Archiwum
Prof. Sławek o kryteriach rozpoznawania choroby Parkinsona ►
Autor: Monika Stelmach
Data: 21.12.2022
Źródło: II Konferencja Neurologia w Praktyce Klinicznej
Działy:
Aktualności w Neurologia
Aktualności
Choroba Parkinsona jest trudna w diagnozowaniu, o dużym ryzyku błędu. Prof. dr hab. n. med. Jarosław Sławek z oddziału Neurologicznego i Udarowego Szpitala św. Wojciecha w Gdańsku, GUMed, omawia kryteria kliniczne rozpoznawania choroby Parkinsona i parkinsonizmu atypowego ze szczególnym uwzględnieniem badań obrazowych.
Prof. Jarosław Sławek w wykładzie odpowiada m.in. na pytanie, czy rozpoznanie choroby Parkinsona wymaga neuroobrazowania oraz na czym oparte są kryteria rozpoznawania tej choroby. – Musimy pamiętać, że parkinsonizm to zespół objawów, które są charakterystyczne nie tylko dla tej jednostki chorobowej – zaznacza.
Ekspert przypomina, że mamy parkonsonizmy pierwotne i wtórne. Wtórne są wynikiem guza mózgu, zmian naczyniowych czy też podawania leków – głównie neuroleptyków. Pierwotne zaś to choroba Parkinsona oraz parkinsonizmy atypowe. Analizy prowadzone w Walii pokazały, że lekarze rodzinni w 402 przypadkach choroby Parkinsona prawidłową diagnozę postawili tylko u 53 proc. pacjentów. Najczęstsze błędne rozpoznanie dotyczyło drżenia samoistnego, choroby Alzheimera i parkinsonizmu naczyniowego. Kiedy zmiany ewaluują, z czasem dochodzi do zmiany diagnozy u 10–30 proc. chorych źle zdiagnozowanych.
Prof. Sławek omawia kolejne wytyczne towarzystw naukowych oraz zmiany, jakie w nich wprowadzono. Wskazuje też najważniejsze zapisy oraz doświadczenia z praktyki klinicznej, które pozwalają na postawienie prawidłowej diagnozy.
Wykład do obejrzenia poniżej.
Wykład „Kryteria kliniczne rozpoznawania choroby Parkinsona i parkinsonizmu atypowego – kiedy i o co prosić radiologa, kierując chorego na badanie?” został wygłoszony podczas II Konferencji Neurologia w Praktyce Klinicznej wydawnictwa Termedia.
Ekspert przypomina, że mamy parkonsonizmy pierwotne i wtórne. Wtórne są wynikiem guza mózgu, zmian naczyniowych czy też podawania leków – głównie neuroleptyków. Pierwotne zaś to choroba Parkinsona oraz parkinsonizmy atypowe. Analizy prowadzone w Walii pokazały, że lekarze rodzinni w 402 przypadkach choroby Parkinsona prawidłową diagnozę postawili tylko u 53 proc. pacjentów. Najczęstsze błędne rozpoznanie dotyczyło drżenia samoistnego, choroby Alzheimera i parkinsonizmu naczyniowego. Kiedy zmiany ewaluują, z czasem dochodzi do zmiany diagnozy u 10–30 proc. chorych źle zdiagnozowanych.
Prof. Sławek omawia kolejne wytyczne towarzystw naukowych oraz zmiany, jakie w nich wprowadzono. Wskazuje też najważniejsze zapisy oraz doświadczenia z praktyki klinicznej, które pozwalają na postawienie prawidłowej diagnozy.
Wykład do obejrzenia poniżej.
Wykład „Kryteria kliniczne rozpoznawania choroby Parkinsona i parkinsonizmu atypowego – kiedy i o co prosić radiologa, kierując chorego na badanie?” został wygłoszony podczas II Konferencji Neurologia w Praktyce Klinicznej wydawnictwa Termedia.