Wpływ selektywności leków beta-adrenolitycznych na zmienność ciśnienia tętniczego i częstość występowania udarów mózgu

Leki beta-adrenolityczne zwiększają zmienność skurczowego ciśnienia tętniczego, co mogłoby tłumaczyć ich mniejszą względem innych leków hipotensyjnych skuteczność w prewencji udaru mózgu w porównaniu do skuteczności w prewencji zawału serca. Nowy przegląd systematyczny randomizowanych badań klinicznych wykazał, że problem ten dotyczy w większym stopniu nieselektywnych leków beta-adrenolitycznych, do których należy propranolol, stosowany u pacjentów szczególnie narażonych na wystąpienie udaru mózgu, tj. u chorych z migrenowym bólem głowy i starszych osób z drżeniem samoistnym.

W porównaniu z innymi lekami hipotensyjnymi, zmienność skurczowego ciśnienia tętniczego była wyraźniej podniesiona u pacjentów przyjmujących nieselektywne beta-blokery (iloraz zmienności VR=1.34, p=0.002, 9992 pacjentów) niż beta-blokery beta1-selektywne (VR=1.09, p=0.053, 40746 pacjentów; różnica p=0.038). W bezpośrednich porównaniach zmienność skurczowego ciśnienia tętniczego okazała się być również znacząco niższa w przypadkach wykorzystania beta-adrenolityków beta1-selektywnych względem nieselektywnych (VR=0.81, p=0.03, 954 pacjentów). Na tle innych leków hipotensyjnych z beta-blokerami nieselektywnymi związane było większe ryzyko wystąpienia udaru mózgu (iloraz szans OR=2.29, p=0.002); w przypadku beta-blokerów beta1-selektywnych ryzyko to było mniej podwyższone (OR=1.24, p=0.003; różnica p=0.03). Dla tych dwóch grup leków zmierzono również ryzyko wystąpienia udaru mózgu względem ryzyka wystąpienia zawału serca (beta-blokery nieselektywne OR=1.50, beta1-selektywne OR=0.99).

Autorzy podsumowują swoją pracę wskazując, że tam, gdzie u pacjentów z podwyższonym ryzykiem wystąpienia udaru mózgu zaleca się stosowanie beta-blokerów, korzystne może się okazać wdrożenie terapii beta-adrenolitykami beta1-selektywnymi.