Różnice w ryzyku udaru mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków

W badaniu, które objęło 83 513 pacjentów z migotaniem przedsionków, wyższe ryzyko udaru mózgu u kobiet nie mogło zostać wytłumaczone słabym przestrzeganiem zaleceń leczenia przeciwkrzepliwego, ani obciążeniem chorobami współwystępującymi.

Migotanie przedsionków, które dotyka ok. 400 000 Polaków, jest najczęściej występującym zaburzeniem rytmu serca. Jest ono związane z dwukrotnym wzrostem śmiertelności względem populacji ugólnej, wynikającym z dużej częstości powikłań zakrzepowo-zatorowych, w tym udaru mózgu [1]. Badanie przeprowadzone przez Tsadok i wsp. miało na celu wyjaśnienie różnicy w ryzyku udaru mózgu zależnie od płci pacjenta. Autorzy eksperymentu założyli, że wyższe ryzyko udaru mózgu u kobiet może wynikać z niewystarczającego leczenia przeciwzakrzepowego. Analiza danych dotyczących 83 513 pacjentów w wieku powyżej 65 lat z niedawno rozpoznanym migotaniem przedsionków wykazała, że przy przyjęciu kobiety (n = 44 115) uzyskiwały wyższe wyniki w skali ryzyka udaru CHADS2 (1.99 względem 1.74). Autorzy nie zaobserwowali znacznych różnic w przestrzeganiu zaleceń terapii warfaryną u kobiet i mężczyzn. Za wyższe ryzyko udaru mózgu u kobiet (2.02 na 100 osobolat względem 1.61) odpowiedzialne były głównie różnice ujawniające się u pacjentów starszych niż 75 lat. Po uwzględnieniu wpływu różnorodnych czynników, w tym leczenia warfaryną, stwierdzono, że ryzyko udaru mózgu u kobiet z migotaniem przedsionków było o 14% wyższe niż u mężczyzn.

1. Wolf PA, Kannel WB. Atrial fibrillation as an independent risk factor for stroke: the Framingham Study. Stroke 1991; 22:983-988