123RF
Atezolizumab w leczeniu uzupełniającym chorych na raka płuca z ekspresją PD-L1
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 25.08.2023
Źródło: Katarzyna Stencel, Annals of Oncology: „Overall survival with adjuvant atezolizumab after chemotherapy in resected stage II-IIIA non-small-cell lung cancer (IMpower010): a randomised, multicentre, open-label, phase III trial”
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
| Tagi: | atezolizumab, rak płuca, NDRP, PD-L1, BSC, IMpower010 |
W otwartym, randomizowanym badaniu klinicznym III fazy porównano zastosowanie 16 cykli terapii atezolizumabem w dawce 1200 mg co 3 tygodnie z BSC. Nie zaobserwowano poprawy OS u pacjentów otrzymujących atezolizumab w porównaniu z BSC.
Warunkiem udziału w badaniu IMpower010 było wcześniejsze leczenie po 1–4 cyklach uzupełniającej chemioterapii opartej na pochodnych platyny u dorosłych pacjentów po całkowitej resekcji niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) w stadium IB (≥4 cm) – IIIA.
W analizie pośredniej pierwszorzędowego punktu końcowego, przeżycia wolnego od choroby (DFS) wykazano statystycznie istotną poprawę w grupie otrzymującej atezolizumab w porównaniu z BSC po chemioterapii opartej na pochodnych platyny zarówno u pacjentów z dodatnią ekspresją PD-L1, jak i we wszystkich populacjach pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA.
Główne drugorzędowe punkty końcowe obejmowały OS w populacji ITT w stadium zaawansowania IB–IIIA oraz bezpieczeństwo u randomizowanych, leczonych pacjentów.
Pierwszą zaplanowaną analizę pośrednią OS przeprowadzono po obserwacji z medianą wynoszącą 45,3 miesiąca 18 kwietnia 2022 r. po odnotowaniu 251 zgonów w populacji ITT (127 spośród 507 pacjentów [25%] w ramieniu z atezolizumabem i 124 spośród 498 pacjentów [24,9%] w ramieniu BSC). Mediana OS w populacji ITT nie była możliwa do oszacowania. Stratyfikowany współczynnik ryzyka (HR) wyniósł 0,995 (95% przedział ufności [CI] 0,78–1,28).
Przeprowadzono też analizy eksploracyjne OS w zależności od początkowego poziomu ekspresji PD-L1 (test SP263).
Stratyfikowane HR dla OS wyniosły 0,95 (95% CI 0,74–1,24) u pacjentów w stadium II–IIIA, 0,71 (95% CI 0,49–1,03) u pacjentów w stadium II–IIIA z PD-L1 TC ≥1% oraz 0,43 (95% CI 0,24–0,78) u pacjentów w stadium II–IIIA z PD-L1 TC ≥50%.
Wyniki dotyczące OS po wykluczeniu pacjentów ze mutacjami EGFR lub ALK z analizy subpopulacji z NDRP w stadium II–IIIA z PD-L1 TC ≥50% nie uległy zmianie. Nie zaobserwowano poprawy OS u pacjentów otrzymujących atezolizumab w porównaniu z BSC w populacjach ITT lub z NDRP w stadium II–IIIA, ani w populacji z NDRP w stadium II–IIIA z PD-L1 TC <1%. Ze względu na eksploracyjny charakter analiz podgrup i brak formalnych testów dane te należy interpretować z ostrożnością.
Nie obserwowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa. Częstość występowania zdarzeń niepożądanych związanych z atezolizumabem pozostała niezmieniona od czasu poprzedniej analizy; działania niepożądane stopnia 3/4 odnotowano u 10,7%, a stopnia 5 u 0,8% pacjentów.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
W analizie pośredniej pierwszorzędowego punktu końcowego, przeżycia wolnego od choroby (DFS) wykazano statystycznie istotną poprawę w grupie otrzymującej atezolizumab w porównaniu z BSC po chemioterapii opartej na pochodnych platyny zarówno u pacjentów z dodatnią ekspresją PD-L1, jak i we wszystkich populacjach pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA.
Główne drugorzędowe punkty końcowe obejmowały OS w populacji ITT w stadium zaawansowania IB–IIIA oraz bezpieczeństwo u randomizowanych, leczonych pacjentów.
Pierwszą zaplanowaną analizę pośrednią OS przeprowadzono po obserwacji z medianą wynoszącą 45,3 miesiąca 18 kwietnia 2022 r. po odnotowaniu 251 zgonów w populacji ITT (127 spośród 507 pacjentów [25%] w ramieniu z atezolizumabem i 124 spośród 498 pacjentów [24,9%] w ramieniu BSC). Mediana OS w populacji ITT nie była możliwa do oszacowania. Stratyfikowany współczynnik ryzyka (HR) wyniósł 0,995 (95% przedział ufności [CI] 0,78–1,28).
Przeprowadzono też analizy eksploracyjne OS w zależności od początkowego poziomu ekspresji PD-L1 (test SP263).
Stratyfikowane HR dla OS wyniosły 0,95 (95% CI 0,74–1,24) u pacjentów w stadium II–IIIA, 0,71 (95% CI 0,49–1,03) u pacjentów w stadium II–IIIA z PD-L1 TC ≥1% oraz 0,43 (95% CI 0,24–0,78) u pacjentów w stadium II–IIIA z PD-L1 TC ≥50%.
Wyniki dotyczące OS po wykluczeniu pacjentów ze mutacjami EGFR lub ALK z analizy subpopulacji z NDRP w stadium II–IIIA z PD-L1 TC ≥50% nie uległy zmianie. Nie zaobserwowano poprawy OS u pacjentów otrzymujących atezolizumab w porównaniu z BSC w populacjach ITT lub z NDRP w stadium II–IIIA, ani w populacji z NDRP w stadium II–IIIA z PD-L1 TC <1%. Ze względu na eksploracyjny charakter analiz podgrup i brak formalnych testów dane te należy interpretować z ostrożnością.
Nie obserwowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa. Częstość występowania zdarzeń niepożądanych związanych z atezolizumabem pozostała niezmieniona od czasu poprzedniej analizy; działania niepożądane stopnia 3/4 odnotowano u 10,7%, a stopnia 5 u 0,8% pacjentów.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
