FDA zarejestrowała durwalumab do leczenia raka pęcherza
Autor: Marta Koblańska
Data: 29.05.2017
Źródło: www.fda.gov/KS
FDA zarejestrowała w przyspieszonej procedurze durwalumab (Imfinzi), inhibitor PD-L1 do leczenia chorych na miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego raka urotelialnego, u których doszło do progresji choroby w trakcie lub po zakończeniu chemioterapii zwierającej pochodne platyny, lub w ciągu 12 miesięcy neoadjuwantowej lub adjuwantowej chemioterapii zwierającej pochodne platyny. Jednocześnie zarejestrowano tez zestaw do oznaczeń PD-L1, VENTANA PD-L1 (SP263) Assay.
Rejestrację oparto na wynikach jednoramiennego badania klinicznego fazy I/II (Study 1108), do którego włączono 182 chorych na miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego raka urotelialnego, u których doszło do progresji choroby po zakończeniu chemioterapii zwierającej pochodne platyny.
Obiektywny odsetek odpowiedzi (objective response rate, ORR) oceniany centralnie w sposób zaślepiony wyniósł 17,0% (95% CI, 11,9-23,3). W chwili odcięcia danych do analizy mediana czasu utrzymywania się odpowiedzi nie została osiągnięta (zakres, 0,9+ to 19,9+ miesiąca).
W grupie 95 chorych z wysoką ekspresją PD-L1 ORR wyniósł 26,3% (95% CI, 17,8-36,4), a u 73 chorych z niską ekspresją PD-L1 lub bez ekspresji ORR wyniósł 4,1% (95% CI, 0,9-11,5).
Mediana wieku chorych uczestniczących w Study 1108 wyniosła 67 lat (zakres 34-88), u 2/3 stwierdzano przerzuty w kościach, wątrobie lub płucach, u 41% początkowy klirens kreatyniny był poniżej 60 ml/min., a stan ogólny 66% chorych oceniono na 1 w skali ECOG.
Łącznie 35% chorych otrzymało wcześniej co najmniej 2 line leczenia systemowego, 70% i 35% chorych otrzymywało odpowiednio cisplatynę i karboplatynę. W całej populacji u 20% chorych doszło do progresji choroby po neoadjuwantowej lub adjuwantowej chemioterapii zwierającej pochodne platyny.
Durwalumab podawano w dawce 10 mg/kg IV co 2 tygodnie przez rok albo do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Wielkość guza oceniano po 6, 12 i 16 tygodniach, a następnie co 8 tygodni przez pierwszy rok i dalej co 12 tygodni.
Po okresie obserwacji z medianą 5,6 miesiąca łącznie 31 chorych uzyskało odpowiedź na leczenie, w tym 5 odpowiedź całkowitą (complete response, CR), a 26 odpowiedź częściową (partial response, PR). W grupie z wysoką ekspresją PD-L1 odpowiedź uzyskało 25 chorych (3 chorych CR i 22 chorych PR). Wśród chorych z niską ekspresją PD-L1 lub bez ekspresji 1 uzyskał CR, a 2 chorych PR. Odnotowano też 3 odpowiedzi (1 CR i 2 PR) u chorych, u których nie oznaczono ekspresji PD-L1.
Działania niepożądane (adverse event, AE) niezależnie od stopnia zaawansowania, odnotowane u ponad 15% chorych obejmowały zmęczenie (39%), bóle mięśni i kości (24%), zaparcia (21%), zmniejszenie apetytu (19%), nudności (16%), obrzęki obwodowe (15%) i zakażenie układu moczowego (15%). AE stopnia 3/4 wystapiły u 43% chorych, a najczęściej (≥3%) były to zmęczenie, zakażenie układu moczowego, bóle mięśni i kości, ból brzucha, odwodnienie i ogólne pogorszenie fizycznego stanu zdrowia.
Zakażenia i AE o podłożu immunologicznym obserwowane w trakcie leczenia durwalumabem obejmowały niezakaźne zapalenie płuc, zapalenie wątroby, zapalenie jelita grubego, choroby tarczycy, niewydolność nadnerczy i cukrzycę.
U 46 chorych odnotowano ciężkie AE, w tym ostrą niewydolność nerek (4,9%), zakażenie układu moczowego(4,4%), bóle mięśni i kości(4,4%), uszkodzenie wątroby (3,3%), ogólne pogorszenie fizycznego stanu zdrowia (3,3%), sepsę, ból brzucha i gorączkę/gorączkę związaną z choroba nowotworową (każde po 2,7%).
U 3,3% chorych przerwano leczenie z powodu AE, odnotowano też 8 zgonów, z powodu zatrzymania krążenia i oddechu, ogólnego pogorszenia fizycznego stanu zdrowia, sepsy, niedrożności jelit, niezakaźnego zapalenia płuc lub zapalenia wątroby o podłożu immunologicznym.
W lutym 2016 roku FDA przyznała durwalumabowi status terapii przełomowej w leczeniu chorych na nieoperacyjne lub przerzutowe raki urotelialne z ekspresją PD-L1, po progresji choroby w trakcie wcześniejszej chemioterapii opartej na pochodnych platyny.
Obiektywny odsetek odpowiedzi (objective response rate, ORR) oceniany centralnie w sposób zaślepiony wyniósł 17,0% (95% CI, 11,9-23,3). W chwili odcięcia danych do analizy mediana czasu utrzymywania się odpowiedzi nie została osiągnięta (zakres, 0,9+ to 19,9+ miesiąca).
W grupie 95 chorych z wysoką ekspresją PD-L1 ORR wyniósł 26,3% (95% CI, 17,8-36,4), a u 73 chorych z niską ekspresją PD-L1 lub bez ekspresji ORR wyniósł 4,1% (95% CI, 0,9-11,5).
Mediana wieku chorych uczestniczących w Study 1108 wyniosła 67 lat (zakres 34-88), u 2/3 stwierdzano przerzuty w kościach, wątrobie lub płucach, u 41% początkowy klirens kreatyniny był poniżej 60 ml/min., a stan ogólny 66% chorych oceniono na 1 w skali ECOG.
Łącznie 35% chorych otrzymało wcześniej co najmniej 2 line leczenia systemowego, 70% i 35% chorych otrzymywało odpowiednio cisplatynę i karboplatynę. W całej populacji u 20% chorych doszło do progresji choroby po neoadjuwantowej lub adjuwantowej chemioterapii zwierającej pochodne platyny.
Durwalumab podawano w dawce 10 mg/kg IV co 2 tygodnie przez rok albo do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Wielkość guza oceniano po 6, 12 i 16 tygodniach, a następnie co 8 tygodni przez pierwszy rok i dalej co 12 tygodni.
Po okresie obserwacji z medianą 5,6 miesiąca łącznie 31 chorych uzyskało odpowiedź na leczenie, w tym 5 odpowiedź całkowitą (complete response, CR), a 26 odpowiedź częściową (partial response, PR). W grupie z wysoką ekspresją PD-L1 odpowiedź uzyskało 25 chorych (3 chorych CR i 22 chorych PR). Wśród chorych z niską ekspresją PD-L1 lub bez ekspresji 1 uzyskał CR, a 2 chorych PR. Odnotowano też 3 odpowiedzi (1 CR i 2 PR) u chorych, u których nie oznaczono ekspresji PD-L1.
Działania niepożądane (adverse event, AE) niezależnie od stopnia zaawansowania, odnotowane u ponad 15% chorych obejmowały zmęczenie (39%), bóle mięśni i kości (24%), zaparcia (21%), zmniejszenie apetytu (19%), nudności (16%), obrzęki obwodowe (15%) i zakażenie układu moczowego (15%). AE stopnia 3/4 wystapiły u 43% chorych, a najczęściej (≥3%) były to zmęczenie, zakażenie układu moczowego, bóle mięśni i kości, ból brzucha, odwodnienie i ogólne pogorszenie fizycznego stanu zdrowia.
Zakażenia i AE o podłożu immunologicznym obserwowane w trakcie leczenia durwalumabem obejmowały niezakaźne zapalenie płuc, zapalenie wątroby, zapalenie jelita grubego, choroby tarczycy, niewydolność nadnerczy i cukrzycę.
U 46 chorych odnotowano ciężkie AE, w tym ostrą niewydolność nerek (4,9%), zakażenie układu moczowego(4,4%), bóle mięśni i kości(4,4%), uszkodzenie wątroby (3,3%), ogólne pogorszenie fizycznego stanu zdrowia (3,3%), sepsę, ból brzucha i gorączkę/gorączkę związaną z choroba nowotworową (każde po 2,7%).
U 3,3% chorych przerwano leczenie z powodu AE, odnotowano też 8 zgonów, z powodu zatrzymania krążenia i oddechu, ogólnego pogorszenia fizycznego stanu zdrowia, sepsy, niedrożności jelit, niezakaźnego zapalenia płuc lub zapalenia wątroby o podłożu immunologicznym.
W lutym 2016 roku FDA przyznała durwalumabowi status terapii przełomowej w leczeniu chorych na nieoperacyjne lub przerzutowe raki urotelialne z ekspresją PD-L1, po progresji choroby w trakcie wcześniejszej chemioterapii opartej na pochodnych platyny.
