Badanie moczu może zapobiec niepotrzebnym biopsjom prostaty
| Tagi: | prostata, rak prostaty, diagnostyka, biopsja, badanie, mocz |
W przypadku podejrzenia raka stercza lekarz kieruje pacjenta na biopsję, która jest powszechną metodą diagnostyczną, określającą także stopień zaawansowania choroby. Jest ona jednak obarczona wieloma powikłaniami. Naukowcy proponują inny sposób, który może zapobiec niepotrzebnym inwazyjnym biopsjom prostaty.
Naukowcy z sieci ośrodków onkologicznych National Comprehensive Cancer Network (NCCN) w USA opracowali test składający się z sześciu biomarkerów krwi i moczu, przeznaczony do wykrycia wszystkich stopni raka prostaty.
Badacze wskazują, że obecna praktyka diagnostyczna koncentruje się na wykrywaniu nowotworów o wysokim stopniu złośliwości. Postawiono hipotezę, że zwiększenie liczby biomarkerów poprzez włączenie cząsteczek specyficznie eksprymowanych w agresywnych nowotworach prostaty o wysokim stopniu złośliwości może poprawić dokładność testów. Na podstawie identyfikacji nowych genów, które ulegają nadekspresji w nowotworach o wysokim stopniu złośliwości, zastosowano technikę reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) ukierunkowaną na 54 markery kandydujące do opracowania optymalnego 18-genowego testu, który można zastosować przed obrazowaniem (za pomocą rezonansu magnetycznego) oraz biopsji.
W badaniu, gdzie mediana wieku wynosiła 63 lata, przeprowadzono ilościową analizę PCR (qPCR) 54 genów kandydujących na próbkach moczu, które zostały prospektywnie pobrane przed biopsją po cyfrowym badaniu odbytnicy. Wykluczono pacjentów z wcześniej zdiagnozowanym rakiem prostaty, nieprawidłowymi wynikami MRI oraz tych, którzy przeszli już biopsję prostaty.
Poziomy PSA (antygen gruczołu krokowego) u uczestników wahały się od 3 do 10 ng/ml. Ważne wyniki qPCR uzyskano od 761 uczestników (93,4 proc.). Następnie biopsja gruczołu krokowego wykazała raka o średnim stopniu złośliwości lub wyższym u 293 uczestników (38,5 proc.). W związku z tym opracowano badanie moczu o nazwie MyProstateScore 2.0 (MPSA), z dwoma preparatami: MPSA2 i MPSA2+, w zależności od tego, czy uwzględniono objętość prostaty. Ostateczny model rozwoju MPSA2 obejmował dane kliniczne i 17 najbardziej obecujących markerów, w tym dziewięć specyficznych dla tego typu nowotworu, które były związane z genem referencyjnym KLK3.
Jak tłumaczą badacze, istniejące biomarkery mają zmniejszoną selektywność w wykrywaniu guzów prostaty o wysokim stopniu złośliwości. Ta niższa wydajność doprowadziła do opracowania nowego badania moczu, w tym po raz pierwszy markerów specyficznie nadeksprymowanych w raku prostaty o wysokim stopniu złośliwości.
Nowy test MPS2 jest w 95 proc. czuły na raka prostaty o wysokim stopniu złośliwości i swoistość w zakresie od 35 proc. do 51 proc., w zależności od podgrup. Dla klinicystów powszechne stosowanie MPS2 może znacznie zmniejszyć liczbę niepotrzebnych biopsji przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego wskaźnika wykrywalności raka prostaty w średnim lub zaawansowanym stadium choroby.
Wśród pacjentów, którzy mieli ujemną pierwszą biopsję, MPS2 miałby czułość 94,4 proc. i swoistość 51 proc., co jest znacznie wyższe niż inne testy, takie jak gen antygenu raka prostaty 3, model trójgenowy i MPS. Ponadto u pacjentów z rakiem prostaty stopnia 1. markery moczu dla raka o wysokim stopniu złośliwości mogą wskazywać na istnienie bardziej agresywnego guza wymagającego zwiększonego monitorowania.
Naukowcy podkreślają jednak, że to badanie ma jednak ograniczenia. Zróżnicowanie etniczne ludności było ograniczone, po drugie, jako punkt odniesienia zastosowano biopsję systematyczną, która może zwiększyć ujemną wartość predykcyjną i zmniejszyć dodatnią wartość predykcyjną. Mogły wystąpić też błędy klasyfikacji.
Badacze podkreślają koniecznośc dalszych badań, aby potwierdzić te wstępne wyniki i długoterminowy wpływ stosowania MPS2.
