ADT z docetakselem wydłuża przeżycie chorych na raka gruczołu krokowego z przerzutami
Autor: Marta Koblańska
Data: 05.03.2018
Źródło: Journal of Clinical Oncology/KS
Długookresowa obserwacja w badaniu III fazy wykazała, że dodanie docetakselu do terapii antyandrogenowej (androgen deprivation therapy, ADT) wydłuża przeżycie całkowite (overall survival, OS) u chorych na hormono-wrażliwego raka gruczołu krokowego z przerzutami (metastatic hormone-sensitive prostate cancer, mHSPC) o dużej objętości guza w porównaniu z samą ADT.
Wyniki poprzedniej analizy pośredniej badania CHAARTED wykazały korzyści w zakresie przeżycia po dodaniu docetakselu do ADT, jednak w czasie jej wykonywania odnotowano niewielką liczbę zdarzeń. W przedstawionej analizie, której wyniki opublikowano w Journal of Clinical Oncology znacznie wydłużono okres obserwacji i randomizowano łącznie 790 chorych (393 chorych do grupy z samą ADT i 397 chorych do grupy z leczeniem skojarzonym z docetakselem).
W całej kohorcie odnotowano 188 zgonów w grupie otrzymującej ADT w skojarzeniu z docetakselem i 211 zgonów u chorych otrzymujących samą ADT. Mediana OS wyniosła 57,6 miesiąca u chorych z dodatkowym podawaniem docetakselu i 47,2 miesiąca w grupie z samą ADT (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR] 0,72 (95% CI, 0,59–0,89; p=0,0018).
U chorych z guzami o dużej objętości mediana OS po dodaniu docetakselu wyniosła 51,2 miesięcy w porównaniu z 34,4 miesiąca w grupie bez docetakselu, HR 0,63 (95% CI, 0,50–0,79; p <0,001). Nie obserwowano takiej różnicy u chorych z małą objętością guza, u których mediana OS wyniosła 63,5 miesiąca w grupie ADT z docetakselem, a w grupie z samą ADT nie została osiągnięta, HR 1,04 (95% CI, 0,70–1,55; p=0,086).
Czas do CRPC w oparciu o zwiększenie stężenia antygenu swoistego dla prostaty (prostate-specific antigen, PSA) lub progresji klinicznej wyniósł 19,4 miesiąca w grupie z docetakselem i 11,7 miesiąca bez docetakselu, HR 0,61 (95% CI, 0,52–0,73; p <0,001). Dotyczyło to zarówno chorych z dużą objętością guza jak i chorych z małą objętością.
Bezpieczeństwo leczenia było podobne do wcześniejszych publikacji dotyczących stosowania docetakselu, a dłuższy okres obserwacji nie wykazał żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.
Podsumowując autorzy podkreślili dodatkowo znaczenie konwencjonalnych badań obrazowych w kwalifikowaniu chorych do opisanej terapii.
W całej kohorcie odnotowano 188 zgonów w grupie otrzymującej ADT w skojarzeniu z docetakselem i 211 zgonów u chorych otrzymujących samą ADT. Mediana OS wyniosła 57,6 miesiąca u chorych z dodatkowym podawaniem docetakselu i 47,2 miesiąca w grupie z samą ADT (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR] 0,72 (95% CI, 0,59–0,89; p=0,0018).
U chorych z guzami o dużej objętości mediana OS po dodaniu docetakselu wyniosła 51,2 miesięcy w porównaniu z 34,4 miesiąca w grupie bez docetakselu, HR 0,63 (95% CI, 0,50–0,79; p <0,001). Nie obserwowano takiej różnicy u chorych z małą objętością guza, u których mediana OS wyniosła 63,5 miesiąca w grupie ADT z docetakselem, a w grupie z samą ADT nie została osiągnięta, HR 1,04 (95% CI, 0,70–1,55; p=0,086).
Czas do CRPC w oparciu o zwiększenie stężenia antygenu swoistego dla prostaty (prostate-specific antigen, PSA) lub progresji klinicznej wyniósł 19,4 miesiąca w grupie z docetakselem i 11,7 miesiąca bez docetakselu, HR 0,61 (95% CI, 0,52–0,73; p <0,001). Dotyczyło to zarówno chorych z dużą objętością guza jak i chorych z małą objętością.
Bezpieczeństwo leczenia było podobne do wcześniejszych publikacji dotyczących stosowania docetakselu, a dłuższy okres obserwacji nie wykazał żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.
Podsumowując autorzy podkreślili dodatkowo znaczenie konwencjonalnych badań obrazowych w kwalifikowaniu chorych do opisanej terapii.
