IMPRESS: czy stosować gefitynib w przypadku nabytej oporności na ten lek?
Autor: Marzena Jaskot
Data: 17.10.2014
Źródło: Abstract LBA2_PR - Gefitinib/chemotherapy vs chemotherapy in epidermal growth factor receptor (EGFR) mutation-positive non-small-cell lung cancer (NSCLC) after progression on first-line gefitinib: the Phase III, randomised IMPRESS study
Podczas kongresu ESMO 2014 przedstawiono wyniki badania IMPRESS, pierwszego i jedynego randomizowanego badania klinicznego 3. fazy oceniającego efekty kontynuacji leczenia gefitynibem w skojarzeniu z cisplatyną i pemetreksedem chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z nabytą opornością na gefitynib.
U większości chorych leczonych inhibitorami kinazy tyrozynowej EGFR dochodzi ostatecznie do wytworzenia oporności na to leczenie. Optymalne postępowanie w tej sytuacji polega na przerwaniu leczenia inhibitorem kinazy i rozpoczęciu chemioterapii opartej na pochodnych platyny lub też kontynuacji podawania inhibitora kinazy w skojarzeniu z dubletami platyny. Badanie IMPRESS (w 71 ośrodkach w Europie i Azji) oceniało skuteczność i bezpieczeństwo skojarzenia gefitynibu z cisplatyną i pemetreksedem z samą chemioterapią cis/pem u chorych, u których doszło do oporności na gefitynib po terapii 1. linii.
Do badania włączano chorych na podstawie standardowych kryteriów po progresji w trakcie leczenia 1. linii z użyciem gefitynibu. Kryteria wykluczenia obejmowały między innymi wcześniejszą chemioterapię lub leczenie systemowe inne niż gefitynib, paliatywną radioterapię kości w okresie krótszym niż 2 tygodnie od rozpoczęcia leczenia, chorobę śródmiąższową płuc w wywiadzie.
Cechy kliniczne i demograficzne chorych w obu grupach były porównywalne. Nie wykazano statystycznie istotnych różnic w zakresie czasu wolnego d progresji choroby (ang. progression free survival, PFS), (mediana 5,4 miesiąca w obu ramionach; HR 0,86, p=0,273). Dane dotyczące przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) były jeszcze niedojrzałe (33% chorych zmarło, wskazując na nieco lepszy OS w grupie placebo niż w grupie gefitynibu (HR 1,62, p=0,029). W analizie PFS i OS jako jedną ze współzmiennych uwzględniono początkową obecność przerzutów w OUN, nie wykazując różnic w zakresie PFS. Nie wykazano różnic pomiędzy grupami terapeutycznymi w odniesieniu do wskaźnika odpowiedzi obiektywnych (ang. objective response rate, ORR) czy wskaźnika kontroli choroby (ang. desease controle rate, DCR). Profil bezpieczeństwa gefitynibu i chemioterpii był zgodny z oczekiwaniami.
WNIOSKI: Według głównego badacza, doktora Moka kontynuacja gefitynibu w skojarzeniu z chemioterapią po progresji choroby nie przynosi korzyści chorym z nabytą opornością na ten inhibitor kinazy tyrozynowej. W dyskusji podkreślono, że standardem leczenia u chorych z opornością pozostaje chemioterapia.
Do badania włączano chorych na podstawie standardowych kryteriów po progresji w trakcie leczenia 1. linii z użyciem gefitynibu. Kryteria wykluczenia obejmowały między innymi wcześniejszą chemioterapię lub leczenie systemowe inne niż gefitynib, paliatywną radioterapię kości w okresie krótszym niż 2 tygodnie od rozpoczęcia leczenia, chorobę śródmiąższową płuc w wywiadzie.
Cechy kliniczne i demograficzne chorych w obu grupach były porównywalne. Nie wykazano statystycznie istotnych różnic w zakresie czasu wolnego d progresji choroby (ang. progression free survival, PFS), (mediana 5,4 miesiąca w obu ramionach; HR 0,86, p=0,273). Dane dotyczące przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) były jeszcze niedojrzałe (33% chorych zmarło, wskazując na nieco lepszy OS w grupie placebo niż w grupie gefitynibu (HR 1,62, p=0,029). W analizie PFS i OS jako jedną ze współzmiennych uwzględniono początkową obecność przerzutów w OUN, nie wykazując różnic w zakresie PFS. Nie wykazano różnic pomiędzy grupami terapeutycznymi w odniesieniu do wskaźnika odpowiedzi obiektywnych (ang. objective response rate, ORR) czy wskaźnika kontroli choroby (ang. desease controle rate, DCR). Profil bezpieczeństwa gefitynibu i chemioterpii był zgodny z oczekiwaniami.
WNIOSKI: Według głównego badacza, doktora Moka kontynuacja gefitynibu w skojarzeniu z chemioterapią po progresji choroby nie przynosi korzyści chorym z nabytą opornością na ten inhibitor kinazy tyrozynowej. W dyskusji podkreślono, że standardem leczenia u chorych z opornością pozostaje chemioterapia.
