Więcej białka to korzyść dla osób starszych z PChN
U osób starszych z przewlekłą chorobą nerek (PChN) wyższe spożycie białka zwierzęcego lub roślinnego wiąże się ze zmniejszoną śmiertelnością. Odkrycie to pochodzi z analizy trzech kohort z Hiszpanii i Szwecji, której wyniki zostały opublikowane w „JAMA Network Open”.
W starszym wieku zwiększa się zapotrzebowanie na białko. Zalecane jego spożycie wynosi od 1,0 do 1,2 g na kg rzeczywistej masy ciała dziennie. W przypadku pacjentów w wieku podeszłym z ostrymi i przewlekłymi chorobami, urazami lub niedożywieniem zapotrzebowanie może być wyższe.
Aktualne wytyczne Kidney Disease: Improving Global Outcomes zalecają, aby pacjenci z łagodną przewlekłą przewlekłą chorobą nerek (tj. etapy 1 i 2) nie spożywali więcej niż 1,3 g/kg/dzień białka. W stadium 3–5 (bez dializy) PChN spożycie białka powinno być ograniczone do 0,6–0,8 g/kg/dzień.
– Wykazano, że taki schemat niższego spożycia białka spowalnia tempo progresji PChN i poprawia zaburzenia metaboliczne u osób z etapami 4 i 5 PChN, które nie są dializowane – napisali naukowcy. – Nie ma wystarczających dowodów na ogólny wpływ na zdrowie ograniczenia spożycia białka u osób starszych z łagodną lub umiarkowaną przewlekłą przewlekłą chorobą nerek oraz na to, czy wpływ ten jest inny u osób starszych bez PChN – dodali.
Autorzy przeanalizowali dane z trzech kohort z Hiszpanii i Szwecji, które obejmowały 8543 uczestników w wieku co najmniej 60 lat. Łącznie dokonano 14 399 obserwacji, w tym 4789 uczestników ze stadiami PChN 1–3 i 9610 bez PChN.
Aby uchwycić spożycie białka w dłuższym okresie i zminimalizować różnice między poszczególnymi uczestnikami badania, naukowcy ułożyli dane tak, aby dla każdego uczestnika była jedna obserwacja w przedziale czasowym. Podczas 10-letniej obserwacji udokumentowano 1468 zgonów. – Zaobserwowaliśmy odwrotną zależność między całkowitym spożyciem białka a śmiertelnością wśród uczestników z PChN, ale nieco słabszą niż wśród osób bez PChN – wskazali naukowcy.
W porównaniu z uczestnikami, którzy spożywali białko na poziomie 0,8 g/kg/dzień, uczestnicy z PChN, którzy spożywali 1,0 g/kg/dzień białka, mieli o 12 proc. mniejsze ryzyko zgonu. Przy spożyciu 1,2 g/kg/dzień ryzyko śmiertelności zmniejszyło się o 21 proc. Zmniejszyła się o 27 proc. przy spożyciu białka wynoszącym 1,4 g/kg/dzień. U pacjentów bez PChN odpowiednie zmniejszenie ryzyka wyniosło 23 proc., 37 proc. i 44 proc.
Podczas gdy u uczestników bez PChN śmiertelność zmniejszała się o 15 proc. przy każdym wzroście spożycia białka o 0,2 g/kg/dzień, u pacjentów z PChN spadek wyniósł tylko 8 proc.
Związek nie zmieniał się w zależności od tego, czy białko było pochodzenia zwierzęcego czy roślinnego. Wiek uczestników badania (tj. to, czy byli w wieku poniżej lub powyżej 75 lat) również nie odgrywał roli.
Naukowcy zwrócili uwagę, że biologiczne skutki źródeł białka mogą zależeć od całkowitego spożycia, a także od proporcji białka roślinnego w diecie. – W naszym badaniu nie tylko 68 proc. całkowitego białka pochodziło ze źródeł zwierzęcych, ale także średnie jego spożycie było znacznie powyżej obecnych zaleceń dla osób z umiarkowaną PChN – napisali. W związku z tym nie jest jasne, czy wyniki można ekstrapolować na starszych pacjentów, którzy stosują dietę roślinną lub niskobiałkową.
– Silniejsze powiązania u uczestników bez PChN sugerują, że korzyści płynące z białek mogą przeważać nad wadami u osób starszych z łagodną lub umiarkowaną PChN – podsumowali naukowcy.
