123RF
AOTMiT. Podzielone zdania w sprawie refundacji daratumumabu w leczeniu szpiczaka plazmocytowego
Autor: Monika Stelmach
Data: 04.04.2022
Źródło: AOTMiT
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
| Tagi: | daratumumab, szpiczak plazmocytowy, AOTMiT. |
Rada Przejrzystości uznała za zasadne objęcie refundacją daratumumabu w ramach programu lekowego „Leczenie chorych na opornego lub nawrotowego szpiczaka plazmocytowego (ICD-10 C90.0)". Negatywną opinię wyraził jednak prezes AOTMiT.
Szpiczak plazmocytowy, polegający na klonalnym rozroście komórek plazmatycznych, stanowi 1–2 proc. wszystkich nowotworów złośliwych, a zapadalność w Polsce szacuje się na 4 przypadki na 100 tysięcy rocznie. Choroba dotyczy głównie osób w wieku podeszłym, ze średnim wiekiem pacjentów wynoszącym 70 lat i niewielką przewagą mężczyzn. Szpiczak plazmocytowy jest chorobą nieuleczalną o nawrotowym charakterze mimo zadawalającej odpowiedzi na I linię leczenia obserwowaną u 30 proc. pacjentów. Średni czas przeżycia chorych z postępującą postacią szpiczaka wydłużył się w ostatnich latach, zwłaszcza dzięki wprowadzeniu do leczenia lenalidomidu i bortezomibu, a zastosowanie nowych terapii pozwala wydłużyć je do 10 lat.
Ocena AOTMiT dotyczyła stosowania daratumumabu w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem lub w skojarzeniu z bortezomibemi deksametazonem, w ramach istniejącej grupy limitowej i wydawania ich bezpłatnie.
Rada Przejrzystości AOTMiT jest na „tak”
Daratumumab jest przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG1 anty CD-38, glikoproteiną, której ekspresja na powierzchni komórek szpiczakowych jest wysoka, wykazując bezpośrednie i pośrednie działania cytotoksyczne i immunomodulujące. Lek ma status leku sierocego. Obecnie ze środków publicznych w Polsce we wskazaniu ICD-10: C90.0 finansowane są lenalidomid, pomalidomid, daratumumab, karfilzomib,
iksazomib, w ramach programu lekowego (B.54), a w ramach katalogu chemioterapii bortezomib.
Rada Przejrzystości AOTMiT argumentuje, że eksperci kliniczni popierają refundację daratumumabu w omawianym wskazaniu.
Najważniejsze dowody na przydatność ocenianej technologii pochodzą z badania otwartego RCT o akronimie CASTOR (Palumbo 2016), w którym porównano skuteczność i bezpieczeństwo schematów
daratumumab + bortezomib + deksametazon oraz bortezomib + deksametazon u 498 chorych z nawrotowym lub opornym szpiczakiem plazmocytowym. Zaobserwowano 69-proc. redukcję ryzyka wystąpienia progresji szpiczaka oraz większe prawdopodobieństwo uzyskania ogólnej odpowiedzi na leczenie, a także mniejsze ryzyko zaprzestania terapii niezależnie od przyczyny. Nie zaobserwowano różnic między grupami co do jakości życia. Odległe wyniki badania CASTOR nie zostały dotąd opublikowane.
Drugie badanie RCT, dokumentujące skuteczność schematu daratumumab + lenalidomid + deksametazon oraz lenalidomid + deksametazon u chorych ze szpiczakiem plazmocytowym po przynajmniej jednej linii leczenia (POLLUX, Dimopoulos 2016), wykazało, że dodanie daratumumabu zmniejsza ryzyko progresji choroby lub zgonu (18,5 proc. i 41 proc. po medianie 13,5 miesiąca obserwacji) i istotnie zwiększa występowanie odpowiedzi na leczenie. Korzyści z ocenianej technologii potwierdziły 2 przeglądy systematyczne: Neupone 2020 i Mohyuddin 2020.
