Wyniki badań dotyczące aktywności fizycznej u chorych z nadciśnieniem tętniczym

Udostępnij:
W opublikowanych badaniach naukowcy starają się odpowiedzieć na pytania: Czy poziom aktywności fizycznej ma związek z ryzykiem zgonu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym? oraz Czy aktywność fizyczna porównywalnie zmniejsza śmiertelność u tych chorych?
Czy poziom aktywności fizycznej ma związek z ryzykiem zgonu u chorych na nadciśnienie tętnicze?
Celem badania była ocena związku między stopniem codziennej aktywności fizycznej a śmiertelnością z jakiejkolwiek przyczyny i liczbą zdarzeń sercowo-naczyniowych u chorych z optymalnym, prawidłowym i wysokim prawidłowym ciśnieniem krwi oraz z nadciśnieniem tętniczym. Do badania włączono 18 974 osób. Czas obserwacji to 23,4 ± 11,7 lat. Do zdarzeń sercowo-naczyniowych zaliczono hospitalizację z powodu: zawału serca, niewydolności serca, udaru mózgu lub zgon z powyższych przyczyn.

Przyjęto następujący podział wartości ciśnienia tętniczego:
- optymalne ciśnienie tętnicze < 120/80 mmHg23,4 ± 11,7
- wysokie i wysokie prawidłowe
- ciśnienie tętnicze 120–139/80–89 mmHg
1. stopień NT 140–159/90–99 mmHg
2. i 3. stopień NT ≥ 160/100 mmHg

Natomiast poziom aktywności zaszeregowano do trzech kategorii:
I brak aktywności fizycznej (wysiłek fizyczny o małym natężeniu < 2 h/tydzień)
II niska aktywność fizyczna (wysiłek fizyczny o małym natężeniu 2–4 h/tydzień)
III umiarkowana/wysoka aktywność fizyczna (wysiłek fizyczny o małym natężeniu > 4 h/tydzień lub o wysokim natężeniu > 2 h/tydzień; regularny intensywny wysiłek lub wysiłek oparty na rywalizacji kilka razy w tygodniu).



Badania pokazały, że stopień aktywności fizycznej wpływał na zmniejszenie liczby zgonów z jakiejkolwiek przyczyny niezależnie od wartości ciśnienia tętniczego oraz zmniejszenie liczby zdarzeń sercowo-naczyniowych niezależnie od wartości ciśnienia tętniczego.

Na tej podstawie naukowcy doszli do wniosku, że wysiłek fizyczny poprawia rokowanie chorych na nadciśnienie tętnicze. Chorym na NT, także pacjentom z NT 2. i 3. stopnia, zaleca się codzienne wykonywanie wysiłku o co najmniej łagodnym natężeniu. Należy zachęcać pacjentów do codziennej aktywności fizycznej, a rodzaj wysiłku dobierać indywidualnie, w zależności od innych obciążeń.



Piśmiennictwo:
1. Joseph G, Marott JL, Torp-Pedersen C, Biering-Sørensen T i wsp. Dose-Response Association Between Level of Physical Activity and Mortality in Normal, Elevated, and High Blood Pressure. Hypertension 2019; 74(6): 1307–1315.

Czy aktywność fizyczna porównywalnie zmniejsza śmiertelność u chorych z chorobą s-n (sercowo-nacyzniową) i bez rozpoznanej choroby?

W obowiązujących wytycznych zaleca się wykonywanie wysiłku fizycznego w zakresie 500–1000 jednostek MET-minut w tygodniu. Celem badania było porównanie wpływu czasu poświęconego na wysiłek fizyczny na śmiertelność u osób z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową i bez rozpoznanej choroby sercowo-naczyniowej. Wzięło w nim udział 131 558 pacjentów z chorobą s-n (prewencja wtórna) oraz 310 240
osób bez choroby s-n (prewencja pierwotna). Czas obserwacji to 5,9 lat. Główny punkt końcowy to śmiertelność całkowita.

Badania pokazały, że chorzy z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową charakteryzowali się niższym poziomem aktywności niż osoby bez rozpoznanej choroby sercowo-naczyniowej. W obu grupach u odpowiednio 49,5 proc. i 48,2 proc. osób obserwowano mniejszy niż zalecany (< 500 MET-min/tydzień) poziom wysiłku fizycznego. W trakcie obserwacji odnotowano zwiększenie poziomu aktywności fizycznej.

Stwierdzono też odwrotną zależność między poziomem aktywności fizycznej a śmiertelnością w obydwu grupach. Większą korzyść ze zwiększenia poziomu wysiłku odnieśli pacjenci z chorobami sercowo-naczyniowymi.

Zwiększenie wysiłku fizycznego o każde 500 MET-min/tydzień było związane z obniżeniem śmiertelności o 14 proc. w grupie pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową i 7 proc. u uczestników bez choroby sercowo-naczyniowej.

Skorygowane względem innych czynników ryzyka ryzyko zgonu u osób z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową mających wysoki poziom aktywności fizycznej (≥ 1000 MET-min/tydzień) było niższe w porównaniu z ryzykiem zgonu u osób bez choroby sercowo-naczyniowej niewykonujących aktywności fizycznej.

W grupie chorych z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową stwierdzono zdecydowane zmniejszanie się ryzyka zgonu wraz ze zwiększaniem się poziomu aktywności fizycznej. W grupie osób bez rozpoznanej choroby sercowo-naczyniowej najwyraźniejsze różnice w obniżaniu się ryzyka zgonu stwierdzono między osobami bez jakiejkolwiek aktywności fizycznej a osobami wykonującymi od 1 do < 500 MET-min/tydzień aktywności fizycznej – wpływ dalszego zwiększania aktywności fizycznej na śmiertelność był mały.

Wnioski: Chorzy z chorobami sercowo-naczyniowymi czerpią większy zysk z wykonywania wysiłku fizycznego niż osoby niezmagające się z chorobami sercowo-naczyniowymi. Co zatem ważne, szczególnie w tej grupie chorych należy zalecać zwiększenie aktywności fizycznej.



Piśmiennictwo:
1. Jeong SW, Kim SH, Kang SH i wsp. Mortality reduction with physical activity in patients with and without cardiovascular disease. Eur Heart J 2019; 40(43): 3547–3555.

Wszelkie prawa zastrzeżone © ITEM Publishing Sp. z o.o.
Opublikowano za zgodą Wydawcy.
 

Kierownictwo naukowe e-Akademii NT

  •  
    prof. dr hab. n. med.
    Andrzej Januszewicz
  • Aleksander Prejbisz
    prof. dr hab. n. med.
    Aleksander Prejbisz
  • Piotr Dobrowolski
    prof. dr hab. n. med.
    Piotr Dobrowolski
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.