123RF
AAN: Prasinezumab może być przyszłością leczenia choroby Parkinsona
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 13.04.2022
Źródło: opr. Damian Matusiak
| Tagi: | prasinezumab, choroba Parkinsona, ANN |
Leki biologiczne znajdują coraz szersze zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń. W przypadku choroby Parkinsona przyszłością może okazać się prasinezumab – wynika z badań zaprezentowanych podczas tegorocznego zjazdu Amerykańskiej Akademii Neurologii.
Istnieje duże zapotrzebowanie na opracowanie długotrwałych i dobrze tolerowanych leków, które będą działać przyczynowo na chorobę Parkinsona, co umożliwi spowolnienie postępu choroby. Obecnie dostępne terapie są ukierunkowane na działanie objawowe, szczególnie na objawy ruchowe, ale nie odnoszą się do procesów patologicznych leżących u podstaw choroby i nie zapobiegają ani nie spowalniają pogorszenia stanu klinicznego. Wraz z postępującą utratą neuronów i synaps dopaminergicznych i niedopaminergicznych dostępne terapie stopniowo stają się mniej skuteczne w kontrolowaniu objawów ruchowych. Osoby z chorobą Parkinsona rozwijają z czasem coraz głębsze dysfunkcje ruchowe i tracą autonomię, co wpływa niekorzystnie na jakość ich życia i stanowi znaczne obciążenie dla opiekunów, członków rodziny i systemu opieki zdrowotnej.
W trakcie tegorocznego zjazdu American Academy of Neurology przedstawiono częściowe wyniki badania PASADENA, które ma na celu wykazanie użyteczności prasinezumabu – przeciwciała przeciwko alfa-synukleinie.
Osoby z rozpoznaniem choroby Parkinsona (postawionym poniżej 2 lat przed badaniem) zostały losowo przydzielone do otrzymywania prasinezumabu dożylnie co 28 dni (4,5 g dla osób powyżej 60 kg masy ciała i 3,5 g dla osób lżejszych) przez 104 tygodnie (grupa wczesnego rozpoczęcia) lub placebo przez 52 tygodnie, a następnie prasinezumab przez 52 tygodnie (grupa opóźnionego startu).
Pogorszenie w stosunku do wartości początkowej w skali MDS-UPDRS było istotnie mniejsze w grupie wczesnego startu (n = 204) w porównaniu z osobami z grupy opóźnionego startu (n = 105) w 52. tygodniu (5,02 punktu w porównaniu z 6,25) oraz w tygodniu 104. (odpowiednio 9,18 vs 11,12); co bardzo ważne dla chorych, największa różnica dotyczyła bradykinezji. Mniej pacjentów w grupie wczesnego startu (79,1%) osiągnęło ≥5-punktowy wzrost w MDS-UPDRS w porównaniu z grupą opóźnionego startu (89,5%).
Po 2 latach osoby leczone prasinezumabem wykazały mniejszą progresję motoryczną w MDS-UPDRS. Badanie nadal trwa, a jego zakończenie jest planowane na 2026 rok. Lekarze mają nadzieję, że ostateczne rezultaty potwierdzą wysoką skuteczność i doprowadzą do rejestracji leku.
W trakcie tegorocznego zjazdu American Academy of Neurology przedstawiono częściowe wyniki badania PASADENA, które ma na celu wykazanie użyteczności prasinezumabu – przeciwciała przeciwko alfa-synukleinie.
Osoby z rozpoznaniem choroby Parkinsona (postawionym poniżej 2 lat przed badaniem) zostały losowo przydzielone do otrzymywania prasinezumabu dożylnie co 28 dni (4,5 g dla osób powyżej 60 kg masy ciała i 3,5 g dla osób lżejszych) przez 104 tygodnie (grupa wczesnego rozpoczęcia) lub placebo przez 52 tygodnie, a następnie prasinezumab przez 52 tygodnie (grupa opóźnionego startu).
Pogorszenie w stosunku do wartości początkowej w skali MDS-UPDRS było istotnie mniejsze w grupie wczesnego startu (n = 204) w porównaniu z osobami z grupy opóźnionego startu (n = 105) w 52. tygodniu (5,02 punktu w porównaniu z 6,25) oraz w tygodniu 104. (odpowiednio 9,18 vs 11,12); co bardzo ważne dla chorych, największa różnica dotyczyła bradykinezji. Mniej pacjentów w grupie wczesnego startu (79,1%) osiągnęło ≥5-punktowy wzrost w MDS-UPDRS w porównaniu z grupą opóźnionego startu (89,5%).
Po 2 latach osoby leczone prasinezumabem wykazały mniejszą progresję motoryczną w MDS-UPDRS. Badanie nadal trwa, a jego zakończenie jest planowane na 2026 rok. Lekarze mają nadzieję, że ostateczne rezultaty potwierdzą wysoką skuteczność i doprowadzą do rejestracji leku.
