Problemy i praktyka chorób otępiennych w Polsce
Redaktor: Krzysztof Zielonka
Data: 21.04.2022
Jakie są perspektywy i pułapki badań genetycznych w chorobie Alzheimera? Jaka jest rola badań neuroobrazowych i biomarkerów we krwi w diagnostyce chorób otępiennych? Jak można podsumować aktualny obraz diagnostyki i leczenia choroby Alzheimera w Polsce? Odpowiedzi poznamy 3 i 4 czerwca podczas odbywającej się w Warszawie konferencji Otępienie w Praktyce.
Choroba Alzheimera jest jedną z chorób najbardziej obciążających zarówno samego pacjenta, jego rodzinę, jak i całe społeczeństwo. Z danych wynika, że schorzeniem jest dotkniętych w Polsce niemal 600 tys. osób, a do 2050 liczba ta może się nawet podwoić. Ze względu na aktualne tendencje demograficzne coraz większym wyzwaniem dla systemu ochrony zdrowia stają się schorzenia, których częstotliwość występowania rośnie z wiekiem, a do nich z pewnością zaliczają się choroby otępienne.
Dodatkowym problemem związanym z chorobą Alzheimera w naszym kraju jest fakt, że czterech na pięciu pacjentów z tym schorzeniem nie ma postawionej diagnozy. Pozbawia ich to możliwości skorzystania z terapii spowalniających przebieg choroby. W przypadku już zdiagnozowanych pacjentów zwraca uwagę fakt późnego postawienia diagnozy – od zgłoszenia się chorego do lekarza POZ do rozpoznania choroby Alzheimera upływają średnio 24 miesiące. Skrócenie tego okresu to jednoczesne wydłużenie czasu samodzielnego funkcjonowania chorego i zmniejszenie liczby chorych w najbardziej zaostrzonych stadiach otępienia.
Warto podkreślić, że już na poziomie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej niezbędne jest zwiększenie czujności na wczesne objawy i skierowanie pacjenta do poradni specjalistycznej w celu weryfikacji rozpoznania. Standardem powinno być m.in. przeprowadzenie badania stanu funkcji poznawczych pacjenta w wieku senioralnym, w tym testu zegara oraz skali oceny stanu psychicznego. Na etapie diagnozy choroby Alzheimera mamy do dyspozycji zarówno biomarkery, jak i badania genetyczne. Pomocne są również techniki obrazowania mózgu, które pozwalają na stwierdzenie obecności złogów białkowych.
O perspektywach i pułapkach badań genetycznych w chorobie Alzheimera podczas czerwcowej konferencji opowie dr hab. Beata Borzemska z Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej Polskiej Akademii Nauk, natomiast kwestię roli beta-amyloidu i białka tau poruszy prof. Maria Barcikowska, kierownik Zespołu Kliniczno-Badawczego Chorób Zwyrodnieniowych CUN w tymże instytucie.
Istotnej kwestii metod diagnostyki różnicowej chorób otępiennych poświęcona będzie sesja wykładowa konferencji. W jej trakcie będzie mowa m.in. o biomarkerach chorób otępiennych w badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego, a także o znaczeniu badań neuroobrazowych we wczesnej diagnostyce chorób otępiennych.
Powyższe tematy to jedynie wycinek bogatego programu konferencji Otępienie w Praktyce. Jej uczestnicy będą mieli okazję zapoznać się z wykładami dotyczącymi metod postępowania w otępieniu, problemów występujących w głębokiej fazie otępienia, a także modeli opieki instytucjonalnej oraz roli opiekuna chorego. Nie zabraknie również tematu rzadkich chorób otępiennych. Podczas sesji „Zagadnienia neuropsychologiczne” będzie mowa m.in. o różnicowaniu afazji pierwotnej postępującej oraz apraksji mowy w przebiegu chorób neurozwyrodnieniowych, a także roli neuropsychologa w rozpoznawaniu łagodnych zaburzeń poznawczych prowadzących do choroby Alzheimera.
Zapraszamy do zapoznania się z całym programem wydarzenia i do rejestracji!
Dodatkowym problemem związanym z chorobą Alzheimera w naszym kraju jest fakt, że czterech na pięciu pacjentów z tym schorzeniem nie ma postawionej diagnozy. Pozbawia ich to możliwości skorzystania z terapii spowalniających przebieg choroby. W przypadku już zdiagnozowanych pacjentów zwraca uwagę fakt późnego postawienia diagnozy – od zgłoszenia się chorego do lekarza POZ do rozpoznania choroby Alzheimera upływają średnio 24 miesiące. Skrócenie tego okresu to jednoczesne wydłużenie czasu samodzielnego funkcjonowania chorego i zmniejszenie liczby chorych w najbardziej zaostrzonych stadiach otępienia.
Warto podkreślić, że już na poziomie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej niezbędne jest zwiększenie czujności na wczesne objawy i skierowanie pacjenta do poradni specjalistycznej w celu weryfikacji rozpoznania. Standardem powinno być m.in. przeprowadzenie badania stanu funkcji poznawczych pacjenta w wieku senioralnym, w tym testu zegara oraz skali oceny stanu psychicznego. Na etapie diagnozy choroby Alzheimera mamy do dyspozycji zarówno biomarkery, jak i badania genetyczne. Pomocne są również techniki obrazowania mózgu, które pozwalają na stwierdzenie obecności złogów białkowych.
O perspektywach i pułapkach badań genetycznych w chorobie Alzheimera podczas czerwcowej konferencji opowie dr hab. Beata Borzemska z Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej Polskiej Akademii Nauk, natomiast kwestię roli beta-amyloidu i białka tau poruszy prof. Maria Barcikowska, kierownik Zespołu Kliniczno-Badawczego Chorób Zwyrodnieniowych CUN w tymże instytucie.
Istotnej kwestii metod diagnostyki różnicowej chorób otępiennych poświęcona będzie sesja wykładowa konferencji. W jej trakcie będzie mowa m.in. o biomarkerach chorób otępiennych w badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego, a także o znaczeniu badań neuroobrazowych we wczesnej diagnostyce chorób otępiennych.
Powyższe tematy to jedynie wycinek bogatego programu konferencji Otępienie w Praktyce. Jej uczestnicy będą mieli okazję zapoznać się z wykładami dotyczącymi metod postępowania w otępieniu, problemów występujących w głębokiej fazie otępienia, a także modeli opieki instytucjonalnej oraz roli opiekuna chorego. Nie zabraknie również tematu rzadkich chorób otępiennych. Podczas sesji „Zagadnienia neuropsychologiczne” będzie mowa m.in. o różnicowaniu afazji pierwotnej postępującej oraz apraksji mowy w przebiegu chorób neurozwyrodnieniowych, a także roli neuropsychologa w rozpoznawaniu łagodnych zaburzeń poznawczych prowadzących do choroby Alzheimera.
Zapraszamy do zapoznania się z całym programem wydarzenia i do rejestracji!
REJESTRACJA |