Ryzyko próby samobójczej u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi

Na łamach JAMA Psychiatry ukazały się wyniki badania kohortowego dotyczącego ryzyka prób samobójczych u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi lub demencją. W badaniu wykorzystano bazy danych systemu opieki zdrowotnej amerykańskich weteranów.

Grupa badawcza w sumie obejmowała prawie 148 tys. rekordów z czego 21 tys. stanowili pacjenci z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, 63 tys. pacjenci z otępieniem, a pozostałe 63 tys. pacjenci stanowiący grupę kontrolną. Średnia wieku wyniosła 75 ± 10 lat. Ze względu na charakter wykorzystywanych bazy danych znaczną większość (97%) stanowili mężczyźni. W sumie w latach 2007-2013 próbę samobójczą podjęło 0,7% pacjentów z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, 0,6% pacjentów z demencją i 0,4% z grupy kontrolnej.

Po skorygowaniu modelu hazardu Coxa o charakterystykę demograficzną i medyczną odnotowano, że pacjenci z niedawnym rozpoznaniem łagodnych zaburzeń poznawczych (HR=1,73; 95% CI: 1,34-2,22) oraz z niedawnym rozpoznaniem otępienia (HR=1,44; 95% CI: 1,17-1,77) mieli zwiększone ryzyko próby samobójczej w porównaniu z grupą kontrolną. Co ciekawe, wcześniejsze rozpoznanie łagodnych zaburzeń poznawczych lub otępienia nie zwiększało istotnie ryzyka próby samobójczej.

Wyniki badania wskazują, że tuż po postawieniu diagnozy łagodnych zaburzeń poznawczych lub otępienia ryzyko prób samobójczych może być zwiększone. Niestety, ze względu na specyficzny charakter grupy badawczej, wnioski nie mogą być łatwo ekstrapolowane na warunki polskiej podstawowej opieki zdrowotnej.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)

Opracował: lek. med. Mikołaj Kamiński