Długotrwałe leczenie podtrzymujące rituksymabem w FL?
Autor: Aleksandra Lang
Data: 15.01.2016
Źródło: 28 grudnia 2015 Journal of Clinical Oncology/AL
W randomizowanym kontrolowanym badaniu klinicznym SAKK 35/03 wykazano, że długotrwała terapia podtrzymująca rituksymabem, po monolekowej terapii rituksymabem w chłoniaku grudkowym (ang. follicular lymphoma, FL) znacząco wydłuża czas do progresji choroby (ang. progression-free survival, PFS), ale nie wydłuża przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS).
Do badania klinicznego SAKK 35/03 włączono 270 chorych na chłoniaka grudkowego nieleczonych, chorych z nawrotem, ze stabilizacją choroby i opornych na chemioterapię i zastosowano cztery dawki rituksymabu w dawce 375 mg/m2 w odstępach tygodniowych.
Łącznie u 165 chorych stwierdzono przynajmniej częściową odpowiedź na leczenie i tych chorych losowo przydzielono do grupy otrzymującej leczenie podtrzymujące w postaci wlewów rituksymabu co dwa miesiące w programie krótkoterminowym (4 wlewy, 82 chorych) bądź długoterminowym (wlewy do pięciu lat, nieakceptowalnej toksyczności lub progresji choroby, 83 chorych).
W okresie obserwacji z medianą 6,4 roku, pierwszorzędowy punkt końcowy badania, mediana czasu wolnego od zdarzenia (ang. event-free survival) nie różniła się znacząco pomiędzy ramionami (3,4 roku vs 5,3 roku odpowiednio dla programu krótkoterminowego i długoterminowego; p=0,14).
Mediana PFS była istotnie dłuższa w ramieniu z długoterminowym programem leczenia podtrzymującego w porównaniu do ramienia z programem krótkoterminowym (odpowiednio 7,4 vs 3,5 roku, p=0,04), ale nie wykazano znaczącej korzyści w zakresie OS. Mediana OS wynosiła około 8 lat w obu ramionach badania.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 6,4 roku zmarło 13 chorych w ramieniu z programem krótkoterminowym i 10 chorych w ramieniu z programem długoterminowym. Badacze podkreślają, że aby ocenić wpływ długoterminowego programu leczenia podtrzymującego na przeżycie całkowite wymagany jest dłuższy okres obserwacji.
U chorych z długim programem leczenia podtrzymującego odnotowano więcej zdarzeń niepożądanych: przynajmniej jedno zdarzenie niepożądane stwierdzono u 76% chorych w programie długoterminowego leczenia podtrzymującego vs 50% w programie leczenia krótkoterminowego (p<0,001), zakażenie w stopniu 3. lub 4. stwierdzono odpowiednio u pięciu i jednego chorego, leczenie przerwano u odpowiednio trzech i żadnego chorego z uwagi na nieakceptowalną toksyczność.
Badacze podkreślają, że obiecującymi sposobami leczenia FL jest kojarzenie przeciwciał anty-CD20 z nowymi immunomodulatorami, takimi jak lenalidomid, ibrutynib – inhibitor kinazy tyrozynowej Brutona czy idelalyzib – inhibitor kinazy 3-delta fosfatydyloinozytolu. Skojarzenie to może pozowlic na ominięcie lub opóźnienie leczenia chemioterapeutycznego.
Badanie sponsorowane było przez Oncosuisse, Swiss State Secretriat for Education, Research and Innovation and F. Hoffmann-LaRoche która dostarczyła darmowy rituksymab do badania.
Łącznie u 165 chorych stwierdzono przynajmniej częściową odpowiedź na leczenie i tych chorych losowo przydzielono do grupy otrzymującej leczenie podtrzymujące w postaci wlewów rituksymabu co dwa miesiące w programie krótkoterminowym (4 wlewy, 82 chorych) bądź długoterminowym (wlewy do pięciu lat, nieakceptowalnej toksyczności lub progresji choroby, 83 chorych).
W okresie obserwacji z medianą 6,4 roku, pierwszorzędowy punkt końcowy badania, mediana czasu wolnego od zdarzenia (ang. event-free survival) nie różniła się znacząco pomiędzy ramionami (3,4 roku vs 5,3 roku odpowiednio dla programu krótkoterminowego i długoterminowego; p=0,14).
Mediana PFS była istotnie dłuższa w ramieniu z długoterminowym programem leczenia podtrzymującego w porównaniu do ramienia z programem krótkoterminowym (odpowiednio 7,4 vs 3,5 roku, p=0,04), ale nie wykazano znaczącej korzyści w zakresie OS. Mediana OS wynosiła około 8 lat w obu ramionach badania.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 6,4 roku zmarło 13 chorych w ramieniu z programem krótkoterminowym i 10 chorych w ramieniu z programem długoterminowym. Badacze podkreślają, że aby ocenić wpływ długoterminowego programu leczenia podtrzymującego na przeżycie całkowite wymagany jest dłuższy okres obserwacji.
U chorych z długim programem leczenia podtrzymującego odnotowano więcej zdarzeń niepożądanych: przynajmniej jedno zdarzenie niepożądane stwierdzono u 76% chorych w programie długoterminowego leczenia podtrzymującego vs 50% w programie leczenia krótkoterminowego (p<0,001), zakażenie w stopniu 3. lub 4. stwierdzono odpowiednio u pięciu i jednego chorego, leczenie przerwano u odpowiednio trzech i żadnego chorego z uwagi na nieakceptowalną toksyczność.
Badacze podkreślają, że obiecującymi sposobami leczenia FL jest kojarzenie przeciwciał anty-CD20 z nowymi immunomodulatorami, takimi jak lenalidomid, ibrutynib – inhibitor kinazy tyrozynowej Brutona czy idelalyzib – inhibitor kinazy 3-delta fosfatydyloinozytolu. Skojarzenie to może pozowlic na ominięcie lub opóźnienie leczenia chemioterapeutycznego.
Badanie sponsorowane było przez Oncosuisse, Swiss State Secretriat for Education, Research and Innovation and F. Hoffmann-LaRoche która dostarczyła darmowy rituksymab do badania.
