Badanie HYVET – dlaczego jeszcze raz warto przyjrzeć się obserwacjom pochodzącym z tego badania?

Było to pierwsze duże badanie, którym objęto chorych na nadciśnienie tętnicze w wieku 80 lat i więcej. Po publikacji wyników zwracano uwagę, że badaniu poddano osoby w relatywnie dobrym stanie zdrowia.

Oceniono w nim korzyści ze stosowania indapamidu z dołączanym w razie konieczności peryndoprylem u 3845 osób w wieku 80 lat i więcej, które chorowały na nadciśnienie tętnicze (z wartościami ciśnienia wynoszącymi 160–199 / <110 mmHg). Po ponad 10 latach od publikacji wyników tego badania obserwuje się wyraźną zmianę charakterystyki populacji chorych w wieku podeszłym i bardzo podeszłym. Coraz liczniejszy odsetek tej populacji, pewnie większość, stanowią właśnie pacjenci w relatywnie dobrym stanie zdrowia, osiągający istotne korzyści z leczenia hipotensyjnego w odniesieniu do zmniejszenia ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych i zgonu.

1. Wpływ leczenia aktywnego na ryzyko zgonu 1 i zdarzeń sercowo-naczyniowych w wyodrębnionych podgrupach
Zgodnie z protokołem badania wyodrębniono podgrupy chorych w zależności od wieku, płci, obecności chorób sercowo-naczyniowych i wyjściowych wartości skurczowego ciśnienia tętniczego. Stwierdzono korzyści lub tendencje w kierunku korzyści ze stosowania leczenia aktywnego we wszystkich wyodrębnionych podgrupach.



2. Obniżanie ciśnienia tętniczego w wieku bardzo podeszłym a ryzyko rozwoju otępienia
W części badania HYVET dotyczącej wpływu leczenia hipotensyjnego na częstość rozwoju otępienia różnica między wartościami ciśnienia tętniczego w grupie leczonej aktywnie a wartościami w grupie otrzymującej placebo wynosiła po 2 latach −15/−6 mmHg. Wykazano nieistotne statystycznie zmniejszenie ryzyka rozwoju otępienia o 14%. Gdy te wyniki połączono z wynikami trzech innych badań, w których porównywano leczenie aktywne ze stosowaniem placebo u chorych w wieku podeszłym i bardzo podeszłym, stwierdzono, że leczenie hipotensyjne w porównaniu ze stosowaniem placebo jest związane z istotnym 13-procentowym zmniejszeniem ryzyka rozwoju otępienia.



3. Co bardziej koreluje z rozwojem otępienia: ciśnienie skurczowe, ciśnienie rozkurczowe czy ciśnienie tętna?
Podczas analizy wyników badania HYVET prześledzono zależność między wysokością ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego oraz ciśnieniem tętna (różnicą między skurczowym i rozkurczowym ciśnieniem tętniczym świadczącą o sztywności naczyń) w trakcie badania a rozwojem otępienia. Wykazano wprost proporcjonalny związek między ciśnieniem tętna a rozwojem demencji. Zależność między ciśnieniem rozkurczowym a rozwojem demencji przybrała charakter krzywej u chorych leczonych aktywnie.



4. Czy u osób w wieku bardzo podeszłym migotanie przedsionków związane jest z wyższym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych?

Zaobserwowano, że występowanie migotania przedsionków było związane z istotnym, ponaddwukrotnym zwiększeniem ryzyka zgonu:

• punkt 1
• punkt 2
• punkt 3

- zdarzeń sercowo-naczyniowych,
- udaru mózgu,
- niewydolności serca.

Piśmiennictwo:
Beckett N, Peters R, Leonetti G i wsp. Subgroup and per-protocol analyses from the Hypertension in the Very Elderly Trial. J Hypertens 2014; 32(7): 1478–1487.
Beckett N, Peters R, Leonetti G i wsp. Subgroup and per-protocol analyses from the Hypertension in the Very Elderly Trial. J Hypertens 2014; 32(7): 1478–1487.
Peters R, Beckett N, Fagard R i wsp. Increased pulse pressure linked to dementia: further results from the Hypertension in the Very Elderly Trial – HYVET. J Hypertens 2013; 31(9): 1868–1875.
Antikainen RL, Peters R, Beckett NS i wsp. Atrial fibrillation and the risk of cardiovascular disease and mortality in the Hypertension in the Very Elderly Trial. J Hypertens 2020; 38(5): 839–844.

Wszelkie prawa zastrzeżone © ITEM Publishing Sp. z o.o.
Opublikowano za zgodą Wydawcy.