Aflibercept – zawiedzione nadzieje w leczeniu raka prostaty.
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 21.07.2013
Źródło: Tannock I. et al. “Double-blind randomized trial of aflibercept versus placebo with docetaxel and prednisone for treatment of metastatic castration-resistant prostate cancer (mCRPC).” J Clin Oncol 31, 2013 (suppl; abstr 5002)
Podczas corocznego spotkania ASCO (American Society of Clinical Oncology) 2013 zaprezentowano wyniki badania III fazy VENICE oceniającego skuteczność afliberceptu skojarzonego ze standardową terapią u chorych na przerzutowego, opornego na kastrację raka gruczołu krokowego.
Aflibercept jest chimerycznym białkiem (powstałym z fuzji dwóch lub więcej genów) wiążącym VEGF (Vascular Epithelial Growth Factor, czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego) oraz PlGF (Placental Growth Factor, łożyskowy czynnik wzrostu). W Stanach Zjednoczonych i Europie został zarejestrowany w leczeniu przerzutowego raka jelita grubego i wysiękowego zwyrodnienia plamki żółtej. Producenci – Sanofi- Aventis i Regeneron Pharmaceuticals prowadzili badania próbując rozszerzyć wskazania do stosowania leku. Pierwsze rozczarowanie przyniosły opublikowane w 2011 roku wyniki badania III fazy oceniające skuteczność drugiej linii leczenia chorych na niedrobnokomórkowego raka płuc. W badaniu nie stwierdzono żeby dodanie afliberceptu do standardowej chemioterapii wpływało na wydłużenie mediany przeżycia całkowitego (OS, overall survival), a jedynie na wydłużenie mediany przeżycia wolnego od progresji (PFS, progression free survival), który był drugorzędowym punktem końcowym badania.
Podczas tegorocznej konferencji ASCO (American Society of Clinical Oncology) zaprezentowano wyniki kolejnego badania III fazy – tym razem dotyczącego porównania wpływu afliberceptu dodanego do standardowej chemioterapii z chemioterapią podawaną samodzielnie w pierwszej linii leczenia u chorych na przerzutowego, opornego na kastrację raka gruczołu krokowego. Standardowa chemioterapia obejmowała podania docetakselu (75 mg/m2 iv, co 3 tygodnie) i prednizonu (5 mg po, dwa razy dziennie). 1224 mężczyzn zostało zrandomizowanych w stosunku 1:1 do grup otrzymujących odpowiednio aflibercept (6mg/m2iv co 3 tygodnie) ze standardową chemioterapią i placebo z chemioterapią. By ocenić pierwszorzędowy punkt końcowy badania – OS, wymagane były 873 zgony, co pozwoliło uzyskać HR 0,8 i 90% moc badania.
Mediana OS wyniosła 22,1 miesiąca w ramieniu, w którym chorym podawano aflibercept oraz 21,2 miesiąca w ramieniu kontrolnym (p=0,38). Podobnie nie wykazano istotnej przewagi w przypadku drugorzędowych punktów końcowych – wskaźnika odpowiedzi związanych z poziomem PSA (prostate-specific antygen) (68,6% - aflibercept i 63,5% - placebo), mediany czasu do pierwszego zdarzenia związanego z układem kostnym (15,3 miesiąca oraz 15,0 miesiąca) i mediany PFS (6,9 miesiąca oraz 6,2 miesiąca). W ramieniu badanym stwierdzono więcej działań niepożądanych (dolegliwości ze strony układu pokarmowego, krwotoki, nadciśnienie, zmęczenie, zakażenia) stopnia 3 i 4 u chorych otrzymujących aflibercept – 5,6% niż w ramieniu, w którym pacjenci otrzymywali placebo – 3,3%. Podsumowując – aflibercept dodany do standardowej chemioterapii (docetaksel i prednizon) w leczeniu chorych na przerzutowego, opornego na kastracje raka gruczołu krokowego nie wpływa na wydłużenie mediany OS, zwiększając równocześnie toksyczność leczenia.
Podczas tegorocznej konferencji ASCO (American Society of Clinical Oncology) zaprezentowano wyniki kolejnego badania III fazy – tym razem dotyczącego porównania wpływu afliberceptu dodanego do standardowej chemioterapii z chemioterapią podawaną samodzielnie w pierwszej linii leczenia u chorych na przerzutowego, opornego na kastrację raka gruczołu krokowego. Standardowa chemioterapia obejmowała podania docetakselu (75 mg/m2 iv, co 3 tygodnie) i prednizonu (5 mg po, dwa razy dziennie). 1224 mężczyzn zostało zrandomizowanych w stosunku 1:1 do grup otrzymujących odpowiednio aflibercept (6mg/m2iv co 3 tygodnie) ze standardową chemioterapią i placebo z chemioterapią. By ocenić pierwszorzędowy punkt końcowy badania – OS, wymagane były 873 zgony, co pozwoliło uzyskać HR 0,8 i 90% moc badania.
Mediana OS wyniosła 22,1 miesiąca w ramieniu, w którym chorym podawano aflibercept oraz 21,2 miesiąca w ramieniu kontrolnym (p=0,38). Podobnie nie wykazano istotnej przewagi w przypadku drugorzędowych punktów końcowych – wskaźnika odpowiedzi związanych z poziomem PSA (prostate-specific antygen) (68,6% - aflibercept i 63,5% - placebo), mediany czasu do pierwszego zdarzenia związanego z układem kostnym (15,3 miesiąca oraz 15,0 miesiąca) i mediany PFS (6,9 miesiąca oraz 6,2 miesiąca). W ramieniu badanym stwierdzono więcej działań niepożądanych (dolegliwości ze strony układu pokarmowego, krwotoki, nadciśnienie, zmęczenie, zakażenia) stopnia 3 i 4 u chorych otrzymujących aflibercept – 5,6% niż w ramieniu, w którym pacjenci otrzymywali placebo – 3,3%. Podsumowując – aflibercept dodany do standardowej chemioterapii (docetaksel i prednizon) w leczeniu chorych na przerzutowego, opornego na kastracje raka gruczołu krokowego nie wpływa na wydłużenie mediany OS, zwiększając równocześnie toksyczność leczenia.
