Czwarty dzień doniesień z Barcelony - ESMO 2019!
Autor: Maciej Chyziak
Data: 01.10.2019
Źródło: ESMO korespondencja własna
Badanie krwi pomaga diagnozować ALK + NDRP, międzybłoniak odpowiada na pembrolizumab,terapia celowana (olaparyb) spowalnia postęp zaawansowanego raka prostaty. Te i inne doniesienia z czwartego dnia kongresu ESMO!
LBA81_PR - Badanie przesiewowe pierwszego testu krwi II / III (BFAST) w nieleczonym wcześniej NSCLC: wstępne wyniki z grupy ALK +
Rosnąca liczba pacjentów z zaawansowanym rakiem płuc może wkrótce otrzymać badanie krwi, aby pomóc w podjęciu decyzji o najlepszym dla nich leczeniu, zamiast konieczności pobierania próbki guza do analizy. Nowe dane z badania BFAST przedstawione na kongresie ESMO 2019 wykazały, że test można z powodzeniem zastosować do identyfikacji złożonych mutacji DNA w komórkach pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NSCLC) odpowiednich dla najnowszych leków celowanych. Ta technika wykrywa małe fragmenty DNA guza, które są przetransportowywane z komórek rakowych do krwi.
- Jedną z największych ostatnich zmian w leczeniu NSCLC była nasza zdolność do identyfikacji docelowych mutacji genetycznych, które napędzają postęp choroby, ale głównym wyzwaniem jest uzyskanie odpowiedniej próbki guza do analizy. Wykazaliśmy, że płynną biopsję można zastosować do wykrycia złożonego rodzaju mutacji kierującej, zwanej ALK, u pacjentów z NSCLC. Te następnie zareagowały co najmniej równie dobrze na terapię celowaną, jak we wcześniejszych badaniach z zastosowaniem konwencjonalnych technik biopsji - wyjaśnił autor badania dr Shirish Gadgeel z University of Michigan.
Spośród 2219 badanych, wyniki na bazie krwi dało u 2188 pkt. Ogółem 119 pacjentów (5,4%) miało chorobę ALK +; 87 z nich podano alektynib. EML4 był partnerem fuzyjnym u 73 (84%) pacjentów, a mutacje TP53 wykryto u 38 (44%) pacjentów.
Mediana obciążenia mutacją opartymi na krwi wyniosła 2 (zakres, 0–21). Mediana czasu obserwacji: 12,6 miesięcy (zakres: 2,6–18,7). Potwierdzony ORR: 87,4% (95% CI 78,5–93,5) według INV i 92,0% (95% CI 84,1–96,7) według IRF.
12-miesięczny DoR potwierdzony przez INV wynosił 75,9% (95% CI 63,6–88,2). U 35 (40%) pacjentów z bezobjawową wyjściową chorobą OUN ORR według INV wynosił 91,4% (95% CI 76,9–98,2).
Mediana PFS: nie osiągnięta; 12-miesięczny PFS według INV wyniósł 78,4% (95% CI 69,1–87,7).
Dane dotyczące bezpieczeństwa były zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa alektynibu.
Wnioski: Wykrywanie na podstawie krwi fuzji ALK powoduje wysoki ORR i korzyści kliniczne u pacjentów otrzymujących alektynib. Dane te potwierdzają użyteczność kliniczną płynnej biopsji na bazie krwi jako dodatkową metodę informowania o podejmowaniu decyzji klinicznych w ALK + NSCLC.
LBA91_PR - Wieloośrodkowe randomizowane badanie III fazy porównujące pembrolizumab ze standardową chemioterapią w zaawansowanym wstępnie leczonym złośliwym międzybłoniaku opłucnej (MPM) - wyniki z Europejskiej Platformy Onkologii Klatki Piersiowej (ETOP 9-15) PROMISE-meso
W badaniu III fazy PROMISE-meso (NCT02991482) 144 pacjentów z zaawansowanym wstępnie leczonym międzybłoniakiem przydzielono losowo do pembrolizumabu (200 mg co trzy tygodnie) lub do wyboru standardowej chemioterapii przez uczestniczące centrum (gemcytabina / winorelbina). Pacjenci w grupie kontrolnej byli w stanie przejść do pembrolizumabu w miarę postępu choroby.
