All.Can: koszty bezpośrednie w onkologii to 36 proc. kosztów ekonomicznych
Autor: Marta Koblańska
Data: 07.12.2017
Źródło: mat press/MK
Największy udział w łącznych kosztach nowotworów – 43 proc. – stanowią koszty związane z utraconą produktywnością, czyli utratą pracy zarobkowej pacjentów ze względu na ich stan (chorobę lub śmierć). Opieka nieformalna stanowi 14 proc. kosztów (koszty pracy opiekunów świadczących wsparcie dla pacjentów onkologicznych), a 7 proc. kosztów związane jest z utratą pracy nieodpłatnej (np. wolontariatu).
We współpracy z All.Can, Dolnośląskie Centrum Onkologii wraz ze Szkołą Główną Handlową i Uniwersytetem Ekonomicznym we Wrocławiu pracuje nad projektem dot. kosztów w leczeniu onkologicznym. Celem projektu było przeprowadzenie pierwszej w Polsce całościowej analizy kosztów leczenia chorób nowotworowych na przykładzie województwa dolnośląskiego. Analiza uwzględnia koszty pośrednie oraz bezpośrednie, a także koszty społeczne ponoszone przez pacjentów i ich bliskich. Wyniki projektu pozwalają na wskazanie obszarów, które dają możliwość racjonalnego zaplanowania wydatków na opiekę onkologiczną.
Wyniki uzyskane po pierwszym etapie projektu wskazują, iż finansowanie onkologii jest zbyt niskie, większość świadczeń onkologicznych jest niedoszacowana, co powoduje milionowe straty pełnoprofilowych szpitali onkologicznych; środki przeznaczone obecnie na świadczenia onkologiczne są rozproszone; brakuje centralnego nadzoru nad efektywnością wykorzystania obecnych środków.
- To wszystko z kolei powoduje wzrost kosztów pośrednich – podkreśla Paweł Zawadzki z DCO, koordynator projektu.
Według danych raportu OHE za 2015 rok, koszty bezpośrednie w onkologii – związane z podstawową opieką medyczną, opieką ambulatoryjną i stacjonarną, opieką doraźną, opieką długoterminową oraz kosztem leków – stanowią jedynie 36 proc. całościowych kosztów ekonomicznych.
Propozycja optymalizacji wydatków na onkologię opiera się na koncepcji stworzenia Polskiej Sieci Onkologicznej, czyli wprowadzenia systemu referencyjności oddziałów onkologicznych Ministerstwo Zdrowia podjęło w ostatnich latach wiele działań w celu poprawy efektywności opieki onkologicznej w Polsce. Jednakże, utworzenie Krajowej Sieci Onkologicznej może usprawnić organizację i skuteczność leczenia nowotworów oraz wyrównywać szanse pacjentów na optymalną opiekę – podkreślił dr Adam Maciejczyk.
Do kluczowych rozwiązań w ramach poprawy efektywności należy zaliczyć wprowadzenie mechanizmów promocji jakości w lecznictwie i opiece nad pacjentami. To wymaga określenia przez Ministerstwo Zdrowia wskaźników jakości, metodologii oceny oraz efektywnego mierzenia rezultatów leczenia. Za postulatem promowania jakości w opiece zdrowotnej kryje się także konieczność jej promocji poprzez wyższe finansowanie działań placówek, które świadczą usługi o najwyższej jakości.
Pomimo, iż wszystkim obywatelom Unii Europejskiej przysługuje prawo do optymalnego i niezwłocznego dostępu do stosownej opieki specjalistycznej opartej na badaniach i innowacji, praktyka pokazuje, że w Polsce dostęp pacjentów do innowacyjnych metod leczenia w porównaniu do pozostałych krajów Unii Europejskiej jest bardzo ograniczony. Rekomendacją na systemowe rozwiązanie problemu jest:
• skrócenie czasu od rejestracji do refundacji mogłoby być wykorzystanie przy ocenie technologii medycznych analizy klinicznej Europejskiej Agencji Leków (EMA), ograniczając tym samym ocenę krajową do analizy ekonomicznej oraz wpływu na budżet płatnika,
• wprowadzenie algorytmów oceny wartości dodanej nowych leków, które uwzględniałaby zarówno aspekty dotyczące skuteczności oraz bezpieczeństwa, jak i jakości dowodów naukowych oraz efektywności kosztowej, na wzór na narzędzia zaproponowanego przez ekspertów Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej oraz Polskiego Towarzystwa Onkologicznego,
• podniesienie udziału faktycznych wydatków na refundację leków do 17% budżetu świadczeń medycznych.
W większości krajów Unii Europejskiej opieka zdrowotna stanowi drugi lub trzeci co do wielkości obszar wydatków rządowych. W Polsce natomiast opieka zdrowotna jest czwartym co do wielkości obszarem wydatków rządowych – po opiece społecznej, edukacji i usługach administracji ogólnej. W dłuższej perspektywie osiągnięcie wskaźników efektywności będzie jednak wymagało zwiększenia nakładów oraz zapewnienia odpowiednich zasobów kadrowych. W Polsce wydatki publiczne na służbę zdrowia mieszczą się w przedziale 4,6–4,8 proc. krajowego PKB, podczas gdy średnia dla państw OECD sięga 6,7 proc. Zasadny jest więc postulat wzrostu wydatków na służbę zdrowia do 6,8 proc. PKB do 2021 r oraz urealnienia kosztów leczenia i dofinansowania procedur – podsumowuje Szymon Chrostowski, członek Grupy Sterującej All.Can, Polska Koalicja Pacjentów Onkologicznych.
