Aksytynib w leczeniu zaawansowanego raka nerki
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 28.04.2013
Źródło: Robert J Motzer et al. Axitinib versus sorafenib as second-line treatment for advanced renal cell carcinoma: overall survival analysis and updated results from a randomised phase 3 trial. Lancet Oncology available online 16 April 2013.
W Lancet Oncology opublikowano uaktualnione wyniki badania III fazy (AXIS), w którym oceniano skuteczność leczenia aksytynibem w porównaniu do terapii sorafenibem u chorych na zaawansowanego raka nerkowokomórkowego po niepowodzeniu terapii pierwszej linii.
Aksytynib jest selektywnym inhibitorem VEGFR1, 2, 3 drugiej generacji, silniejszym o 50-450 razy niż inhibitory VEGFR pierwszej generacji.
Do badania III fazy (AXIS) zakwalifikowano 723 chorych na zaawansowanego raka nerkowokomórkowego, u których doszło do niepowodzenia terapii pierwszej linii przy użyciu sunitynibu (54%), bewacyzumabu z interferonem-alfa (8%), temsyrolimusu (3%) lub cytokin (35%). Chorych stratyfikowano na podstawie oceny stanu ogólnego wg skali ECOG oraz wcześniejszej terapii do ramienia badania, w którym otrzymywali aksytynib lub sorafenib (randomizacja 1:1). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena czasu przeżycia do progresji (PFS – progression free survival), natomiast drugorzędowym mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) chorych. U chorych leczonych aksytynibem zaobserwowano medianę PFS równą 8,3 miesięcy, natomiast u badanych otrzymujących sorafenib wynosiła 5,7 miesięcy (HR=0.65; p<0.0001). Mediana OS w grupie otrzymującej aksytynib wynosiła 20,1 miesięcy, natomiast 19,2 miesięcy u badanych leczonych sorafenibem (HR=0,96; p=0,37). Do najczęściej występujących działań niepożądanych ≥3 stopnia u chorych leczonych aksytynibem należało nadciśnienie tętnicze (17%), biegunka (11%) oraz zmęczenie (10%), natomiast u badanych otrzymujących sorafenib obserwowano zespół ręka-stopa (17%), nadciśnienie tętnicze (12%) oraz biegunkę (8%). W analizie post-hoc w grupie leczonej aksytynibem zaobserwowano dłuższą medianę OS u chorych prezentujących ciśnienie rozkurczowe >90 mmHg niż <90 mmHg (20,7 vs 12,9 miesięcy; p=0,011). U chorych leczonych sorafenibem również zanotowano dłuższą medianę OS u badanych ze stwierdzonym ciśnieniem rozkurczowym powyżej 90 mmHg – 20,2 vs 14,8 miesięcy (p=0,002).
Do badania III fazy (AXIS) zakwalifikowano 723 chorych na zaawansowanego raka nerkowokomórkowego, u których doszło do niepowodzenia terapii pierwszej linii przy użyciu sunitynibu (54%), bewacyzumabu z interferonem-alfa (8%), temsyrolimusu (3%) lub cytokin (35%). Chorych stratyfikowano na podstawie oceny stanu ogólnego wg skali ECOG oraz wcześniejszej terapii do ramienia badania, w którym otrzymywali aksytynib lub sorafenib (randomizacja 1:1). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena czasu przeżycia do progresji (PFS – progression free survival), natomiast drugorzędowym mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) chorych. U chorych leczonych aksytynibem zaobserwowano medianę PFS równą 8,3 miesięcy, natomiast u badanych otrzymujących sorafenib wynosiła 5,7 miesięcy (HR=0.65; p<0.0001). Mediana OS w grupie otrzymującej aksytynib wynosiła 20,1 miesięcy, natomiast 19,2 miesięcy u badanych leczonych sorafenibem (HR=0,96; p=0,37). Do najczęściej występujących działań niepożądanych ≥3 stopnia u chorych leczonych aksytynibem należało nadciśnienie tętnicze (17%), biegunka (11%) oraz zmęczenie (10%), natomiast u badanych otrzymujących sorafenib obserwowano zespół ręka-stopa (17%), nadciśnienie tętnicze (12%) oraz biegunkę (8%). W analizie post-hoc w grupie leczonej aksytynibem zaobserwowano dłuższą medianę OS u chorych prezentujących ciśnienie rozkurczowe >90 mmHg niż <90 mmHg (20,7 vs 12,9 miesięcy; p=0,011). U chorych leczonych sorafenibem również zanotowano dłuższą medianę OS u badanych ze stwierdzonym ciśnieniem rozkurczowym powyżej 90 mmHg – 20,2 vs 14,8 miesięcy (p=0,002).
