Gemtuzumab ozogamycyny w małej dawce przynosi korzyści starszym chorym na ostrą białaczkę mieloblastyczną

Wyniki badania 3. fazy EORTC-CIMEMA AML-19 pokazują, że starsi chorzy na ostrą białaczkę mieloblastyczną (acute myeloid leukemia, AML), którzy nie kwalifikują się do intensywnej chemioterapii, odnoszą korzyść w zakresie przeżycia całkowitego z leczenia gemtuzumabem ozogamycyny w małej dawce w porównaniu z najlepszą leczeniem wspomagającym (best supportive care, BSC).

W opinii badaczy uzyskane wyniki sugerują, że monoterapia gemtuzumabem ozogamycyny może stanowić nową opcję terapeutyczną dla tej grupy chorych, a wycofanie leku z rynku w 2010 (z powodu braku skuteczności i zwiększonej toksyczności w badaniu klinicznym 3. fazy) było być może przedwczesne. Chemioterapia u starszych chorych na AML uzyskuje jedynie marginalną skuteczność, a szansa na wyleczenie jest niewielka. W związku z tym chorzy ci najczęściej otrzymują BSC z hydroksymocznikiem. W 2000 roku amerykańska Agencja Żywności i Leków (Food and Drug Administration, FDA) zarejestrowała gemtuzumab ozogamycyny do leczenia nawrotu AML u starszych chorych, którzy nie kwalifikują się do intensywnej chemioterapii, jednak wyniki badania rozczarowały.
W przedstawionym badaniu, prowadzonym pomiędzy 2004 a 2013 rokiem chorych przydzielano losowo do grupy otrzymującej 1 cykl indukcyjny gemtuzumabu ozogamycyny (6 mg/m2 w dniu 1 i 3 mg/m2 w dniu 8; n=118) lub do BSC z użyciem hydroksymocznika (n=119). Wszyscy chorzy, u których nie doszło do progresji choroby po indukcji gemtuzumabem ozogamycyny otrzymywali do 8 comiesięcznych wlewów w dawce 2 mg/m2. Mediana wieku chorych wyniosła 77 lat. Do dnia odcięcia danych w 2014 roku zmarło łącznie 95,8% chorych w grupie otrzymującej gemtuzumab ozogamycyny i 96,6% chorych przydzielonych do grupy z BSC. Mediana przeżycia całkowitego (overall survival, OS) u chorych leczonych gemtuzumabem ozogamycyny wyniosła 4,9 miesiąca w porównaniu z 3,6 miesiąca w grupie BSC (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR], 0,69; 95% CI, 0,53–0,90; p=0,005). Po roku nadal żyło 24,3% chorych przydzielonych do grupy leczonej gemtuzumabem ozogamycyny w porównaniu z 9,7% chorych w grupie z BSC. Badacze zwrócili uwagę, że w analizie podgrup nie wykazano żadnych zależności pomiędzy początkową charakterystyką chorych a wpływ leczenia na OS z wyjątkiem ekspresji CD33, płci i profilu cytogenetycznego. W przeciwieństwie do mężczyzn, u kobiet w grupie leczonej gemtuzumabem ozogamycyny uzyskały statystycznie istotną poprawę HR w odniesieniu do OS (HR, 0,53; 95% CI, 0,35–0,79). Odnotowano też, że u chorych z odsetkiem komórek blastycznych CD33-dodatnich przekraczającym 80% leczenie gemtuzumabem ozogamycyny statystycznie istotnie poprawia OS w porównaniu z BSC (HR, 0,49; 95% CI, 0,32–0,76). Obserwowana korzyść w zakresie OS była mniej wyrażona u chorych z mniejszym odsetkiem komórek blastycznych wykazujących ekspresję CD33. Całkowity odsetek kompletnych odpowiedzi (complete remission, CR) w grupie chorych leczonych w tym badaniu gemtuzumabem ozogamycyny wyniósł 27% (CR, 15.3%; CR z niecałkowitym zmniejszeniem liczby leukocytów we krwi obwodowej [CR with incomplete recovery of peripheral blood counts, iCR], 11.7%), a 29,7% chorych osiągnęło częściową remisję choroby (partial remission, PR) (5,4%) lub stabilizację choroby utrzymującą się ponad 30 dni (24,3%), co w sumie daje całkowity odsetek chorych uzyskujących korzyści kliniczne wynoszący 56,7%. Zachęcające wyniki dotyczące aktywności klinicznej przekładają się na medianę OS i przeżycia wolnego od choroby (disease-free survival, DFS) wynoszące odpowiednio 8,2 i 5,3 miesiąca u chorych z CR oraz medianę OS 5,8 miesiąca u chorych z bardziej ograniczona odpowiedzią.