Wskaźnik obiektywnej odpowiedzi (ORR) wyniósł 22% u pacjentów leczonych pembrolizumabem w porównaniu do 6% z chemioterapią (p = 0,004). Mediana czasu przeżycia bez progresji choroby (PFS) wyniosła odpowiednio 2,5 miesiąca (95% CI 2,1-4,2) i 3,4 miesiąca (2,2-4,3) (p = 0,76). Mediana ogólnego przeżycia wyniosła 10,7 miesiąca dla pembrolizumabu i 11,7 miesiąca dla chemioterapii (p = 0,85). Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem stopnia ≥3 wystąpiły u 19% pacjentów w grupie pembrolizumabu i 24% w grupie chemioterapii, w tym jeden śmiertelny w każdej grupie.
LBA10_PR - ClarIDHy: globalne, randomizowane badanie fazy III z podwójnie ślepą próbą z zastosowaniem ivosidenibu (IVO) vs.
Cholangiocarcinoma jest podtypem raka dróg żółciowych o agresywnym zachowaniu i złym rokowaniu. CC jest rzadkim rakiem, dla którego istnieją ograniczone skuteczne terapie. Mutacje IDH1 występują nawet w około 15% CC, co powoduje wytwarzanie onkometabolitu, D-2-hydroksyglutaranu (2-HG), który promuje onkogenezę. IVO (AG-120) jest pierwszym w swojej klasie doustnym, małocząsteczkowym inhibitorem zmutowanego białka IDH1 (mIDH1).
Pacjenci z mIDH1 CC zostali zrandomizowani 2: 1 do IVO (500 mg raz na dobę) lub dopasowali PBO i stratyfikowani według liczby wcześniejszych terapii ogólnoustrojowych (1 lub 2). Kluczowa kwalifikowalność: nieresekcyjny lub przerzutowy mIDH1 CC na podstawie testów centralnych; ECOG PS 0–1; mierzalna choroba (RECIST v1.1). Przejście z PBO do IVO było dozwolone przy radiograficznym PD. Pierwszorzędowy punkt końcowy: przeżycie wolne od progresji (PFS) na podstawie przeglądu centralnego.
Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały bezpieczeństwo, ORR, PFS i całkowite przeżycie (OS; wg ITT).
Wyniki: Według stanu na 31 stycznia 2019 r., 185 pacjentów przydzielono losowo do IVO (n = 124) lub PBO (n = 61). Mediana wieku 62 lat, M / K 68/117, 91% śródwątrobowa CC, 92% choroba z przerzutami, 43% miało 2 wcześniejsze terapie.
Pierwszorzędowy punkt końcowy (PFS według centralnego przeglądu) został osiągnięty: HR = 0,37 (95% CI 0,25, 0,54; p <0,001); mediana PFS wyniosła 2,7 (IVO) vs. 1,4 (PBO) mo. Wskaźniki PFS po 6 i 12 miesiącach wyniosły 32,0% i 21,9% w grupie IVO; żadne punkty PBO były wolne od progresji przez ≥6 miesięcy przy odcięciu danych. ORR dla IVO wynosił 2,4% (3 PR), z 50,8% SD (n = 63) vs. 0% ORR w PBO i 27,9% SD (n = 17).
Według analizy ITT, mediana OS wyniosła 10,8 miesiąca dla IVO i 9,7 miesiąca dla PBO (HR = 0,69; jednostronny p = 0,06), przy 57% PBO przeniesionych do IVO. Mediana OS skorygowana o RPSFT wyniosła 6 miesięcy dla PBO (HR = 0,46; p = 0,0008). PFS według oceny lokalnej HR = 0,47 (p <0,001). Częste TEAE (> 15%) w ramieniu IVO: nudności (32,1%), biegunka (28,8%), zmęczenie (23,7%), kaszel (19,2%), ból brzucha (18,6%), wodobrzusze (18,6%), zmniejszenie apetytu (17,3%), niedokrwistość (16,0%), wymioty (16,0%). Zdarzenia niepożądane stopnia ≥3 zgłoszone w 46% IVO vs. 36% PBO. Nie było zgonów związanych z leczeniem.
