Czynniki rokownicze w ostrym zapaleniu mózgu

Thakur i wsp. przeprowadzili analizę danych dotyczących 103 pacjentów z ostrym zapaleniem mózgu. Pozwoliło to na zidentyfikowanie trzech czynników rokujących niekorzystnie: obrzęku mózgu, stanu padaczkowego i trombocytopenii.

Thakur i wsp. przeanalizowali historie chorób 103 pacjentów z ostrym zapaleniem mózgu koncentrując swoją uwagę na potencjalnych czynnikach rokowniczych. Mediana wieku chorych wyniosła 52 lata, a proporcje płci w badanej grupie były równe. U 27% chorych zapalenie mózgu miało przyczynę wirusową. Spośród wszystkich chorych u 18% wystąpił stan padaczkowy, a u 14% obrzęk mózgu. Łącznie zmarło 19 pacjentów (18%). Najsilniejszy związek ze śmiertelnością występował w przypadku obrzęku mózgu (iloraz szans OR = 18). Większe ryzyko zgonu dotyczyło także chorych, u których odnotowano stan padaczkowy (OR = 8) i trombocytopenię (OR = 6). Zmarło 95% pacjentów, u których włączono respiratoroterapię. Stwierdzono ponadto, że najgorsze wyniki leczenia przy wypisie uzyskiwali chorzy, u których etiologia zapalenia mózgu była autoimmunologiczna. Były one zdefiniowane jako ocena 4 lub 5 w zmodyfikowanej skali Rankina. Iloraz szans na taki stan przy wypisie w porównaniu z etiologią autoimmunologiczną wynosił 0.1 przy etiologii wirusowej i od 0.02 do 0.2 przy innej etiologii niewirusowej. Autorzy zauważyli, że trzy wskazane w badaniu czynniki ryzyka zgonu pacjentów z ostrym zapaleniem mózgu mogą być leczone niezależnie od samego zapalenia mózgu. Z tego względu Thakur i wsp. zaproponowali, żeby zbadać wpływ intensywnego leczenia obrzęku mózgu, stanu padaczkowego i trombocytopenii na wyniki leczenia zapalenia mózgu.