ASCO 2015: Erybulina wydłuża przeżycie u chorych na mięsaki
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 15.06.2015
Źródło: American Society of Clinical Oncology (ASCO) 2015 Annual Meeting: Abstrakt LBA10502 (eribulin study) and 10503 (trabectedin study). Zaprezentowano 1 czerwca 2015
Wykazano skuteczność erybuliny (Halaven, Eisai Inc.), zarejestrowanej obecnie w leczeniu chorych na zaawansowanego raka piersi, w zakresie wydłużenia przeżycia u chorych na tłuszczakomięsaka (liposarcoma, LPS) i mięsaka gładkokomórkowego (leiomyosarcoma, LMS). Wyniki najnowszego badania przedstawiono na sesji dotyczącej mięsaków tkanek miękkich, która odbyła się podczas kongresu American Society of Clinical Oncology (ASCO).
W badaniu, do którego włączono 452 chorych wykazano wydłużenie przeżycia (ang. overall survival, OS) o 2 miesiące w porównaniu do standardowej terapii dakarbazyną (DTIC-Dome, Bayer HealthCare Pharmaceuticals) (13,5 miesiąca w grupie z erybuliną vs 11,5 miesiąca w grupie z dakarbazyną; [HR], 0,768; p = 0,0169). Miedzy obiema grupami nie wykazano jednak różnic w zakresie czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression-free survival, PFS).
Podczas sesji dotyczącej mięsaków tkanek miękkich przedstawiono również wyniki innego dużego badania klinicznego 3. fazy, w którym wykazano że trabektedyna (Yondelis, PharmaMar) wydłuża czas wolny od progresji choroby u chorych na LPS lub LMS, natomiast nie wydłuża czasu przeżycia całkowitego. Trabektedyna jest obecnie zarejestrowana do leczenia mięsaków w Europie, Kanadzie i innych krajach. Wyniki obu badań wykorzystane zostaną we wnioskach rejestracyjnych.
Ważną kwestią pozostaje jednak odpowiedź na pytanie, który z leków ma większe znaczenie w praktyce klinicznej.
Erybulina – korzyści dotyczące przeżycia całkowitego
Erybulina wykazała korzyści u chorych w 3. linii leczenia. Chorzy ci mają bardzo niekorzystne rokowanie. Dla takich chorych wydłużenie przeżycia o 2 miesiące jest istotną poprawą, pomimo działań niepożądanych jakie u chorych występują. Wyniki tego badania nieco przypominają wyniki wcześniejszego badania EMBRACE z zastosowaniem erybuliny w raku piersi, która wydłużała OS o 2 miesiące, natomiast nie wydłużała PFS. Być może efekt ten związany jest z mechanizmem działania leku i zmianą mikrośrodowiska guza. Erybulina cechuje się większą toksycznością niż dakarbazyna. Do najczęstszych działań niepożądanych należały: neutropenia (44% vs 24%), gorączka (28% vs 14%), obwodowa neuropatia czuciowa (20% vs 4%) oraz łysienie (35% vs 3%). Częstsze były również działania niepożądane w stopniu 3 (63% vs 53%) i 4 (26% vs 20%) jak również zgony (4% vs 1%).
Erybulina nie wykazuje większej skuteczności niż dakarbazyna w standardowych parametrach skuteczności leczenia jak na przykład odsetek odpowiedzi, wydaje się również że nie ma wpływu na kontrolę objawów choroby. Dodatkowo ery bulina jest znacznie droższa niż dakarbazyna..
Trabektedyna – korzyści dotyczące czasu wolnego od progresji choroby
Do badania klinicznego 3. fazy z trabektedyną włączono 518 chorych i wykazano istotna klinicznie różnicę w zakresie PFS (4,2 miesiąca vs 1,5 miesiąca odpowiednio dla grupy z trabektydyna i dakarbazyną, HR=0,55; p<0,0001). W badaniu tym nie wykazano różnicy w zakresie OS (12,4 miesiąca w grupie z trabektedyną vs 12,9 miesiąca w grupie z dakarbazyną).
Badacze podkreślają jednak, że trudno określić korzyści w zakresie OS, głównie dlatego iż chorzy po progresji otrzymują jeszcze wiele linii leczenia.
W ostatnich latach do leczenia mięsaków zarejestrowano pazopanib na podstawie badania, w którym wykazano wydłużenie PFS ale nie wykazano korzyści w zakresie OS.
Podczas sesji dotyczącej mięsaków tkanek miękkich przedstawiono również wyniki innego dużego badania klinicznego 3. fazy, w którym wykazano że trabektedyna (Yondelis, PharmaMar) wydłuża czas wolny od progresji choroby u chorych na LPS lub LMS, natomiast nie wydłuża czasu przeżycia całkowitego. Trabektedyna jest obecnie zarejestrowana do leczenia mięsaków w Europie, Kanadzie i innych krajach. Wyniki obu badań wykorzystane zostaną we wnioskach rejestracyjnych.
Ważną kwestią pozostaje jednak odpowiedź na pytanie, który z leków ma większe znaczenie w praktyce klinicznej.
Erybulina – korzyści dotyczące przeżycia całkowitego
Erybulina wykazała korzyści u chorych w 3. linii leczenia. Chorzy ci mają bardzo niekorzystne rokowanie. Dla takich chorych wydłużenie przeżycia o 2 miesiące jest istotną poprawą, pomimo działań niepożądanych jakie u chorych występują. Wyniki tego badania nieco przypominają wyniki wcześniejszego badania EMBRACE z zastosowaniem erybuliny w raku piersi, która wydłużała OS o 2 miesiące, natomiast nie wydłużała PFS. Być może efekt ten związany jest z mechanizmem działania leku i zmianą mikrośrodowiska guza. Erybulina cechuje się większą toksycznością niż dakarbazyna. Do najczęstszych działań niepożądanych należały: neutropenia (44% vs 24%), gorączka (28% vs 14%), obwodowa neuropatia czuciowa (20% vs 4%) oraz łysienie (35% vs 3%). Częstsze były również działania niepożądane w stopniu 3 (63% vs 53%) i 4 (26% vs 20%) jak również zgony (4% vs 1%).
Erybulina nie wykazuje większej skuteczności niż dakarbazyna w standardowych parametrach skuteczności leczenia jak na przykład odsetek odpowiedzi, wydaje się również że nie ma wpływu na kontrolę objawów choroby. Dodatkowo ery bulina jest znacznie droższa niż dakarbazyna..
Trabektedyna – korzyści dotyczące czasu wolnego od progresji choroby
Do badania klinicznego 3. fazy z trabektedyną włączono 518 chorych i wykazano istotna klinicznie różnicę w zakresie PFS (4,2 miesiąca vs 1,5 miesiąca odpowiednio dla grupy z trabektydyna i dakarbazyną, HR=0,55; p<0,0001). W badaniu tym nie wykazano różnicy w zakresie OS (12,4 miesiąca w grupie z trabektedyną vs 12,9 miesiąca w grupie z dakarbazyną).
Badacze podkreślają jednak, że trudno określić korzyści w zakresie OS, głównie dlatego iż chorzy po progresji otrzymują jeszcze wiele linii leczenia.
W ostatnich latach do leczenia mięsaków zarejestrowano pazopanib na podstawie badania, w którym wykazano wydłużenie PFS ale nie wykazano korzyści w zakresie OS.
