Denosumab opóźnia wystąpienie powikłań kostnych u chorych na szpiczaka plazmocytowego

Jednym z poważniejszych powikłań występującym u chorych na szpiczaka plazmocytowego są złamania kostne oraz kompresja rdzenia kręgowego. W nowym badaniu klinicznym wykazano, że denosumab opóźnia czas do pierwszego i kolejnych zdarzeń kostnych, a jego skuteczność w tym zakresie jest nie mniejsza niż kwasu zoledronowego.

W randomizowanym, podwójnie zaślepionym, wieloośrodkowym badaniu klinicznym porównywano skuteczność i bezpieczeństwo denosumabu (Xgeva, Prolia), przeciwciała monoklonalnego będącego inhibitorem RANKL ze skutecznością i bezpieczeństwem kwasu zoledronowego w zapobieganiu powikłaniom kostnym u chorych na nowo rozpoznanego szpiczaka plazmocytowego. Do badania włączono łącznie 1718 chorych (po 859 do każdego z ramion), których losowo przydzielono do ramienia otrzymującego podskórnie denosumab w dawce 120 mg oraz dożylnie placebo co 4 tygodnie lub dożylnie kwas zoledronowy w dawce 4 mg (dawka zależna od klirensu kreatyniny) oraz podskórnie placebo co 4 tygodnie. Badanie 3. fazy porównujące denosumab i kwas zoledronowy spełniło pierwszorzędowy punkt końcowy. Nie wykazano mniejszej skuteczności denosumabu w opóźnieniu wystąpienia pierwszego zdarzenia kostnego (ang. skeletal-related events, SRE) u chorych na szpiczaka plazmocytowego (HR 0,98; 95% CI 0,85-1,14). Drugorzędowy punkt końcowy badania nie został spełniony, nie wykazano bowiem wyższości denosumabu nad kawasem zoledronowym w opóźnieniu wystąpienia pierwszego i kolejnych zdarzeń kostnych. W zakresie czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) HR dla denosumabu w porównaniu do kwasu zoledronowego wynosi 0,90 (95% CI 0,70-1,16). Najczęstsze zdarzenia niepożądane (występujące u > 25%) u chorych leczonych denosumabem obejmowały biegunkę i nudności. Często występowały również zmęczenie, duszność, osłabienie mięśni i hipofosfatemia.

U wielu chorych na szpiczaka plazmocytowego stwierdza się niewydolność nerek, co znacznie ogranicza opcje terapeutyczne. Unikalny mechanizm działania denosumabu pozawala na jego zastosowanie niezależnie od wydolności nerek.

Innymi powikłaniami szpiczaka plazmocytowego jest niedokrwistość oraz zaburzenia ze strony układu immunologicznego (zmniejszenie ilości białych krwinek) co przekłada się na trudności w zwalczaniu infekcji. Szpiczak plazmocytowy jest rzadko występującym nowotworem, szacuje się że w Stanach Zjednoczonych zachoruje na niego w tym roku 30330 osób, a 12650 chorych umrze z tego powodu.