Porównanie rywaroksabanu z warfaryną u pacjentów z migotaniem przedsionków

Analiza danych dotyczących podgrupy pacjentów biorących udział w badaniu ROCKET AF wykazała podobną skuteczność rywaroksabanu i warfaryny w prewencji zdarzeń zatorowych u chorych z migotaniem przedsionków, którzy przebyli udar mózgu lub przemijający atak niedokrwienny.

Rywaroksaban jest bezpośrednim inhibitorem czynnika krzepnięcia Xa, z którym wiązane są nadzieje na skuteczne i pewne leczenie przeciwkrzepliwe bez konieczności kontrolowania wartości wskaźnika INR. Badanie ROCKET AF z 2010 r. objęło 7131 pacjentów grupy badanej (20 mg rywaroksabanu dzienine) i 7133 grupy kontrolnej (warfaryna z docelowym INR = 2.5). Oparty o dane pochodzące z ROCKET AF artykuł opublikowany we wrześniu ubiegłego roku w New England Journal of Medicine wykazał podobną skuteczność rywaroksabanu i warfaryny w zapobieganiu udarowi mózgu i układowym incydentom zatorowym u chorych z migotaniem przedsionków. Analiza, która przedstawiona zostanie w nowym numerze The Lancet Neurology, dotyczy podgrupy pacjentów (n = 7568 czyli 52%), którzy przed rozpoczęciem ROCKET AF przebyli udar mózgu lub przemijający atak niedokrwienny (TIA). W tej podgrupie rywaroksaban i warfaryna miały podobną skuteczność w zapobieganiu nowym zdarzeniom zatorowym (zdarzenia zatorowe w przeliczeniu na 100 lat na pacjenta ok. 2.85%). Efektywność badanych antykoagulantów była porównywalna także u osób bez uprzedniego udaru lub TIA (ok. 1.7%). Bezpieczeństwo obu leków w tych dwóch grupach również było podobne (istotne klinicznie krwawienie w przeliczeniu na 100 lat na pacjenta ok. 13.5%). Autorzy nie stwierdzili różnic między skutecznością rywaroksabanu i warfaryny w zapobieganiu zdarzeniom zatorowym u chorych z migotaniem przedsionków obciążonych udarem lub TIA. Wyniki stanowią argument na rzecz stosowania rywaroksabanu jako alternatywy dla warfaryny w prewencji niedokrwienia mózgu o etiologii zatorowej.