Argumentem były też wytyczne Polskiej Grupy Szpiczakowej dotyczące leczenia szpiczaka, z 2021 roku, które rekomendują, aby w przypadku pierwszej wznowy/progresji u chorych opornych na lenalidomid, w tym leczonych w ramach leczenia podtrzymującego oraz w przypadku wznowy lub progresji po dwóch liniach leczenia rozważyć opcję terapeutyczną daratumumab + bortezomib + deksametazon. Takie trójlekowe skojarzenia daratumumabu są wymieniane w aktualnych wytycznych PTOK z 2020 jako leczenie pierwszego wyboru w przypadku wznowy lub opornego szpiczaka. Takie strategie są także rekomendowane w wytycznych amerykańskich NCCN z 2022 (kategoria 1 – dane wysokiej jakości, konsensus ekspertów).
Negatywna opinia prezesa AOTMiT
Prezes agencji nie rekomenduje objęcia refundacją daratumumabu w ramach programu lekowego „Leczenie chorych na opornego lub nawrotowego szpiczaka plazmocytowego (ICD-10 C90.0) daratumumabem w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem lub w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem” na zaproponowanych warunkach.
W uzasadnieniu podał, że wydając negatywną decyzję, miał na względzie wytyczne kliniczne oraz technologie aktualnie finansowane we wnioskowanym wskazaniu, jako komparatory wskazano wiele technologii lekowych. Innym argumentem było to, że wnioskodawca nie przedstawił dowodu wskazującego na skuteczność wnioskowanej technologii w zakresie wydłużenia przeżycia. Dostępne dane odnoszące się do przeżycia całkowitego określono jako niedojrzałe.
Ponadto, jak wskazał, nie przedstawiono badań bezpośrednio porównujących DRd z Pd, Kd, DVd i DVd z Rd i Kd. Dostępne badania odnoszące się do skuteczności DVd vs Vd oraz DRd vs Rd wskazywały na istotne statystycznie różnice na korzyść wnioskowanych interwencji w zakresie: przeżycia wolnego od progresji (progression-free survival – PFS), czasu wolnego od kolejnej progresji (PFS2), odpowiedzi na leczenie, minimalna choroba resztkowa (minimal residual disease – MRD), a także zaprzestania terapii niezależnie od przyczyny oraz (w przypadku DRd) z powodu progresji choroby. W przypadku przeżycia całkowitego dane określono jako niedojrzałe.
Pełna dokumentacja dostępna w BIP: „Oceny leku daratumumab w ramach programu lekowego „Leczenie chorych na opornego lub nawrotowego szpiczaka plazmocytowego (ICD-10 C90.0) daratumumabem w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem lub w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem” .
.
Ocena AOTMiT dotyczyła stosowania daratumumabu w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem lub w skojarzeniu z bortezomibemi deksametazonem, w ramach istniejącej grupy limitowej i wydawania ich bezpłatnie.
Rada Przejrzystości AOTMiT jest na „tak”
Daratumumab jest przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG1 anty CD-38, glikoproteiną, której ekspresja na powierzchni komórek szpiczakowych jest wysoka, wykazując bezpośrednie i pośrednie działania cytotoksyczne i immunomodulujące. Lek ma status leku sierocego. Obecnie ze środków publicznych w Polsce we wskazaniu ICD-10: C90.0 finansowane są lenalidomid, pomalidomid, daratumumab, karfilzomib,
iksazomib, w ramach programu lekowego (B.54), a w ramach katalogu chemioterapii bortezomib.
Rada Przejrzystości AOTMiT argumentuje, że eksperci kliniczni popierają refundację daratumumabu w omawianym wskazaniu.
