Europejska inicjatywa obywatelska działa w sprawie medycznej marihuany

KE zadecydowała o częściowej rejestracji European Cannabis Initiative działającej na rzecz łatwiejszego dostępu do konopi indyjskich w celach zdrowotnych.

To pierwsza częściowa rejestracja od wejścia w życie w styczniu 2020 r. nowego rozporządzenia w sprawie europejskiej inicjatywy obywatelskiej. Jej pomysłodawcy chcą zwołania transeuropejskiego zgromadzenia obywatelskiego do spraw polityki dotyczącej marihuany, ułatwienia dostępu do medycznej marihuany oraz zezwolenia na transport marihuany i jej pochodnych przepisanych do celów terapeutycznych, by umożliwić pełne korzystanie z prawa do ochrony zdrowia, oraz przyznania niezbędnych środków na badania nad marihuaną do celów terapeutycznych.

Komisja uznała, że inicjatywę można zarejestrować jedynie w odniesieniu do drugiego i trzeciego z jej celów, ponieważ tylko one spełniają wymogi dotyczące rejestracji. Rejestracji pierwszego celu inicjatywy odmówiono, ponieważ wykracza on poza kompetencje KE w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego aktu prawnego w tej dziedzinie.

Decyzja o rejestracji inicjatywy w odniesieniu do jej drugiego i trzeciego celu ma charakter formalny. Oznacza to, że decyzja ta nie przesądza o prawnych i politycznych wnioskach komisji w sprawie tej inicjatywy ani o ewentualnych działaniach, jakie podejmie ona w przypadku, gdyby inicjatywa uzyskała wymagane poparcie.

Od momentu częściowego zarejestrowania organizatorzy mają sześć miesięcy na rozpoczęcie zbierania podpisów. Jeżeli w ciągu roku europejską inicjatywę obywatelską poprze milion osób z co najmniej siedmiu państw członkowskich, KE będzie musiała zadecydować o podjęciu działań w odpowiedzi na wniosek bądź o jego odrzuceniu, przy czym w obu wypadkach będzie zobowiązana przedstawić uzasadnienie.

Europejska inicjatywa obywatelska została wprowadzona traktatem z Lizbony jako mechanizm, za którego pomocą obywatele mogą kształtować politykę. Jej formalna rejestracja otwiera procedurę, w ramach której milion obywateli z co najmniej siedmiu państw członkowskich UE może zwrócić się do Komisji Europejskiej o przedłożenie wniosków ustawodawczych w dziedzinach, w których posiada ona takie uprawnienia.