Wnioski: IVO spowodowało znaczną poprawę PFS i korzystny trend OS w stosunku do PBO. To pierwsze zasadnicze badanie wykazujące kliniczne korzyści z celowania w mIDH1 u pacjentów z zaawansowanym CC mIDH1.
LBA12_PR - PROFOUND: Badanie fazy III olaparybu w porównaniu z enzalutamidem lub abirateronem w leczeniu raka gruczołu krokowego opornego na kastrację (mCRPC) z zmianami genu w ramach homologicznej rekombinacji naprawczej (HRR)
Zmiany utraty funkcji genów HRR są związane z odpowiedzią na hamowanie PARP. PROfound (NCT02987543) jest randomizowanym, otwartym badaniem fazy 3 oceniającym skuteczność i bezpieczeństwo olaparibu (ola) vs. enzalutamidu (enza) lub abirateronu (abi) u pacjentów z mCRPC ze zmianami w dowolnym z 15 predefiniowanych genów z bezpośrednia lub pośrednia rola w HRR, której choroba rozwinęła się po wcześniejszej terapii nowym czynnikiem hormonalnym (NHA).
Wyniki: Przebadano 4425 mężczyzn; 245 zrandomizowanych do kohorty A, 142 do kohorty B (65,6% miało wcześniejszy taksan). Skuteczność pokazano w tabeli. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi (AE) były niedokrwistość (46,1 v 15,4%), nudności (41,4 v 19,2%), zmniejszenie apetytu (30,1 v 17,7%) i zmęczenie (26,2 v 20,8%) dla ola w porównaniu z pcNHA; Przerwano odpowiednio 16,4 i 8,5% pacjentów z powodu AE.
Wnioski: U pacjentów ze zmianami mCRPC i HRR po wcześniejszym leczeniu NHA olaparib poprawił rPFS i ORR w porównaniu z pcNHA, z pozytywnym trendem dla OS pomimo krzyżowania. Bezpieczeństwo było zasadniczo zgodne ze znanym profilem Olaparibu. PROfound to pierwsze pozytywne badanie wybrane w fazie 3 biomarkerem oceniające ukierunkowane leczenie u pacjentów z mCRPC.
Barclona, 30.09
Rosnąca liczba pacjentów z zaawansowanym rakiem płuc może wkrótce otrzymać badanie krwi, aby pomóc w podjęciu decyzji o najlepszym dla nich leczeniu, zamiast konieczności pobierania próbki guza do analizy. Nowe dane z badania BFAST przedstawione na kongresie ESMO 2019 wykazały, że test można z powodzeniem zastosować do identyfikacji złożonych mutacji DNA w komórkach pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NSCLC) odpowiednich dla najnowszych leków celowanych. Ta technika wykrywa małe fragmenty DNA guza, które są przetransportowywane z komórek rakowych do krwi.
- Jedną z największych ostatnich zmian w leczeniu NSCLC była nasza zdolność do identyfikacji docelowych mutacji genetycznych, które napędzają postęp choroby, ale głównym wyzwaniem jest uzyskanie odpowiedniej próbki guza do analizy. Wykazaliśmy, że płynną biopsję można zastosować do wykrycia złożonego rodzaju mutacji kierującej, zwanej ALK, u pacjentów z NSCLC. Te następnie zareagowały co najmniej równie dobrze na terapię celowaną, jak we wcześniejszych badaniach z zastosowaniem konwencjonalnych technik biopsji - wyjaśnił autor badania dr Shirish Gadgeel z University of Michigan.
Spośród 2219 badanych, wyniki na bazie krwi dało u 2188 pkt. Ogółem 119 pacjentów (5,4%) miało chorobę ALK +; 87 z nich podano alektynib. EML4 był partnerem fuzyjnym u 73 (84%) pacjentów, a mutacje TP53 wykryto u 38 (44%) pacjentów.