Najważniejsze dowody na przydatność ocenianej technologii pochodzą z badania otwartego RCT o akronimie CASTOR (Palumbo 2016), w którym porównano skuteczność i bezpieczeństwo schematów
daratumumab + bortezomib + deksametazon oraz bortezomib + deksametazon u 498 chorych z nawrotowym lub opornym szpiczakiem plazmocytowym. Zaobserwowano 69-proc. redukcję ryzyka wystąpienia progresji szpiczaka oraz większe prawdopodobieństwo uzyskania ogólnej odpowiedzi na leczenie, a także mniejsze ryzyko zaprzestania terapii niezależnie od przyczyny. Nie zaobserwowano różnic między grupami co do jakości życia. Odległe wyniki badania CASTOR nie zostały dotąd opublikowane.
Drugie badanie RCT, dokumentujące skuteczność schematu daratumumab + lenalidomid + deksametazon oraz lenalidomid + deksametazon u chorych ze szpiczakiem plazmocytowym po przynajmniej jednej linii leczenia (POLLUX, Dimopoulos 2016), wykazało, że dodanie daratumumabu zmniejsza ryzyko progresji choroby lub zgonu (18,5 proc. i 41 proc. po medianie 13,5 miesiąca obserwacji) i istotnie zwiększa występowanie odpowiedzi na leczenie. Korzyści z ocenianej technologii potwierdziły 2 przeglądy systematyczne: Neupone 2020 i Mohyuddin 2020.
Argumentem były też wytyczne Polskiej Grupy Szpiczakowej dotyczące leczenia szpiczaka, z 2021 roku, które rekomendują, aby w przypadku pierwszej wznowy/progresji u chorych opornych na lenalidomid, w tym leczonych w ramach leczenia podtrzymującego oraz w przypadku wznowy lub progresji po dwóch liniach leczenia rozważyć opcję terapeutyczną daratumumab + bortezomib + deksametazon. Takie trójlekowe skojarzenia daratumumabu są wymieniane w aktualnych wytycznych PTOK z 2020 jako leczenie pierwszego wyboru w przypadku wznowy lub opornego szpiczaka. Takie strategie są także rekomendowane w wytycznych amerykańskich NCCN z 2022 (kategoria 1 – dane wysokiej jakości, konsensus ekspertów).
Negatywna opinia prezesa AOTMiT
Prezes agencji nie rekomenduje objęcia refundacją daratumumabu w ramach programu lekowego „Leczenie chorych na opornego lub nawrotowego szpiczaka plazmocytowego (ICD-10 C90.0) daratumumabem w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem lub w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem” na zaproponowanych warunkach.
W uzasadnieniu podał, że wydając negatywną decyzję, miał na względzie wytyczne kliniczne oraz technologie aktualnie finansowane we wnioskowanym wskazaniu, jako komparatory wskazano wiele technologii lekowych. Innym argumentem było to, że wnioskodawca nie przedstawił dowodu wskazującego na skuteczność wnioskowanej technologii w zakresie wydłużenia przeżycia. Dostępne dane odnoszące się do przeżycia całkowitego określono jako niedojrzałe.
Ponadto, jak wskazał, nie przedstawiono badań bezpośrednio porównujących DRd z Pd, Kd, DVd i DVd z Rd i Kd. Dostępne badania odnoszące się do skuteczności DVd vs Vd oraz DRd vs Rd wskazywały na istotne statystycznie różnice na korzyść wnioskowanych interwencji w zakresie: przeżycia wolnego od progresji (progression-free survival – PFS), czasu wolnego od kolejnej progresji (PFS2), odpowiedzi na leczenie, minimalna choroba resztkowa (minimal residual disease – MRD), a także zaprzestania terapii niezależnie od przyczyny oraz (w przypadku DRd) z powodu progresji choroby. W przypadku przeżycia całkowitego dane określono jako niedojrzałe.
Pełna dokumentacja dostępna w BIP: „Oceny leku daratumumab w ramach programu lekowego „Leczenie chorych na opornego lub nawrotowego szpiczaka plazmocytowego (ICD-10 C90.0) daratumumabem w skojarzeniu z lenalidomidem i deksametazonem lub w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem” .
.