Czynniki predykcyjne nawrotu epizodu depresji podczas stosowanego leczenia
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 24.11.2011
Źródło: Incidence and predictors of relapse during continuation treatment of major depression with SSRI, interpersonal psychotherapy, or their combination. ,Rucci P Frank E, Calugi S, Miniati M, Benvenuti A, Wallace M, Fagiolini A, Maggi L, Kupfer DJ, Cassano GB.
W listopadowym numerze Depression and Anxiety opublikowano wyniki badania oceniającego czynniki predykcyjne nawrotu epizodu depresji podczas leczenia lekami z grupy SSRI, stosowania psychoterapii lub stosowania leczenia kombinowanego (psychoterapia + farmakoterapia).
Ryzyko nawrotu epizodu depresji po okresie remisji jest dość wysokie. Szacuje się, iż u około 30–50% pacjentów z uzyskaną uprzednio remisją objawów, ponownie pojawiają się objawy depresyjne, które mają istotny wpływ na funkcjonowanie pacjentów i zwiększają ryzyko nawrotu choroby. Zgodnie z przyjętymi definicjami w literaturze za nawrót choroby (ang. relapse) uznaje się ponowny epizod depresji pojawiający się w ciągu 6 miesięcy po uzyskaniu dobrej odpowiedzi na leczenie lub po uzyskaniu remisji objaów. Wiele dotychczas przeprowadzonych badań wskazuje ,iż długoterminowe przyjmowanie leków z grupy SSRI zmniejsza ryzyko nawrotu choroby.
Autorzy Rucci i wsp. w swoim badaniu podjęli próbę ocenienia czynników predykcyjnych nawrotu choroby po przebytym ostrym epizodzie choroby. W badaniu wzięło udział 225 osób z rozpoznaniem depresji zgodnie z międzynarodowymi klasyfikacjami diagnostycznymi, które przez okres 6 miesięcy po uzyskaniu dobrej odpowiedzi na lek lub remisji kontynuowało leczenie farmakologiczne lub psychoterapeutyczne. W trakcie ostrej fazy choroby pacjenci leczeni byli za pomocą psychoterapii interpersonalnej lub farmakoterapii (escitalopram). W przypadku braku skuteczności monoterapii, pacjenci otrzymywali leczenie kombinowane: psychoterapia + farmakoterapia (escitalopram). Nawrót choroby określany był za pomocą skali Hamiltona (ang. Hamilton Depression Rating Scale), gdy wynik uzyskany w skali był ≥15 punktów i potwierdzone zostało rozpoznanie epizodu depresji zgodnie z obowiązującymi międzynarodowymi kryteriami diagnostycznymi. Spośród 225 pacjentów 29 osób (12.9%) miało nawrót choroby natomiast 28 osób (12.4%) przerwało terapię. U pacjentów otrzymujących leczenie kombinowane (czyli po uprzednim braku efektywności leczenia monoterapią) zaobserwowano 3 razy częstsze występowanie nawrotu choroby w porównaniu do osób otrzymujących skuteczną monoterapię.
Czynnikami związanymi z większym ryzykiem nawrotu choroby były: starszy wiek, większe nasilenie objawów depresji w czasie włączenia do badania, objawy ze spektrum depresji w ostatnim miesiącu poprzedzającym badanie oraz potrzeba leczenia kombinowanego aby uzyskać remisję.
W podsumowaniu badacze wskazali ,iż większe wyjściowe nasilenie objawów depresji, większe problemy w stabilizowaniu objawów oraz obecność rezydualnych objawów depresji w miesiącu poprzedzającym remisję mogą być czynnikami predykcyjnymi nawrotowi choroby.
Bibliografia dla zainteresowanych
1. Residual symptoms after a treated major depressive disorder: in practice ambulatory observatory carried out of city. Mouchabac S, Ferreri M, Cabanac F, Bitton M. Encephale.2003 Sep-Oct; 29(5):438-44.