Mediana obciążenia mutacją opartymi na krwi wyniosła 2 (zakres, 0–21). Mediana czasu obserwacji: 12,6 miesięcy (zakres: 2,6–18,7). Potwierdzony ORR: 87,4% (95% CI 78,5–93,5) według INV i 92,0% (95% CI 84,1–96,7) według IRF.
12-miesięczny DoR potwierdzony przez INV wynosił 75,9% (95% CI 63,6–88,2). U 35 (40%) pacjentów z bezobjawową wyjściową chorobą OUN ORR według INV wynosił 91,4% (95% CI 76,9–98,2).
Mediana PFS: nie osiągnięta; 12-miesięczny PFS według INV wyniósł 78,4% (95% CI 69,1–87,7).
Dane dotyczące bezpieczeństwa były zgodne ze znanym profilem bezpieczeństwa alektynibu.
Wnioski: Wykrywanie na podstawie krwi fuzji ALK powoduje wysoki ORR i korzyści kliniczne u pacjentów otrzymujących alektynib. Dane te potwierdzają użyteczność kliniczną płynnej biopsji na bazie krwi jako dodatkową metodę informowania o podejmowaniu decyzji klinicznych w ALK + NSCLC.
LBA91_PR - Wieloośrodkowe randomizowane badanie III fazy porównujące pembrolizumab ze standardową chemioterapią w zaawansowanym wstępnie leczonym złośliwym międzybłoniaku opłucnej (MPM) - wyniki z Europejskiej Platformy Onkologii Klatki Piersiowej (ETOP 9-15) PROMISE-meso
W badaniu III fazy PROMISE-meso (NCT02991482) 144 pacjentów z zaawansowanym wstępnie leczonym międzybłoniakiem przydzielono losowo do pembrolizumabu (200 mg co trzy tygodnie) lub do wyboru standardowej chemioterapii przez uczestniczące centrum (gemcytabina / winorelbina). Pacjenci w grupie kontrolnej byli w stanie przejść do pembrolizumabu w miarę postępu choroby.
Wskaźnik obiektywnej odpowiedzi (ORR) wyniósł 22% u pacjentów leczonych pembrolizumabem w porównaniu do 6% z chemioterapią (p = 0,004). Mediana czasu przeżycia bez progresji choroby (PFS) wyniosła odpowiednio 2,5 miesiąca (95% CI 2,1-4,2) i 3,4 miesiąca (2,2-4,3) (p = 0,76). Mediana ogólnego przeżycia wyniosła 10,7 miesiąca dla pembrolizumabu i 11,7 miesiąca dla chemioterapii (p = 0,85). Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem stopnia ≥3 wystąpiły u 19% pacjentów w grupie pembrolizumabu i 24% w grupie chemioterapii, w tym jeden śmiertelny w każdej grupie.
LBA10_PR - ClarIDHy: globalne, randomizowane badanie fazy III z podwójnie ślepą próbą z zastosowaniem ivosidenibu (IVO) vs.
Cholangiocarcinoma jest podtypem raka dróg żółciowych o agresywnym zachowaniu i złym rokowaniu. CC jest rzadkim rakiem, dla którego istnieją ograniczone skuteczne terapie. Mutacje IDH1 występują nawet w około 15% CC, co powoduje wytwarzanie onkometabolitu, D-2-hydroksyglutaranu (2-HG), który promuje onkogenezę. IVO (AG-120) jest pierwszym w swojej klasie doustnym, małocząsteczkowym inhibitorem zmutowanego białka IDH1 (mIDH1).
Pacjenci z mIDH1 CC zostali zrandomizowani 2: 1 do IVO (500 mg raz na dobę) lub dopasowali PBO i stratyfikowani według liczby wcześniejszych terapii ogólnoustrojowych (1 lub 2). Kluczowa kwalifikowalność: nieresekcyjny lub przerzutowy mIDH1 CC na podstawie testów centralnych; ECOG PS 0–1; mierzalna choroba (RECIST v1.1). Przejście z PBO do IVO było dozwolone przy radiograficznym PD. Pierwszorzędowy punkt końcowy: przeżycie wolne od progresji (PFS) na podstawie przeglądu centralnego.
Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały bezpieczeństwo, ORR, PFS i całkowite przeżycie (OS; wg ITT).
