ASCO 2016: Gemcytabina z pazopanibem skuteczne w mięsakach tkanek miękkich

Leczenie skojarzone gemcytabiną z pazopanibem wydaje się być skuteczną opcją terapeutyczną dla chorych z mięsakami tkanek miękkich opornymi na antracykliny lub ifosfamid. Wyniki randomizowanego badania klinicznego 2. fazy zaprezentowano podczas tegorocznego kongresu ASCO w Chicago (abstrakt 11004).

W badaniu klinicznym PAPAGEMO osiągnięto pierwszorzędowy punkt końcowy, którym było wydłużenie czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) o 12 tygodni. Efekt wydłużenia PFS był najbardziej zauważalny u chorych z tłuszczakomięsakiem (liposarcoma) i w mniejszym zakresie u chorych z mięsakiem z mięśni gładkich (leyomyosarcoma). Jednak różnice te w analizie podgrup były graniczne lub nieistotne statystycznie, głównie z uwagi na niewielką liczebność grupy. W poprzednich badaniach wykazano, że pazopanib, inhibitor kinazy tyrozynowej VEGF, PDGF i c-kit istotnie wydłuża PFS w porównaniu do placebo u chorych na mięsaki tkanek miękkich. Ponieważ profil toksyczności pazopanibu różni się od profilu toksyczności leków cytostatycznych, ta kombinacja wydaje się być ciekawą opcją terapeutyczną. Gemcytabina wykazuje skuteczność i wiąże się z wydłużeniem PFS u chorych na mięsaki oporne na antracykliny/ifosfamid. Dlatego autorzy badania przeprowadzili randomizowane, wieloośrodkowe, otwarte, prospektywne badanie kliniczne 2. fazy PAPAGEMO celem oceny skuteczności pazopanibu w skojarzeniu z gemcytabiną lub bez u chorych na oporne mięsaki tkanek miękkich.
Do badania włączono 86 chorych i losowo przydzielono w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej pazopanib (800 mg/dobę doustnie) z gemcytabiną w dawce 1000 mg/m2 lub bez gemcytabiny. W 12 tygodniu wyniki w zakresie PFS były lepsze u chorych otrzymujących leczenie skojarzone (74% vs 55%, p=0,006), a mediana PFS wynosiła 5,6 miesiąca w porównaniu do 2 miesięcy (HR 0,58; 95% CI 0,36-0,92; p=0,02). Czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) nie różnił się pomiędzy grupami, prawdopodobnie z uwagi na schemat badania, który zakładał cross-over (chorzy w grupie kontrolnej otrzymywali po progresji choroby gemcytabinę). Działania niepożądane odnotowano częściej w grupie leczonej gemcytabina i pazopanibem. Ciężkie działania niepożądane związane z leczeniem odnotowano u 54% chorych w grupie leczenia skojarzonego i u 16,3% chorych w grupie kontrolnej. Odnotowano dwa zgony w grupie chorych leczonych pazopanibem i gemcytabiną i ani jednego zgonu w grupie kontrolnej.