W stanie padaczkowym midazolam IM równie skuteczny jak lorazepam IV

Randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą (n = 893) wykazało, że midazolam podawany domięśniowo jest leczeniem co najmniej tak skutecznym, jak lorazepam w infuzji dożylnej. Wyniki sugerują wręcz jego lepszą efektywność.

Eksperyment przeprowadzony przez Silbergleit i wsp. miał na celu porównanie skuteczności wstrzykiwanego domięśniowo (IM) midazolamu i podawanego dożylnie (IV) lorazepamu w leczeniu stanu padaczkowego w warunkach przedszpitalnych. Badanie było randomizowane, a podwójnie ślepą próbę zrealizowano podając jednocześnie infuzję IV i lek lub roztwór chlorku sodu z ampułko-strzykawki IM u każdego z 893 pacjentów (dorosłych i dzieci). Dla osób o masie ciała poniżej 40 kg dawka lorazepamu wynosiła 2 mg, a midazolamu 5 mg. Dla chorych o większej masie ciała, dawki wynosiły odpowiednio 4 mg i 10 mg. Jako stan padaczkowy przyjęto napad padaczkowy trwający powyżej pięciu minut w momencie przyjazdu ratowników. Wybrane przez zespół autorów punkty końcowe (non-inferiority) obejmowały: brak napadu padaczkowego w momencie przyjazdu do szpitala, bez konieczności stosowania terapii innej niż randomizowana, nawrót napadu padaczkowego, czas od podania leku do ustąpienia napadu padaczkowego i konieczność intubacji dotchawiczej. W grupie leczonej midazolamem IM bez konieczności dodatkowej terapii stan padaczkowy ustąpił u 73.4% chorych. W przypadku lorazepamu odsetek ten wyniósł 63.4%. Midazolam IM okazał się być co najmniej tak skuteczny, jak lorazepam IV (p < 0.001 dla równoważności terapii i dla lepszej korzyści ze stosowania midazolamu IM). Mediana czasu od przyjazdu zespołu ratowniczego do podania midazolamu IM wyniosła 1.2 minuty, a do podania lorazepamu IV 4.8 minut. Mediana czasu od podania midazolamu IM do zakończenia drgawek wyniosła 3.3 minuty (4.5 minuty od przyjazdu), a od podania lorazepamu IV do ustąpienia objawów 1.6 minuty (6.4 minuty od przyjazdu). W obu grupach podobny był odsetek osób wymagających intubacji dotchawiczej (ok. 14%) i częstość występowania nawrotowego napadu padaczkowego (ok. 11%). Podsumowując artykuł Silbergleit i wsp. stwierdzają, że w przypadku przerywania stanu padaczkowego w warunkach pozaszpitalnych skuteczność midazolamu IM nie ustępowała efektywności lorazepamu podawanego IV. Patrząc na uzyskane przez autorów pracy dane można wnioskować, że z dużym prawdopodobieństwem w założonych dawkach midazolam IM jest nie tylko łatwiejszy i szybszy w użyciu, ale również skuteczniejszy.