Wyniki: Według stanu na 31 stycznia 2019 r., 185 pacjentów przydzielono losowo do IVO (n = 124) lub PBO (n = 61). Mediana wieku 62 lat, M / K 68/117, 91% śródwątrobowa CC, 92% choroba z przerzutami, 43% miało 2 wcześniejsze terapie.
Pierwszorzędowy punkt końcowy (PFS według centralnego przeglądu) został osiągnięty: HR = 0,37 (95% CI 0,25, 0,54; p <0,001); mediana PFS wyniosła 2,7 (IVO) vs. 1,4 (PBO) mo. Wskaźniki PFS po 6 i 12 miesiącach wyniosły 32,0% i 21,9% w grupie IVO; żadne punkty PBO były wolne od progresji przez ≥6 miesięcy przy odcięciu danych. ORR dla IVO wynosił 2,4% (3 PR), z 50,8% SD (n = 63) vs. 0% ORR w PBO i 27,9% SD (n = 17).
Według analizy ITT, mediana OS wyniosła 10,8 miesiąca dla IVO i 9,7 miesiąca dla PBO (HR = 0,69; jednostronny p = 0,06), przy 57% PBO przeniesionych do IVO. Mediana OS skorygowana o RPSFT wyniosła 6 miesięcy dla PBO (HR = 0,46; p = 0,0008). PFS według oceny lokalnej HR = 0,47 (p <0,001). Częste TEAE (> 15%) w ramieniu IVO: nudności (32,1%), biegunka (28,8%), zmęczenie (23,7%), kaszel (19,2%), ból brzucha (18,6%), wodobrzusze (18,6%), zmniejszenie apetytu (17,3%), niedokrwistość (16,0%), wymioty (16,0%). Zdarzenia niepożądane stopnia ≥3 zgłoszone w 46% IVO vs. 36% PBO. Nie było zgonów związanych z leczeniem.
Wnioski: IVO spowodowało znaczną poprawę PFS i korzystny trend OS w stosunku do PBO. To pierwsze zasadnicze badanie wykazujące kliniczne korzyści z celowania w mIDH1 u pacjentów z zaawansowanym CC mIDH1.
LBA12_PR - PROFOUND: Badanie fazy III olaparybu w porównaniu z enzalutamidem lub abirateronem w leczeniu raka gruczołu krokowego opornego na kastrację (mCRPC) z zmianami genu w ramach homologicznej rekombinacji naprawczej (HRR)
Zmiany utraty funkcji genów HRR są związane z odpowiedzią na hamowanie PARP. PROfound (NCT02987543) jest randomizowanym, otwartym badaniem fazy 3 oceniającym skuteczność i bezpieczeństwo olaparibu (ola) vs. enzalutamidu (enza) lub abirateronu (abi) u pacjentów z mCRPC ze zmianami w dowolnym z 15 predefiniowanych genów z bezpośrednia lub pośrednia rola w HRR, której choroba rozwinęła się po wcześniejszej terapii nowym czynnikiem hormonalnym (NHA).
Wyniki: Przebadano 4425 mężczyzn; 245 zrandomizowanych do kohorty A, 142 do kohorty B (65,6% miało wcześniejszy taksan). Skuteczność pokazano w tabeli. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi (AE) były niedokrwistość (46,1 v 15,4%), nudności (41,4 v 19,2%), zmniejszenie apetytu (30,1 v 17,7%) i zmęczenie (26,2 v 20,8%) dla ola w porównaniu z pcNHA; Przerwano odpowiednio 16,4 i 8,5% pacjentów z powodu AE.
Wnioski: U pacjentów ze zmianami mCRPC i HRR po wcześniejszym leczeniu NHA olaparib poprawił rPFS i ORR w porównaniu z pcNHA, z pozytywnym trendem dla OS pomimo krzyżowania. Bezpieczeństwo było zasadniczo zgodne ze znanym profilem Olaparibu. PROfound to pierwsze pozytywne badanie wybrane w fazie 3 biomarkerem oceniające ukierunkowane leczenie u pacjentów z mCRPC.
Barclona, 30.09
