123RF
Dodanie atezolizumabu do kabozantynibu nie poprawia wyników chorych na raka nerkowokomórkowego
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 05.07.2023
Z CONTACT-03, pierwszego randomizowanego badania III fazy, oceniającego bezpieczeństwo i skuteczność ponownego leczenia inhibitorem PD-L1 wynika, że dodanie atezolizumabu do kabozantynibu nie poprawia wyników klinicznych i zwiększa toksyczność u pacjentów z rakiem nerkowokomórkowym i progresją choroby w trakcie lub po wcześniejszym leczeniu.
Wieloośrodkowe, randomizowane, otwarte badanie CONTACT-03 prowadzono w 135 ośrodkach w 15 krajach w Azji, Europie, Ameryce Północnej i Ameryce Południowej. Oceniano bezpieczeństwo i skuteczność atezolizumabu w skojarzeniu z kabozantynibem w porównaniu z samym kabozantynibem u pacjentów w wieku 18 lat lub starszych z zaawansowanym lub przerzutowym rakiem nerkowokomórkowym (RCC), u których doszło do progresji choroby w trakcie lub po wcześniejszym leczeniu inhibitorami immunologicznego punktów kontrolnych (ICI).
Od 28 lipca 2020 r. do 27 grudnia 2021 r. 522 pacjentów przydzielono losowo (1:1) do grupy otrzymującej atezolizumab (1200 mg dożylnie co 3 tygodnie) w skojarzeniu z kabozantynibem (60 mg doustnie raz dziennie) (n = 263) lub do grupy otrzymującej sam kabozantynib (n = 259 pacjentów). Czynniki stratyfikacyjne randomizacji obejmowały grupę ryzyka wg International Metastatic Renal Cell Carcinoma Database Consortium, linię wcześniejszej terapii ICI i histologię RCC.
Dwoma pierwszorzędowymi punktami końcowymi były przeżycie wolne od progresji choroby (PFS) oceniane niezależnie, centralnie, w sposób zaślepiony oraz OS.
W momencie odcięcia danych (3 stycznia 2023 r.) mediana okresu obserwacji wynosiła 15,2 miesiąca; 171 pacjentów (65%) otrzymujących atezolizumab-kabozantynib i 166 pacjentów (64%) otrzymujących kabozantynib miało progresję choroby według oceny centralnej lub zmarło.
Mediana PFS wyniosła 10,6 miesiąca (95% CI 9,8–12,3) w grupie otrzymującej atezolizumab z kabozantynibem i 10,8 miesiąca (10,0–12,5) w grupie otrzymującej sam kabozantynib (współczynnik ryzyka [HR] dla progresji choroby lub zgonu 1,03; 95% CI 0,83–1,28; p = 0,78). Zmarło 89 (34%) pacjentów w grupie otrzymującej atezolizumab z kabozantynibem i 87 (34%) w grupie otrzymującej sam kabozantynib. Mediana OS wyniosła 25,7 miesiąca (95% CI 21,5 – niemożliwa do oceny) w grupie otrzymującej atezolizumab z kabozantynibem, a w grupie otrzymującej sam kabozantynib była niemożliwa do oszacowania (21,1 – niemożliwa do oceny) (HR dla zgonu 0,94; 95% CI 0,70–1,27; p = 0,69).
Poważne zdarzenia niepożądane wystąpiły u 126 spośród 262 pacjentów (48%) leczonych atezolizumabem z kabozantynibem i u 84 spośród 256 pacjentów (33%) leczonych kabozantynibem; zdarzenia niepożądane prowadzące do zgonu wystąpiły u 17 pacjentów (6%) w grupie otrzymującej atezolizumab z kabozantynibem i 9 (4%) w grupie otrzymującej sam kabozantynib.
Od 28 lipca 2020 r. do 27 grudnia 2021 r. 522 pacjentów przydzielono losowo (1:1) do grupy otrzymującej atezolizumab (1200 mg dożylnie co 3 tygodnie) w skojarzeniu z kabozantynibem (60 mg doustnie raz dziennie) (n = 263) lub do grupy otrzymującej sam kabozantynib (n = 259 pacjentów). Czynniki stratyfikacyjne randomizacji obejmowały grupę ryzyka wg International Metastatic Renal Cell Carcinoma Database Consortium, linię wcześniejszej terapii ICI i histologię RCC.
Dwoma pierwszorzędowymi punktami końcowymi były przeżycie wolne od progresji choroby (PFS) oceniane niezależnie, centralnie, w sposób zaślepiony oraz OS.
W momencie odcięcia danych (3 stycznia 2023 r.) mediana okresu obserwacji wynosiła 15,2 miesiąca; 171 pacjentów (65%) otrzymujących atezolizumab-kabozantynib i 166 pacjentów (64%) otrzymujących kabozantynib miało progresję choroby według oceny centralnej lub zmarło.
Mediana PFS wyniosła 10,6 miesiąca (95% CI 9,8–12,3) w grupie otrzymującej atezolizumab z kabozantynibem i 10,8 miesiąca (10,0–12,5) w grupie otrzymującej sam kabozantynib (współczynnik ryzyka [HR] dla progresji choroby lub zgonu 1,03; 95% CI 0,83–1,28; p = 0,78). Zmarło 89 (34%) pacjentów w grupie otrzymującej atezolizumab z kabozantynibem i 87 (34%) w grupie otrzymującej sam kabozantynib. Mediana OS wyniosła 25,7 miesiąca (95% CI 21,5 – niemożliwa do oceny) w grupie otrzymującej atezolizumab z kabozantynibem, a w grupie otrzymującej sam kabozantynib była niemożliwa do oszacowania (21,1 – niemożliwa do oceny) (HR dla zgonu 0,94; 95% CI 0,70–1,27; p = 0,69).
Poważne zdarzenia niepożądane wystąpiły u 126 spośród 262 pacjentów (48%) leczonych atezolizumabem z kabozantynibem i u 84 spośród 256 pacjentów (33%) leczonych kabozantynibem; zdarzenia niepożądane prowadzące do zgonu wystąpiły u 17 pacjentów (6%) w grupie otrzymującej atezolizumab z kabozantynibem i 9 (4%) w grupie otrzymującej sam kabozantynib.