2. Sensitivity to change and predictive validity of the MOODS-SR questionnaire, last-month version. Miniati M, Rucci P, Frank E, Oppo A, Kupfer DJ, Fagiolini A, Cassano GB. Psychother Psychosom. 2009; 78(2):116-24.
3. Antipsychotics in bipolar disorders. Vacheron-Trystram MN, Braitman A, Cheref S, Auffray L. Encephale. 2004 Sep-Oct; 30(5):417-24.
4. Review ECNP consensus meeting. Bipolar depression. Nice, March 2007. Goodwin GM, Anderson I, Arango C, Bowden CL, Henry C, Mitchell PB, Nolen WA, Vieta E, Wittchen HU. Eur Neuropsychopharmacol. 2008 Jul; 18(7):535-49.
5. Residual symptoms after remission of major depressive disorder with fluoxetine and risk of relapse. Depress Anxiety. 2010
Autorzy Rucci i wsp. w swoim badaniu podjęli próbę ocenienia czynników predykcyjnych nawrotu choroby po przebytym ostrym epizodzie choroby. W badaniu wzięło udział 225 osób z rozpoznaniem depresji zgodnie z międzynarodowymi klasyfikacjami diagnostycznymi, które przez okres 6 miesięcy po uzyskaniu dobrej odpowiedzi na lek lub remisji kontynuowało leczenie farmakologiczne lub psychoterapeutyczne. W trakcie ostrej fazy choroby pacjenci leczeni byli za pomocą psychoterapii interpersonalnej lub farmakoterapii (escitalopram). W przypadku braku skuteczności monoterapii, pacjenci otrzymywali leczenie kombinowane: psychoterapia + farmakoterapia (escitalopram). Nawrót choroby określany był za pomocą skali Hamiltona (ang. Hamilton Depression Rating Scale), gdy wynik uzyskany w skali był ≥15 punktów i potwierdzone zostało rozpoznanie epizodu depresji zgodnie z obowiązującymi międzynarodowymi kryteriami diagnostycznymi. Spośród 225 pacjentów 29 osób (12.9%) miało nawrót choroby natomiast 28 osób (12.4%) przerwało terapię. U pacjentów otrzymujących leczenie kombinowane (czyli po uprzednim braku efektywności leczenia monoterapią) zaobserwowano 3 razy częstsze występowanie nawrotu choroby w porównaniu do osób otrzymujących skuteczną monoterapię.
Czynnikami związanymi z większym ryzykiem nawrotu choroby były: starszy wiek, większe nasilenie objawów depresji w czasie włączenia do badania, objawy ze spektrum depresji w ostatnim miesiącu poprzedzającym badanie oraz potrzeba leczenia kombinowanego aby uzyskać remisję.
W podsumowaniu badacze wskazali ,iż większe wyjściowe nasilenie objawów depresji, większe problemy w stabilizowaniu objawów oraz obecność rezydualnych objawów depresji w miesiącu poprzedzającym remisję mogą być czynnikami predykcyjnymi nawrotowi choroby.
Bibliografia dla zainteresowanych
1. Residual symptoms after a treated major depressive disorder: in practice ambulatory observatory carried out of city. Mouchabac S, Ferreri M, Cabanac F, Bitton M. Encephale.2003 Sep-Oct; 29(5):438-44.
2. Sensitivity to change and predictive validity of the MOODS-SR questionnaire, last-month version. Miniati M, Rucci P, Frank E, Oppo A, Kupfer DJ, Fagiolini A, Cassano GB. Psychother Psychosom. 2009; 78(2):116-24.
3. Antipsychotics in bipolar disorders. Vacheron-Trystram MN, Braitman A, Cheref S, Auffray L. Encephale. 2004 Sep-Oct; 30(5):417-24.
4. Review ECNP consensus meeting. Bipolar depression. Nice, March 2007. Goodwin GM, Anderson I, Arango C, Bowden CL, Henry C, Mitchell PB, Nolen WA, Vieta E, Wittchen HU. Eur Neuropsychopharmacol. 2008 Jul; 18(7):535-49.
5. Residual symptoms after remission of major depressive disorder with fluoxetine and risk of relapse. Depress Anxiety. 2010
