Inhibitory immunologicznych punktów kontrolnych i ich wpływ na jakość i długość przeżycia pacjentów
Autor: Anna Soboń
Data: 23.07.2020
Źródło: Esmo.org/PubMed
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
Grupa amerykańskich badaczy pod kierownictwem Jamesa Randalla Patrinely'ego Jr. z Vanderbilt University School of Medicine w Nashville, TN, przedstawiła w European Journal of Cancer, wyniki badań wśród pacjentów z czerniakiem, rakiem nerkowokomórkowym (RCC) i niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP), którzy przeżyli dłużej niż dwa lata po leczeniu inhibitorami PD-1 i PD-L1.
Badacze przedstawili zachęcające, długotrwałe wyniki odpowiedzi na leczenie oraz korzystny wpływ w zakresie jakości życia związanej ze zdrowiem (HRQoL). Przewlekłe zdarzenia niepożądane występowały częściej niż wcześniej sądzono, chociaż nie zaobserwowano wyraźnych przewlekłych niekorzystnych skutków kardiometabolicznych.
Zespół naukowców doniósł, że inhibitory PD-1 i PD-L1 wywołują trwałe odpowiedzi w wielu nowotworach, jednak długoterminowe skutki tych inhibitorów immunologicznych punktów kontrolnych nie są dobrze określone. To skłoniło ich do zidentyfikowania toksyczności, wyników zdrowotnych i HRQoL wśród osób, które przeżyły długoterminowo po leczeniu inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1.
Autorzy ocenili charakterystykę pacjenta i guza, zdarzenia niepożądane pochodzenia immunologicznego, parametry kardiometaboliczne (glukozę, ciśnienie krwi, wskaźnik masy ciała [BMI]), skład ciała (za pomocą automatycznego analizatora składu ciała, tomografii komputerowej i oprogramowania Slice-o-matic) oraz Wyniki HRQoL od 217 pacjentów z czerniakiem, RCC i NDRP w latach 2009-2017 z przeżywalnością dłuższą niż dwa lata po leczeniu inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1. Pacjenci byli leczeni w latach 2009-2017.
Do badania włączono pacjentów, pośród których największą grupę stanowili mężczyźni (70,3%). Średni wiek rozpoczęcia terapii inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1 wynosił 61,0 lat. Mediana BMI wyniosła 28,5. Nie osiągnięto mediany całkowitego przeżycia; W okresie obserwacji zmarło 33 chorych (15,2%), głównie z powodu progresji raka (n = 28). Podczas ostatniej wizyty kontrolnej większość pacjentów miała stan sprawności 0 (38%) lub 1 (41%) według Eastern Cooperative Oncology Group. Nie było różnicy w ciśnieniu krwi, stężeniu glukozy lub BMI od wartości początkowej do dwóch lat po rozpoczęciu leczenia. Skład ciała wykazywał zwiększoną otyłość (p = 0,05), masę mięśni szkieletowych (p = 0,03) i masę mięśni szkieletowych (p = 0,04).
Zespół badawczy zaobserwował przewlekłe zdarzenia niepożądane o podłożu immunologicznym podczas ostatniej wizyty kontrolnej, w tym niedoczynność tarczycy (10,6%), zapalenie stawów (3,2%), niewydolność nadnerczy (3,2%) i neuropatię (2,8%). Zaobserwowano nowe rozpoznania cukrzycy typu 2 (6,5%) i nadciśnienia (6,0%), z niepewnym związkiem z inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1. Wyniki zgłaszane przez pacjentów wypadły korzystnie w porównaniu z rakiem i populacjami ogólnymi, chociaż młodszy wiek (p = 0,003) i potrzeba dalszej terapii (p = 0,03) wiązały się z gorszymi wynikami HRQoL.
Autorzy doszli do wniosku, że większość pacjentów, którzy przeżyli dłużej niż 24 miesiące po leczeniu inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1, odniosła trwałe korzyści. Wyniki HRQoL wypadły korzystnie w porównaniu z niewybranymi kohortami raka. Przewlekłe zdarzenia niepożądane pochodzenia immunologicznego, mogą występować częściej niż wcześniej sądzono. Nie stwierdzono żadnych widocznych długoterminowych niekorzystnych sygnałów kardiometabolicznych.
Zespół naukowców doniósł, że inhibitory PD-1 i PD-L1 wywołują trwałe odpowiedzi w wielu nowotworach, jednak długoterminowe skutki tych inhibitorów immunologicznych punktów kontrolnych nie są dobrze określone. To skłoniło ich do zidentyfikowania toksyczności, wyników zdrowotnych i HRQoL wśród osób, które przeżyły długoterminowo po leczeniu inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1.
Autorzy ocenili charakterystykę pacjenta i guza, zdarzenia niepożądane pochodzenia immunologicznego, parametry kardiometaboliczne (glukozę, ciśnienie krwi, wskaźnik masy ciała [BMI]), skład ciała (za pomocą automatycznego analizatora składu ciała, tomografii komputerowej i oprogramowania Slice-o-matic) oraz Wyniki HRQoL od 217 pacjentów z czerniakiem, RCC i NDRP w latach 2009-2017 z przeżywalnością dłuższą niż dwa lata po leczeniu inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1. Pacjenci byli leczeni w latach 2009-2017.
Do badania włączono pacjentów, pośród których największą grupę stanowili mężczyźni (70,3%). Średni wiek rozpoczęcia terapii inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1 wynosił 61,0 lat. Mediana BMI wyniosła 28,5. Nie osiągnięto mediany całkowitego przeżycia; W okresie obserwacji zmarło 33 chorych (15,2%), głównie z powodu progresji raka (n = 28). Podczas ostatniej wizyty kontrolnej większość pacjentów miała stan sprawności 0 (38%) lub 1 (41%) według Eastern Cooperative Oncology Group. Nie było różnicy w ciśnieniu krwi, stężeniu glukozy lub BMI od wartości początkowej do dwóch lat po rozpoczęciu leczenia. Skład ciała wykazywał zwiększoną otyłość (p = 0,05), masę mięśni szkieletowych (p = 0,03) i masę mięśni szkieletowych (p = 0,04).
Zespół badawczy zaobserwował przewlekłe zdarzenia niepożądane o podłożu immunologicznym podczas ostatniej wizyty kontrolnej, w tym niedoczynność tarczycy (10,6%), zapalenie stawów (3,2%), niewydolność nadnerczy (3,2%) i neuropatię (2,8%). Zaobserwowano nowe rozpoznania cukrzycy typu 2 (6,5%) i nadciśnienia (6,0%), z niepewnym związkiem z inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1. Wyniki zgłaszane przez pacjentów wypadły korzystnie w porównaniu z rakiem i populacjami ogólnymi, chociaż młodszy wiek (p = 0,003) i potrzeba dalszej terapii (p = 0,03) wiązały się z gorszymi wynikami HRQoL.
Autorzy doszli do wniosku, że większość pacjentów, którzy przeżyli dłużej niż 24 miesiące po leczeniu inhibitorami PD-1 i / lub PD-L1, odniosła trwałe korzyści. Wyniki HRQoL wypadły korzystnie w porównaniu z niewybranymi kohortami raka. Przewlekłe zdarzenia niepożądane pochodzenia immunologicznego, mogą występować częściej niż wcześniej sądzono. Nie stwierdzono żadnych widocznych długoterminowych niekorzystnych sygnałów kardiometabolicznych.
