Co odpowiada za oporność na inhibitory PARP?

Wykazano, że biomarker znany jako RAD51 odpowiada za oporność na inhibitory PARP u chorych na raka piersi z obecnością mutacji w genie BRCA. Marker może być w przyszłości wykorzystany w celu lepszego doboru chorych do leczenia inhibitorami polimerazy poli-ADP-rybozy.

W nowotworach piersi z mutacją w genie BRCA1 lub BRCA2 obserwujemy zaburzenia rekombinacji homologicznej (ang.homologous recombination repair, HRR), a zaburzona HRR zwiększa wrażliwość nowotworów na leczenie, między innymi inhibitorami PARP. Pierwotna oporność na inhibitory PARP u części nosicielek mutacji germinalnej w genie BRCA1/2 ogranicza znaczenie tej mutacji jako jedynego biomarkera odpowiedzi na leczenie. We wcześniejszych pracach wykazano, że indukcja jądrowego RAD51 po chemioterapii neoadjuwantowej może być miernikiem funkcjonalności HRR i może służyć jako czynnik predykcyjny odpowiedzi na leczenie. W pracy, której wyniki opublikowano w Annals of Oncology badacze oceniali związek pomiędzy RAD51 a opornością na inhibitory PARP u chorych na raka piersi z obecnością mutacji w genie BRCA. Wykazano, że jądrowe nagromadzenie RAD51 w próbkach pochodzących od chorych z pierwotną lub nabytą opornością na inhibitory PARP. U chorych, które były leczone olaparibem i wykazywały na to leczenie oporność stwierdzono wyższy odsetek komórek RAD51-pozytywnych niż u chorych wrażliwych na olaparib (odpowiednio 36% i 5%, p=0,0017). U chorych nieleczonych olaparibem wykazano podobny odsetek komórek RAD51-pozytywnych w nowotworach opornych, podczas gdy odsetek ten wynosił 2% w guzach wrażliwych (p=0,0025).
Badacze wykazali również, że oporność na inhibitory PARP może być odwrócona przy skojarzeniu inhibitorów PARP z inhibitorami ATM. W chwili obecnej toczy się badanie kliniczne 1. fazy oceniające skuteczność i bezpieczeństwo skojarzenia olaparibu z inhibitorem ATM, AZD0156 u chorych na nowotwory lite.