All.Can to międzynarodowa inicjatywa, której celem jest identyfikowanie marnotrawienia środków finansowych w opiece onkologicznej oraz wypracowywanie rozwiązań mających na celu zwiększenie efektywności oraz stabilności opieki onkologicznej.
Wyniki uzyskane po pierwszym etapie projektu wskazują, iż finansowanie onkologii jest zbyt niskie, większość świadczeń onkologicznych jest niedoszacowana, co powoduje milionowe straty pełnoprofilowych szpitali onkologicznych; środki przeznaczone obecnie na świadczenia onkologiczne są rozproszone; brakuje centralnego nadzoru nad efektywnością wykorzystania obecnych środków.
- To wszystko z kolei powoduje wzrost kosztów pośrednich – podkreśla Paweł Zawadzki z DCO, koordynator projektu.
Według danych raportu OHE za 2015 rok, koszty bezpośrednie w onkologii – związane z podstawową opieką medyczną, opieką ambulatoryjną i stacjonarną, opieką doraźną, opieką długoterminową oraz kosztem leków – stanowią jedynie 36 proc. całościowych kosztów ekonomicznych.
Propozycja optymalizacji wydatków na onkologię opiera się na koncepcji stworzenia Polskiej Sieci Onkologicznej, czyli wprowadzenia systemu referencyjności oddziałów onkologicznych Ministerstwo Zdrowia podjęło w ostatnich latach wiele działań w celu poprawy efektywności opieki onkologicznej w Polsce. Jednakże, utworzenie Krajowej Sieci Onkologicznej może usprawnić organizację i skuteczność leczenia nowotworów oraz wyrównywać szanse pacjentów na optymalną opiekę – podkreślił dr Adam Maciejczyk.
Do kluczowych rozwiązań w ramach poprawy efektywności należy zaliczyć wprowadzenie mechanizmów promocji jakości w lecznictwie i opiece nad pacjentami. To wymaga określenia przez Ministerstwo Zdrowia wskaźników jakości, metodologii oceny oraz efektywnego mierzenia rezultatów leczenia. Za postulatem promowania jakości w opiece zdrowotnej kryje się także konieczność jej promocji poprzez wyższe finansowanie działań placówek, które świadczą usługi o najwyższej jakości.
Pomimo, iż wszystkim obywatelom Unii Europejskiej przysługuje prawo do optymalnego i niezwłocznego dostępu do stosownej opieki specjalistycznej opartej na badaniach i innowacji, praktyka pokazuje, że w Polsce dostęp pacjentów do innowacyjnych metod leczenia w porównaniu do pozostałych krajów Unii Europejskiej jest bardzo ograniczony. Rekomendacją na systemowe rozwiązanie problemu jest:
• skrócenie czasu od rejestracji do refundacji mogłoby być wykorzystanie przy ocenie technologii medycznych analizy klinicznej Europejskiej Agencji Leków (EMA), ograniczając tym samym ocenę krajową do analizy ekonomicznej oraz wpływu na budżet płatnika,
• wprowadzenie algorytmów oceny wartości dodanej nowych leków, które uwzględniałaby zarówno aspekty dotyczące skuteczności oraz bezpieczeństwa, jak i jakości dowodów naukowych oraz efektywności kosztowej, na wzór na narzędzia zaproponowanego przez ekspertów Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej oraz Polskiego Towarzystwa Onkologicznego,
• podniesienie udziału faktycznych wydatków na refundację leków do 17% budżetu świadczeń medycznych.
W większości krajów Unii Europejskiej opieka zdrowotna stanowi drugi lub trzeci co do wielkości obszar wydatków rządowych. W Polsce natomiast opieka zdrowotna jest czwartym co do wielkości obszarem wydatków rządowych – po opiece społecznej, edukacji i usługach administracji ogólnej. W dłuższej perspektywie osiągnięcie wskaźników efektywności będzie jednak wymagało zwiększenia nakładów oraz zapewnienia odpowiednich zasobów kadrowych. W Polsce wydatki publiczne na służbę zdrowia mieszczą się w przedziale 4,6–4,8 proc. krajowego PKB, podczas gdy średnia dla państw OECD sięga 6,7 proc. Zasadny jest więc postulat wzrostu wydatków na służbę zdrowia do 6,8 proc. PKB do 2021 r oraz urealnienia kosztów leczenia i dofinansowania procedur – podsumowuje Szymon Chrostowski, członek Grupy Sterującej All.Can, Polska Koalicja Pacjentów Onkologicznych.
All.Can to międzynarodowa inicjatywa, której celem jest identyfikowanie marnotrawienia środków finansowych w opiece onkologicznej oraz wypracowywanie rozwiązań mających na celu zwiększenie efektywności oraz stabilności opieki onkologicznej.
