktualności
Śmiertelność z powodu raka piersi w Polsce jest dwukrotnie wyższa niż w Stanach Zjednoczonych. Blisko 13,5 tysiąca Polek rocznie dowiaduje się, że ma raka piersi - ponad pięć tysięcy umiera. Każdego dnia aż 13 Polek traci życie z powodu tej choroby.
Aż w 80% przypadków nowotwór piersi dotyka kobiety pomiędzy 45 a 69 rokiem życia. Bez wątpienia jest to najważniejszy problem zdrowotny Polek. Statystyki są nieubłagane, a wskaźnik umieralności w Polsce na raka piersi jest znacząco wyższy w stosunku do innych krajów europejskich – biorąc pod uwagę pięcioletnie przeżycie pacjentów z nowotworem piersi - Polska zajmuje niechlubne przedostatnie miejsce w Europie. Sytuacja ta niestety nie ulega zmianie mimo licznych kampanii społecznych i edukacyjnych prowadzonych m.in. w ramach Dnia Walki z Rakiem Piersi, który od lat obchodzony jest w Polsce 17 października.
Edukacja prozdrowotna społeczeństwa, a także profilaktyka wtórna są bardzo ważne w walce z nowotworem. Trzeba jednak zdać sobie sprawę z faktu, że wczesna diagnostyka musi być połączona z szybkim dostępem do skutecznych i rekomendowanych terapii aby zwiększyć szanse na wygranie z tą chorobą. Według wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO) istnieje consensus co do celowości powszechnego stosowania inhibitorów aromatazy w leczeniu uzupełniającym pacjentek po menopauzie chorych na raka piersi z dodatnimi receptorami estrogenowymi.
Nowoczesnym podejściem do terapii jest zastosowanie tzw. leczenia sekwencyjnego, które opiera się często na chirurgicznej interwencji, ale także na zastosowaniu kilku metod leczenia uzupełniającego m.in. chemioterapii, radioterapii, a także hormonoterapii. Ostatnia jest szczególnie zalecana wśród kobiet, u których stwierdzono obecność receptorów hormonalnych w komórkach nowotworowych (80% chorych).
Leczenie hormonalne polega na zmniejszeniu poziomu hormonów (estrogenów) w organizmie. Odbywa się to poprzez zablokowanie lub zmniejszenie aktywności receptorów hormonalnych wpływających na poziom hormonów, które z kolei wpływają na funkcje komórek nowotworowych, w tym ich wzrost - za pomocą leków z grupy inhibitorów aromatazy.
Dobór terapii zależy m.in. od wieku pacjentki. U kobiet młodych synteza estrogenów odbywa się głównie w jajnikach dlatego najczęściej stosowaną terapią uzupełniającą jest wyłączenie funkcji jajników lub blokowanie działania receptorów estrogenowych. Natomiast wśród kobiet po menopauzie stosuje się najczęściej metodę zmniejszenia poziomu estrogenu w organizmie poprzez hamowanie enzymu odpowiedzialnego za ostatni etap syntezy estrogenów poza jajnikami.[2]
Celem hormonoterapii uzupełniającej jest przede wszystkim zmniejszenie ryzyka nawrotu choroby i śmierci z jej powodu, a także obniżenie zagrożenia przerzutu.
Nowoczesne leki, dostępne dziś na rynku dają nadzieję kobietom na życie bez strachu przed nawrotem choroby, a także zmniejszenie działań niepożądanych, co jest niezwykle ważne dla wielu kobiet zmagających się z tą chorobą.
Edukacja prozdrowotna społeczeństwa, a także profilaktyka wtórna są bardzo ważne w walce z nowotworem. Trzeba jednak zdać sobie sprawę z faktu, że wczesna diagnostyka musi być połączona z szybkim dostępem do skutecznych i rekomendowanych terapii aby zwiększyć szanse na wygranie z tą chorobą. Według wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO) istnieje consensus co do celowości powszechnego stosowania inhibitorów aromatazy w leczeniu uzupełniającym pacjentek po menopauzie chorych na raka piersi z dodatnimi receptorami estrogenowymi.
Nowoczesnym podejściem do terapii jest zastosowanie tzw. leczenia sekwencyjnego, które opiera się często na chirurgicznej interwencji, ale także na zastosowaniu kilku metod leczenia uzupełniającego m.in. chemioterapii, radioterapii, a także hormonoterapii. Ostatnia jest szczególnie zalecana wśród kobiet, u których stwierdzono obecność receptorów hormonalnych w komórkach nowotworowych (80% chorych).
Leczenie hormonalne polega na zmniejszeniu poziomu hormonów (estrogenów) w organizmie. Odbywa się to poprzez zablokowanie lub zmniejszenie aktywności receptorów hormonalnych wpływających na poziom hormonów, które z kolei wpływają na funkcje komórek nowotworowych, w tym ich wzrost - za pomocą leków z grupy inhibitorów aromatazy.
Dobór terapii zależy m.in. od wieku pacjentki. U kobiet młodych synteza estrogenów odbywa się głównie w jajnikach dlatego najczęściej stosowaną terapią uzupełniającą jest wyłączenie funkcji jajników lub blokowanie działania receptorów estrogenowych. Natomiast wśród kobiet po menopauzie stosuje się najczęściej metodę zmniejszenia poziomu estrogenu w organizmie poprzez hamowanie enzymu odpowiedzialnego za ostatni etap syntezy estrogenów poza jajnikami.[2]
Celem hormonoterapii uzupełniającej jest przede wszystkim zmniejszenie ryzyka nawrotu choroby i śmierci z jej powodu, a także obniżenie zagrożenia przerzutu.
Nowoczesne leki, dostępne dziś na rynku dają nadzieję kobietom na życie bez strachu przed nawrotem choroby, a także zmniejszenie działań niepożądanych, co jest niezwykle ważne dla wielu kobiet zmagających się z tą chorobą.
