Bewacyzumab w leczeniu czerniaka
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 29.11.2011
Źródło: KB. Kim, JA. Sosman, JP. Fruehauf et al. BEAM: A Randomized Phase II Study Evaluating the Activity of Bevacizumab in Combination With Carboplatin Plus Paclitaxel in Patients With Previously Untreated Advanced Melanoma. JCO published online on November 28,
Grupa Stevena O'Daya opublikowała wyniki badania II fazy (BEAM), w którym oceniła efektywność leczenia bewacyzumabem w połączeniu z chemioterapią w porównaniu z samą chemioterapią u chorych na nieoperacyjnego czerniaka.
Bewacyzumab jest znanym przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko śródbłonkowemu czynnikowi wzrostu (VEGF – vascular endothelial growth factor). Wykazano jego skuteczność w leczeniu raku jelita grubego, płuc, nerki i piersi.
Do badania BEAM zakwalifikowano 214 chorych na zaawansowanego/przerzutowego czerniaka (73% - stopień M1c), którzy wcześniej nie byli leczeni systemowo z powodu uogólnionej choroby. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali bewacyzumab (B) w połączeniu z karboplatyną (C) i paklitakselem (P), w drugim samą chemioterapię (CP) – randomizacja 2:1. Odsetek obiektywnych odpowiedzi po zastosowanym leczeniu był wyższy w ramieniu leczonym schematem BCP – 25.5% vs 16.4%, jednak różnica ta nie była istotna statystycznie (P = 0.15). Po 13-miesięcznej obserwacji mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) chorych leczonych bewacyzumabem była istotnie dłuższa (12,3 vs 8,6 miesięcy; HR, 0.67; P = 0.03), jednak po kolejnych 4 miesiącach obserwacji nie zaobserwowano wyższości schematu BCP nad CP (HR, 0.79; P = 0.19). Toksyczność leczenia była podobna do obserwowanej w przypadku zastosowania bewacyzumabu w połączeniu z chemioterapią w leczeniu innych nowotworów.
Żeby ocenić czy dodanie bewacyzumabu do chemioterapii jest skuteczne u chorych na zaawansowanego czerniaka konieczne jest przeprowadzenie badania III fazy obejmującego większą grupę chorych.
Do badania BEAM zakwalifikowano 214 chorych na zaawansowanego/przerzutowego czerniaka (73% - stopień M1c), którzy wcześniej nie byli leczeni systemowo z powodu uogólnionej choroby. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali bewacyzumab (B) w połączeniu z karboplatyną (C) i paklitakselem (P), w drugim samą chemioterapię (CP) – randomizacja 2:1. Odsetek obiektywnych odpowiedzi po zastosowanym leczeniu był wyższy w ramieniu leczonym schematem BCP – 25.5% vs 16.4%, jednak różnica ta nie była istotna statystycznie (P = 0.15). Po 13-miesięcznej obserwacji mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) chorych leczonych bewacyzumabem była istotnie dłuższa (12,3 vs 8,6 miesięcy; HR, 0.67; P = 0.03), jednak po kolejnych 4 miesiącach obserwacji nie zaobserwowano wyższości schematu BCP nad CP (HR, 0.79; P = 0.19). Toksyczność leczenia była podobna do obserwowanej w przypadku zastosowania bewacyzumabu w połączeniu z chemioterapią w leczeniu innych nowotworów.
Żeby ocenić czy dodanie bewacyzumabu do chemioterapii jest skuteczne u chorych na zaawansowanego czerniaka konieczne jest przeprowadzenie badania III fazy obejmującego większą grupę chorych.
