Dawkowanie cytostatyków u otyłych chorych na nowotwór złośliwy
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 06.05.2012
Źródło: JJ Griggs, PB Mangu, H Anderson et al. Appropriate chemotherapy dosing for obese adult patients with cancer: American Society of Clinical Oncology practice guidelines. J Clin Oncol 2012; 30(99):1-10.
Kategorie:
Pierś
Przewód pokarmowy
Mięsaki tkanek miękkich, kości i GIST
Układ moczowo-płciowego
Gruczoły wydzielania wewnętrznego
Płuco i opłucna
Narządy głowy i szyi
Ginekologia onkologiczna
Czerniak
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności W Journal of Clinical Oncology opublikowano zalecenia American Society of Clinical Oncology (ASCO) dotyczące prawidłowego dawkowania cytostatyków u dorosłych otyłych chorych na nowotwór złośliwy. Panel ekspertów ustalił rekomendacje na podstawie badań klinicznych przeprowadzonych głównie u chorych na raka piersi, jajnika, okrężnicy oraz płuca. Zalecenia dotyczą jedynie dawkowania cytostatyków i nie obejmują leków ukierunkowanych molekularnie.
Rekomendacje dotyczące dawkowania cytostatyków u otyłych chorych na nowotwór złośliwy:
1. Zaleca się stosowanie pełnej dawki cytostatyku w oparciu o obliczenie dokonane na podstawie masy ciała chorego zarówno przy podaniu leku drogą parenteralną jak i doustną. Nie ma naukowych dowodów świadczących o zwiększonej toksyczności (wczesnej i późnej) u otyłych chorych przyjmujących pełną dawkę cytostatyku. Większość danych wskazuje na podobną lub mniej nasiloną mielosupresję u chorych otyłych niż u osób, których wartość wskaźnika BMI (body mass index) jest w zakresie normy.
2. Zalecenia dotyczą głównie chorych leczonych z intencją wyleczenia gdyż większość danych pochodzi z badań klinicznych przeprowadzonych u otyłych chorych we wczesnym etapie zaawansowania choroby. Ilość danych pochodzących z badań, w których oceniano skuteczność pełnych dawek cytostatyków u otyłych chorych w zaawansowanej chorobie nowotworowej jest ograniczona.
3. W przypadku wystąpienia toksyczność związanej ze stosowanie cytostatyków zasady redukcji dawki u chorych otyłych są takie same jak u osób, których wartość BMI jest w zakresie normy.
4. Panel ekspertów zaleca stosowanie określonej dawki niezależnej od masy ciała chorego tylko w przypadku wybranych cytostatyków tj. bleomycyna, karboplatyna czy winkrystyna (stosowana w schemacie CVP – cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon czy CHOP – cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon)
5. W celu obliczenia dawki cytsotatyku zaleca się stosowanie standardowych wzorów służących do obliczenia powierzchni ciała (BSA – body surface area) tj. wzór Mostellera, DuBois i Dubois, Haycocka, Gehana i Gorge’a czy Boyda.
1. Zaleca się stosowanie pełnej dawki cytostatyku w oparciu o obliczenie dokonane na podstawie masy ciała chorego zarówno przy podaniu leku drogą parenteralną jak i doustną. Nie ma naukowych dowodów świadczących o zwiększonej toksyczności (wczesnej i późnej) u otyłych chorych przyjmujących pełną dawkę cytostatyku. Większość danych wskazuje na podobną lub mniej nasiloną mielosupresję u chorych otyłych niż u osób, których wartość wskaźnika BMI (body mass index) jest w zakresie normy.
2. Zalecenia dotyczą głównie chorych leczonych z intencją wyleczenia gdyż większość danych pochodzi z badań klinicznych przeprowadzonych u otyłych chorych we wczesnym etapie zaawansowania choroby. Ilość danych pochodzących z badań, w których oceniano skuteczność pełnych dawek cytostatyków u otyłych chorych w zaawansowanej chorobie nowotworowej jest ograniczona.
3. W przypadku wystąpienia toksyczność związanej ze stosowanie cytostatyków zasady redukcji dawki u chorych otyłych są takie same jak u osób, których wartość BMI jest w zakresie normy.
4. Panel ekspertów zaleca stosowanie określonej dawki niezależnej od masy ciała chorego tylko w przypadku wybranych cytostatyków tj. bleomycyna, karboplatyna czy winkrystyna (stosowana w schemacie CVP – cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon czy CHOP – cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon)
5. W celu obliczenia dawki cytsotatyku zaleca się stosowanie standardowych wzorów służących do obliczenia powierzchni ciała (BSA – body surface area) tj. wzór Mostellera, DuBois i Dubois, Haycocka, Gehana i Gorge’a czy Boyda.
