Atezolizumab – immunoterapia nareszcie w raku piersi
Autor: Marta Koblańska
Data: 04.04.2019
Źródło: FDA/Katarzyna Stencel
Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA) zarejestrowała w trybie przyspieszonym atezolizumab w skojarzeniu z nab-paklitakselem do leczenia chorych na nieresekcyjnego, miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego PD-L1-dodatniego potrójnie ujemnego raka piersi (ang. triple negative breast cancer, TNBC)
Atezolizumab w raku piersi zarejestrowano na podstawie wyników badania klinicznego 3. fazy IMpassion130, w którym wykazano, że dodanie inhibitora PD-L1, atezolizumabu do nab-paklitakselu zmniejsza ryzyko progresji choroby lub zgonu o 40% w porównaniu do leczenia samym paklitakselem.
Badanie IMpassion 130 oceniało skuteczność i bezpieczeństwo skojarzenia atezolizumabu z nab-paklitakselem u chorych na przerzutowego, potrójnie ujemnego raka piersi, które nie były dotychczas leczone. Chore zrandomizowano w stosunku 1:1 do ramienia otrzymującego nab-paklitaksel w dawce 100 mg/m2 dożylnie w dniu 1. i 8. oraz 15. każdego 28-dniowego cyklu z atezolizumabem w dawce 840 mg dożylnie (n=451) w dniu 1. I 15. każdego 28-dniowego cyklu lub placebo (n=451). Chore były leczone do momentu stwierdzenia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności.
Pierwszorzędowymi punktami końcowymi tego badania był czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) w całej badanej populacji oraz w populacji z obecnością ekspresji PD-L1. Drugorzędowymi punktami końcowymi badania były odsetek odpowiedzi, czas trwania odpowiedzi i bezpieczeństwo leczenia
U chorych z obecnością ekspresji PD-L1 leczonych atezolizumabem wykazano klinicznie istotne wydłużenie mediany czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) (7,4 miesiąca versus 4,8 miesiąca, HR 0,60; 95% CI, 048-0,77; p < 0,0001). Odsetek chorych, u których nie stwierdzono progresji choroby po roku leczenia wynosił 29% (95% CI, 22%-36%) w ramieniu z leczeniem skojarzonym i 16% (95% CI, 11%-22%) w ramieniu z samą chemioterapią.
W populacji zgodnej z zaplanowanym leczeniem (ITT population) mediana PFS w ramieniu z atezolizumabem i nab-paklitakselem wyniosła 7,2 miesiąca (95% CI 5,6-7,5), natomiast w ramieniu z samym nab-paklitakselem 5,5 miesiąca (95% CI 5,3-5,6). Odsetek chorych bez progresji choroby po 12 miesiącach wynosił 24% w ramieniu leczenia skojarzonego oraz 18% w ramieniu z nab-paklitakselem.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 12,9 miesiąca analiza pośrednia wykazała klinicznie istotna poprawę w zakresie OS w ramieniu z atezolizumabem (25 miesięcy versus 15,5 miesiąca w ramieniu z samym nab-paklitakselem, HR, 0.62; 95% CI, 0.45-0.86). Odsetek chorych pozostających przy życiu po 2 latach wynosi 54% i 37% odpowiednio w ramieniu z chemio/immunoterapią i samą chemioterapią.
W obu ramionach badania działania niepożądane odnotowano z podobną częstotliwością. Do najczęstszych zdarzeń niepożądanych w stopniu 3. i 4. w obu ramionach badania należały nautropenia, neuropatia obwodowa, zmęczenie i niedokrwistość.
Badanie IMpassion 130 oceniało skuteczność i bezpieczeństwo skojarzenia atezolizumabu z nab-paklitakselem u chorych na przerzutowego, potrójnie ujemnego raka piersi, które nie były dotychczas leczone. Chore zrandomizowano w stosunku 1:1 do ramienia otrzymującego nab-paklitaksel w dawce 100 mg/m2 dożylnie w dniu 1. i 8. oraz 15. każdego 28-dniowego cyklu z atezolizumabem w dawce 840 mg dożylnie (n=451) w dniu 1. I 15. każdego 28-dniowego cyklu lub placebo (n=451). Chore były leczone do momentu stwierdzenia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności.
Pierwszorzędowymi punktami końcowymi tego badania był czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) w całej badanej populacji oraz w populacji z obecnością ekspresji PD-L1. Drugorzędowymi punktami końcowymi badania były odsetek odpowiedzi, czas trwania odpowiedzi i bezpieczeństwo leczenia
U chorych z obecnością ekspresji PD-L1 leczonych atezolizumabem wykazano klinicznie istotne wydłużenie mediany czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) (7,4 miesiąca versus 4,8 miesiąca, HR 0,60; 95% CI, 048-0,77; p < 0,0001). Odsetek chorych, u których nie stwierdzono progresji choroby po roku leczenia wynosił 29% (95% CI, 22%-36%) w ramieniu z leczeniem skojarzonym i 16% (95% CI, 11%-22%) w ramieniu z samą chemioterapią.
W populacji zgodnej z zaplanowanym leczeniem (ITT population) mediana PFS w ramieniu z atezolizumabem i nab-paklitakselem wyniosła 7,2 miesiąca (95% CI 5,6-7,5), natomiast w ramieniu z samym nab-paklitakselem 5,5 miesiąca (95% CI 5,3-5,6). Odsetek chorych bez progresji choroby po 12 miesiącach wynosił 24% w ramieniu leczenia skojarzonego oraz 18% w ramieniu z nab-paklitakselem.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 12,9 miesiąca analiza pośrednia wykazała klinicznie istotna poprawę w zakresie OS w ramieniu z atezolizumabem (25 miesięcy versus 15,5 miesiąca w ramieniu z samym nab-paklitakselem, HR, 0.62; 95% CI, 0.45-0.86). Odsetek chorych pozostających przy życiu po 2 latach wynosi 54% i 37% odpowiednio w ramieniu z chemio/immunoterapią i samą chemioterapią.
W obu ramionach badania działania niepożądane odnotowano z podobną częstotliwością. Do najczęstszych zdarzeń niepożądanych w stopniu 3. i 4. w obu ramionach badania należały nautropenia, neuropatia obwodowa, zmęczenie i niedokrwistość.
