Czy status genu KRAS powinien mieć wpływ na wybór schematu chemioterapii u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca?

Profesor Nagla Karim oraz naukowcy z uniwersytetu w Cincinnati, USA wykazali, że status genu KRAS w niedrobnokomórkowym raku płuca ma wpływ na ekspresję genów zaangażowanych w proces syntezy i naprawy DNA. Ekspresja tych genów wiąże się z opornością bądź wrażliwością na określone schematy chemioterapii. Wyniki tego badania przedstawiono podczas Joint Conference on the Molecular Origins of Lung Cancer w San Diego (6-9.01.2014)

Tekst Badacze ocenili ekspresję genów zaangażowanych w proces syntezy i naprawy DNA, tj. syntazy tymidylanowej (TS), BRCA1, ERCC1 (Excision Repair Cross Complementing 1) i RAP80 oraz protoonkogenu SRC (Rous Sarkoma) w próbkach tkanki z niedrobnokomórkowego raka płuca i próbkach normalnej tkanki płucnej u 17 chorych z mutacją genu KRAS oraz 20 chorych bez mutacji (typ dziki). Wykazano znacząco zwiększoną ekspresję ERCC1, TS oraz SRC w guzach z mutacją KRAS w porównaniu do zdrowej tkanki płucnej oraz BRCA1, TS oraz SRC w guzach bez mutacji w porównaniu ze zdrową tkanka płucną. Zaobserwowano również, że ekspresja SRC u chorych z dzikim typem genu KRAS była mniejsza niż u chorych z mutacją w tym genie. Pozwoliło to naukowcom wysunąć wnioski, że chorzy z mutacją KRAS mający zwiększoną ekspresję ERCC1 będą wykazywali większą oporność na chemioterapię opartą na pochodnych platyny, podczas gdy zwiększona ekspresja BRCA1 u chorych bez mutacji (typ dziki) wskazuje na wrażliwość na taksany. Profil genowy chorych bez mutacji wskazuje również, że skojarzenie inhibitorów SRC z inhibitorami ST, takimi jak pemetreksed może poprawić wyniki leczenia. Dane pochodzące z tego badania wskazują, że określenie profilu genowego może być jednym z kryteriów wyboru schematu leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca.