123RF
FDA zatwierdziła iwosydenib w leczeniu raka dróg żółciowych
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 27.08.2021
Źródło: Medscape
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
| Tagi: | iwosydenib, rak dróg żółciowych |
Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła iwosydenib do leczenia dorosłych z wcześniej leczonym miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym rakiem dróg żółciowych z mutacją IDH1 (CCA), rzadkim, agresywnym rakiem dróg żółciowych.
Inhibitor dehydrogenazy izocytrynianowej-1 (IDH1) jest pierwszą terapią celowaną zatwierdzoną dla CCA z mutacją IDH1, diagnozowanej każdego roku u ok. 8000 osób w Stanach Zjednoczonych. Lek został wcześniej zatwierdzony jako monoterapia dla dorosłych z nawracającą lub oporną na leczenie ostrą białaczką szpikową (AML) z mutacją IDH1 oraz dorosłych z AML w wieku 75 lat i starszych lub z chorobami współistniejącymi, które wykluczają zastosowanie intensywnej chemioterapii indukcyjnej.
Przed zatwierdzeniem iwosydenibu nie było żadnych zatwierdzonych terapii celowanych dostępnych dla pacjentów z rakiem dróg żółciowych z mutacją IDH1 i ograniczoną możliwością chemioterapii w zaawansowanym stadium choroby. Nowe zatwierdzenie jest oparte na wynikach randomizowanego badania III fazy ClarIDHy, w którym 70,5 proc. pacjentów z grupy placebo przeszło na iwosydenib w momencie progresji, zgodnie z protokołem badania.
Pierwszorzędowym punktem końcowym skuteczności był czas przeżycia wolny od progresji (PFS). Badanie wykazało statystycznie istotną poprawę PFS u pacjentów przydzielonych losowo do leczenia iwosydenibem (HR 0,37; P <0,0001).
Mediana przeżycia całkowitego wyniosła 10,3 miesiąca w grupie otrzymującej iwosydenib w porównaniu z 7,5 miesiąca w grupie placebo, ale nie była istotna statystycznie.
Częstymi działaniami niepożądanymi było zmęczenie, nudności, ból brzucha, biegunka , kaszel, zmniejszony apetyt, wodobrzusze, wymioty, niedokrwistość i wysypka. U niektórych pacjentów wystąpił zespół różnicowania. Objawy zespołu różnicowania mogą obejmować gorączkę, duszność, niedotlenienie, nacieki w płucach, wysięk opłucnowy lub osierdziowy, szybki przyrost masy ciała lub obrzęki obwodowe, niedociśnienie oraz zaburzenia czynności wątroby, nerek lub wielonarządowe. W przypadku podejrzenia zespołu różnicowania zaleca się leczenie kortykosteroidami i monitorowanie hemodynamiczne do czasu ustąpienia objawów.
Zalecana dawka iwosydenibu w przypadku uprzednio leczonego raka dróg żółciowych z mutacją IDH1 wynosi 500 mg doustnie raz na dobę z jedzeniem lub bez jedzenia, aż do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności.
Przed zatwierdzeniem iwosydenibu nie było żadnych zatwierdzonych terapii celowanych dostępnych dla pacjentów z rakiem dróg żółciowych z mutacją IDH1 i ograniczoną możliwością chemioterapii w zaawansowanym stadium choroby. Nowe zatwierdzenie jest oparte na wynikach randomizowanego badania III fazy ClarIDHy, w którym 70,5 proc. pacjentów z grupy placebo przeszło na iwosydenib w momencie progresji, zgodnie z protokołem badania.
Pierwszorzędowym punktem końcowym skuteczności był czas przeżycia wolny od progresji (PFS). Badanie wykazało statystycznie istotną poprawę PFS u pacjentów przydzielonych losowo do leczenia iwosydenibem (HR 0,37; P <0,0001).
Mediana przeżycia całkowitego wyniosła 10,3 miesiąca w grupie otrzymującej iwosydenib w porównaniu z 7,5 miesiąca w grupie placebo, ale nie była istotna statystycznie.
Częstymi działaniami niepożądanymi było zmęczenie, nudności, ból brzucha, biegunka , kaszel, zmniejszony apetyt, wodobrzusze, wymioty, niedokrwistość i wysypka. U niektórych pacjentów wystąpił zespół różnicowania. Objawy zespołu różnicowania mogą obejmować gorączkę, duszność, niedotlenienie, nacieki w płucach, wysięk opłucnowy lub osierdziowy, szybki przyrost masy ciała lub obrzęki obwodowe, niedociśnienie oraz zaburzenia czynności wątroby, nerek lub wielonarządowe. W przypadku podejrzenia zespołu różnicowania zaleca się leczenie kortykosteroidami i monitorowanie hemodynamiczne do czasu ustąpienia objawów.
Zalecana dawka iwosydenibu w przypadku uprzednio leczonego raka dróg żółciowych z mutacją IDH1 wynosi 500 mg doustnie raz na dobę z jedzeniem lub bez jedzenia, aż do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności.
