Leczenie standardowe skuteczniejsze od lewetiracetamu w nowo rozpoznanej padaczce

W badaniu, które objęło 1,688 pacjentów z nowo rozpoznaną padaczką z napadami częściowymi lub uogólnionymi, nie wykazano lepszej skuteczności lewetiracetamu w wydłużaniu czasu do przerwania terapii i zwiększaniu odsetka pacjentów wolnych od napadów w ustalonym okresie obserwacyjnym.

Trinka i wsp. przeprowadzili trwający 52 tygodnie eksperyment, którego celem było wskazanie, czy lewetiracetam jest skuteczniejszy od walproinianu o przedłużonym uwalnianiu i karbamazepiny o zmodyfikowanym uwalnianiu. U wszystkich z 1,688 nowo zdiagnozowanych chorych biorących udział w badaniu w ciągu 2 lat przed momentem randomizacji wystąpiły co najmniej dwa napady padaczkowe (uogólnione lub częściowe). Badanie zostało przeprowadzone bez ślepej próby, a pacjenci byli randomizowani do wybranego przez lekarza leczenia standardowego (walproinianu lub karbamazepiny) lub terapii lewetiracetamem. Autorzy nie stwierdzili różnicy między leczeniem standardowym a lewetiracetamem w głównym punkcie końcowym, jaki stanowił czas do zaprzestania terapii. Wśród pacjentów, u których wskazaną przez lekarza terapią standardową miał być walproinian, rok bez napadu padaczkowego przeżyło 64.5% chorych, którzy otrzymali walproinian i 58.7% osób, które były randomizowane do grupy leczonej lewetiracetamem. Również w przypadku pacjentów, u których wskazaną przez neurologa terapią standardową miała być karbamazepina o zmodyfikowanym uwalnianiu, większy odsetek osób był wolny od napadu przez rok w grupie przyjmującej leczenie standardowe (56.7%) niż w grupie leczonej lewetiracetamem (50.5%). Częstości występowania działań niepożądanych w obu porównaniach były podobne.